Netgedichten

netgedicht (nr. 81.208):

Titanic

Gezichten en namen verdwijnen
Gedichten en boeken gaan mee
Zacht laten de sterren licht schijnen
Op een traag zinkend schip
Aan de horizon van de zee

Mijn hart was ik bijna verloren
Het zonk met de boekendoos mee
Een zeemeermin dook ernaar
Bracht het naar boven
Gaf het mij in een bootje op zee

Ik beloofde er goed voor te zorgen
Beter dan ik voorheen heb gedaan
Mijn hartzeer voor altijd geborgen
Van alle pijn ontdaan
Op de bodem van de oceaan