Alle inzendingen over Zeemeermin van Kopen

Als de kop bovenop zit, de munt onder, is het geen wonder dat er oeverloze discussies zullen ontstaan, echter, als de kop onderop zit de munt ligt naar boven, kan ik je in elk geval beloven, dat er recht zal worden gedaan, want dat zal altijd zegevieren!…

Handstand, een wereld op zijn kop. Met het hoofd naar beneden en mijn benen naar de top. Zo zie je je wereld in een lagere stand, terwijl het hoofd meer bloed krijgt en de kracht zich in je armen spant. Verplaats je je handen dan wankelt je verstand; krijgt het zicht op je leven dat van de andere kant.…

Er is zoveel te koop in deze wereld. Een materiële begerigheid houdt de moderne mens vandaag de dag stevig in zijn greep. Begerige ogen richten zich op een kopen; op wat niet gratis is zijn er geen krediet-limieten voor bij de rode streep.…

van de nacht, overweeg de kansen in een rimpeling van overmacht omfloerst door de lipstick op het bevingerde glas, soms te vol om leeg te raken en na de goot volgde een nog diepere plas, waarin het genot door bijsmaak is verbittert, al pratend je stem verloren van hoor en weder horen, in een geveinsde volmaaktheid, het was kop…

Het was kop of munt, het bleef een gok zij koos voor de zijkant, vaak wat vlak, soms getand en ik ? ik had geen keus..…

misschien in die ene dag van liefde zal ik omhoog kijken of omlaag naar de zeemeermin die tussen vlinders zwemt en alleen ’s nachts terugkeert naar de genadeloze waanzin van papieren bootjes gevouwen op zwarte golven die ze uitspuugt steeds kleiner tot wrakhout stroomt in ogen, mijn ogen onleesbaar in de weerspiegeling van…

Als een tovenaar van brandend licht valt zijn mantel van behagen zachtjes, als een zeemeermin die golfjes opstuwt met haar vin om mij te helpen mijn gezicht over de zoute zee te dragen Waar ik blijven zal de volle dagen volle dagen ver van land denkend aan wat stond geschreven vleugels heb je maar voor even en dat bleek toen woeste kragen…

Wie weet wordt zij ooit nog eens een zeemeermin. Alles is voor haar een mysterie voor nu en voor later.…

toen je been ik warmde zacht je huid je gleed in mij het schuim bedekte even wat zich later voor mij strekte ik sluit je in en kom op plaatsen die te klein voor vingers zijn ik kietel je gewoon uit gein omdat ik zo dichtbij mag zijn soms stroom ik even in je en verlaat je weer met pijn het was zo fijn jij ben mijn zeemeermin…

een teen toen je been ik warmde zacht je huid je gleed in mij schuim bedekte even wat zich later voor mij strekte ik sluit je in kom op plaatsen die te klein voor vingers zijn ik kietel je gewoon uit gein omdat ik zo dichtbij mag zijn soms stroom ik even in je en verlaat je weer met pijn het was zo fijn jij ben mijn zeemeermin…

Een meeuw schreeuwt de zee achter het duin, wind verstuift het land, passie tussen eb en vloed helm geeuwt wuivend, wortels diep in zand genegen in het zwin, het zilt bekoort en voedt, bevrijdt ze de elementen in haar aardse tuin, die kleine zeemeermin, - mijn godin -, die golf en horizon berijdt, meer waarde, meer vrouw, meer min.…

ik zee zijn en lichter worden op dit alles van tedere tragedie, de stemmen van kinderen horen met bloemenogen zuiver en hoog rotsen zullen openen en naar warme lichamen ruiken naar vuurvlinders op een bruidsjurk als toen op die ene dag jij mij plotseling aankeek in woorden van beddengoed en in jouw kortste waan een zeemeermin…

Dat Trump de wereld wil gaan herindelen Stuit bij het Deense volk op onbegrip. Ik heb voor Donald Trump een gouden tip Voor als hij eens een spelletje wil spelen. Waarbij ik hem in mijn gedachten zie Als speler van het spel Monopoly.…

ik zal stranden met de zeemeermin en het water verdelen in vier fonteinen zodat de lucht bewegen kan in rivieren en bomen van hout de vlinders verbrand ik in het vuur, zonder zomer op te wekken en uit de kleine druppels regen buig ik licht, net zolang tot schaduwen vallen over oud geworden dromen ik zal slapen in haar armen…

niet op of om loopt vastberaden recht vooruit met voor een lady eigenlijk net iets te grote passen nog geen volwassenheid bereikt wenst ze haar eigen weg te lopen advies is niet aan haar besteed zij claimt de wijsheid van haar brein het meisje met de paardenstaart zwaait nu haar haren in de wind zij is niet langer meer het kind dat zeemeermin…

ik heb je aangekleed terwijl jij met je staart soepel door het water gleed mijn liefste zeemeermin die mij heel verwonderd aankeek van hoe moet ik nu landen op scherpe randen van rotsen met natte zilte handen wij zijn samen opgezwommen naar de uitkijkpost in de haven heb lenteachtig zeewier bedongen om je schoonheid…

