Alle inzendingen over Uit de schoot

Hang naar het leven is grensverleggend Liefdevol lig je daar met de dood in je schoot Geduldig wachtend tot hij de strijd verliest…

Met warme nostalgie starend naar de fotolijst voelt de dierendag met dierbaar geluk op schoot als luxueus souvenir.…

Zij gingen haastlijk in 't leven door de dood, Gerukt onverwacht uit hares moeders schoot, Gedragen in de schoot van hare liefste Vader. ------------------------------------------------------------- uit: Over-Ysselsche Sangen en Dichten (1630)…

Hartstochtelijk lief als het zaad zich een weg baant door je schoot het lichaam nog na praat van ijver schaduw je van je naaktheid beroofd gerieflijk bloot de dadelijkheid verpakt wat de gelegenheid bood mij ter aarde smakt als m'n zaad zich een weg baant door je schoot cellen als verborgen goden aan je lippen het fluwelen zand van warme…

Haar oude handen die altijd hadden gewerkt lagen nu stil in haar schoot Ze had het zelf niet eens gemerkt zat in haar stoel en sliep naar de dood…

Je haar verward Je heupen hard Je borsten groot Je naakte schoot Je lijf amorf Je bent mijn Venus van Willendorf…

Een nieuwe dag daagt uit de schoot van stilte vieren we licht nu nog onvolkomen maar als een geschenk overkomt schoonheid ons…

Ik legde mijn hoofd op haar schoot zij boog haar hoofd haar lippen smaakten naar zwarte wilde bramen het was zomer en bloedheet…

jouw stem wiegt mij in de schoot van de maan waan ik me veilig schommelend op de tonen vlei ik me dichter spelen sterren tikkertje in deze rusteloze nacht waar donkerte het wint tot de muziek wegsterft…

Met haar moois wat ze te bieden heeft alles wat groeit, bloeit en leeft heb ik diep respect en bewondering voor haar, de schoot van verwondering…

Soms zomaar vanuit het niets dwalen mijn gedachten af Ben ik weer die kleine meid aan wie jij ooit 't leven gaf Zit ik lachend op jouw schoot bekijk de ketting rond jouw nek Ik voelde mij toen zo geborgen en vertrouwd daar op die plek Ben niet meer jouw kleine meid pas zéker niet meer op jouw schoot Wil je uit m'n hart…

Maken wij elkaar ontroostbaar hou ik mezelf als kind op schoot languit liggen op een draagbaar en even vrijen met de dood schreien wij dezelfde tranen zodra de zielen zijn ontbloot ver van huizen en van banen hou ik mezelf als kind op schoot onze weerzin tegen onweer dat valse lucht met water hoost spant regenboog als ommekeer naar diepe…

Geen enkele genade tot … het onthullen van wat nog rest… Storm, rust in mij en vindt deze in mijn innerlijke schoot.…

Ik ben geraakt als een pijl in zijn doel een schot in mijn gevoel het hart gekraakt Eén opmerking veel had je niet nodig een duwtje overbodig ik lag al om…

Spelende kinderen in de sneeuw Alles lijkt rustig en fijn Dan opeens een schot, een schreeuw En je weet weer hoe wreed de wereld kan zijn…

De meiskes uit de taveernen, Zij hebben een malse schoot. Ge kunt het allicht eens proberen, Maar de kans op ’n blauwtje is groot. - naar Karel van de Woestijne…

Geen toekomst voor hun beiden hij moest gaan keek even nog om droeg haar wanhoop in zijn ogen zij zijn kindje in haar schoot september 1967…

afgelopen nacht droomde ik een droom oneindig ik schoot wakker maar die droom? was toch oneindig? wakker o droom ik nog? oneindig?…

als ukkepuk zat ik al op zijn schoot en nu als zestig jarige zat ik weer op zijn knie alleen vond de Sint me nu wel wat zwaarder…

Er zat een valk op mijn balkon de wildernis dringt in de stad hij was het liefste wat ik had ik schoot voordat ik mij bezon de wildernis dringt in de stad.…

"Helden sterven staande in hun laarzen”, dacht hij nog grinnikend en schoot zich voor de kop, gezeten in zijn zetel met enkel witte sokken aan.…

Er loopt een poes door mijn stilte het is een kleurrijke poes vol met heimwee droomgeluiden ze komt op mijn schoot zitten om de stilte te omhelzen.…

je ontwaakte in het brooddeeg van een vroege donderdag in je ziel gloeiden nog wat zinnen bijeen gesprokkeld op een late woensdagavond ze hadden vleugelwoorden meegebracht in hun schoot wiegden ze een kind een zachte streling zei ik zie je graag…

weerklonk de zwanenzang, zonder blozen stapte ze uit de warme nacht met beide lippen half geopend, waarmee ze mij een teken gaf, - wacht met verpozen niet te lang - lag ze daar als een zoete vrucht te rijpen waarop ik wachtte, de blanke borsten rezen in het ochtendlicht, de ranke benen half uiteen, ontbood ze mij voor het zachtste van haar schoot…

Schoot waar het leven In gekoesterd werd, Begin van nieuw leven Zo pril, zo prematuur, Onverwachts is de vorst Er doorheen getrokken Terwijl de lente Al lang begonnen was, Vruchtbare aarde Bevroren terwijl Het zaaigoed al Ontsproten was…

Die zilveren deinende schoot, mijn liefste, dit maagdelijk gave net, dit gruwelijk schone huwelijksbed, dit vangzeil van de dood - ik heb het gesponnen tussen de bomen en tussen de zon en de aarde en al waar ik ontwaarde je zoet-zoemende dolersdromen.…

O wat zon is komen dalen In de Maagdelijke schoot! Zie hoe schijnt ze met haar stralen Alle glanzen doof en dood. Ai, hoe schijnt dit hemels kind, Aller zielen licht en hoeder, Zon en maan en sterren blind, Uit de schoot der zuiv're moeder!…

maar werken hoeft niet meer dat geef ik graag uit handen leg dan als nu de mijne in mijn schoot naast potlood en papier en wacht op woorden…

Voortgekomen uit jouw schoot, zo zacht en zo geborgen Als kind op diezelfde schoot, luisterend naar je lieve stem over Donald of Pietje Bell Erin vluchtend voor de dood of het leven of mijn angst Altijd had jij ruimte in je over voor mij waar ik veilig was In jou kon ik krachten kweken Door alle rollen die je speelde, van Zwarte Piet…

Op de dwarse ribben van de aarde onder de adem van de wind bloeit een schoot vol vruchten geen seizoen verbindt Gedragen op aandachtige handen onder de klanken van de stad passeren kleine nieuwe liedjes op een eigenzinnig pad Op ribben,adem,schoot en vruchten op handen,klanken,liedjes pad heft nu het glas en drinkt tezamen wat wijngaard…