Kopen, mensen, kopen moet je, of je 't nodig hebt of niet, zonder kopen ben je nergens, ben je maar een bange griet... Maar dat kopen moet je doen toch, moet je geven veel geluk, zonder kopen ben je nergens, gaan zelfs ook je dromen stuk, dus maar kopen, beste mensen, kopen tot het je vergaat...…

Sterren knabbelen aan de aarde Terwijl elke zeemeermin Daaronder kinderen baarde Op zoek naar nieuwe wereldzin Wat moet ik doen als fijnbesnaarde Ik ben toch slechts een ongeaarde Kan ik verhinderen dat meerminnen paren In onbegrijpelijk gemengde kring En dan weelderig gedichten baren Die geen enkele vrouw nog verwacht Ik voel mij opgewonden…

Zaagt ge immermeer, op d'Oceaan gevaren, Als de avondzon in 't koelend nat verzonk, De zeemeermin zich wieglen op de baren, Wijl 't deinend goud haar groene vlecht doorblonk?…

exceptie ben ik, een mutante slechts een glijbaan onder de taille door winstbeluste vissermannen met afkeer teruggegooid in zee jou kan ik m'n gunsten niet schenken jij zeebioloog, beachvolleyballer als ik me soms in de branding toon met schelpensnoer omhangen een oogwenk, ik ben weer verdwenen werp je nog speels een glimlach toe het…

De zee ik heb 'r lief het ebben en de vloed nat zand onder m'n voeten Er is geen enkel moeten alleen de branding en de koele stroom En uit de zee verrijst m'n droom: een vrouw,meermin half vis Ik word verliefd word smoor hals-over-kop Ik weet sinds kort wat het is: geen enkel aquarium van groot formaat voor handen Is m'n…

Ineengekrompen op de tweezitsbank: een zeemeermin in nood, daar aangespoeld, te zwaar beladen met ballast, die stoelt op lucht, gebakken lucht, op stank voor dank. De zwarte wolken waarvan het krioelt, verdrijven zicht. Onaanhoorbaar de klank van mijn coryfee, die zo rank en blank de zee met tranen van onschuld doorwoelt.…

Z'n treurnis echter wijkt voor lol: er zwemt een schone zeemeermin. Daar ziet de man wel zeebeen in. Ze brengt z'n waterhoofd op hol. Volledig is-ie uit z'n doen. Hij duikt in zee, benut z'n kans en krijgt een natte zeetongzoen. Gelukkig loopt het geenszins af: als onderzeeman ligt-ie thans te rusten in z'n zeemansgraf.…

zal blijken vertrouw me en zwem maar met me mee Nee ik zal je niet gaan mijden daarvoor mag ik jou te zeer ooit komen er andere tijden en vindt de kolk z’n draai niet meer Tot dan blijft het een beetje lijden toch heeft het weet ik wel degelijk zin te hopen op gematigder getijden want ooit ben je weer mijn lieve mooie wispelturige zeemeermin…

In kleurig blauwe golven als een laken toegedekt In een veilige haven voor het juiste effect Als een vogel in het water zweef ik als een vis Ondersteboven nu voel ik hoe dat is Ogen dicht geknepen een eindeloze droom Lange flarden mist gaan op in onzichtbare stoom Onder water gezien een mooie zeemeermin Door wolken…

Maar jij was daar de gladde zeemeermin onder de schimmen in het schimmenrijk beleefden wij stoute liefdesavonturen de gele maan was trots, rond, schemerlamp boven onze kleine grote mensendromen, een straffe wind woei door de bomen ik zag al snel de strenge winter komen maar we hadden het dansen niet verleerd jij had de weg weer langzaam omgekeerd…

Een leegstaand ministerie en kantoren, en in Breda ook die gevangenis, we zien dat er gelukkig veel opvangruimte is, voor Oekraïners die hun huis verloren. Maar hebben we dan jaren liggen slapen, voor onze jeugd is er geen huis, en voor een dakloze is het ook niet pluis, zo menigeen ligt in de kou op apegapen. Nu plots breekt nood de wet…

't Is mij niet om het even of mijn Eva Mijn virtuele dichtkunst minnares Niet voor retraite kiest maar als maîtresse Mijn teerbeminde guardian alter eega Zij is mijn eilandnimf en zeemeermin Mijn raad op dichterspad, beschermgodin Betovering berooft mij van mijn zin Een tinteling stuwt mij het zeegat in Mijn stem is dan wel…

Gezichten en namen verdwijnen Gedichten en boeken gaan mee Zacht laten de sterren licht schijnen Op een traag zinkend schip Aan de horizon van de zee Mijn hart was ik bijna verloren Het zonk met de boekendoos mee Een zeemeermin dook ernaar Bracht het naar boven Gaf het mij in een bootje op zee Ik beloofde er goed voor te zorgen…

‘Die buitenlanders jatten onze banen.’ U vreest voor onze werkgelegenheid? En bent u tot actieve steun bereid? Of hoort u bij de club van kleptomanen? Want wie besluit in China slechts te shoppen helpt hier in Holland arbeid naar de knoppen.…