Netgedichten

netgedicht (nr. 21.492):

vrouw van de zee

exceptie ben ik, een mutante
slechts een glijbaan onder de taille
door winstbeluste vissermannen
met afkeer teruggegooid in zee

jou kan ik m'n gunsten niet schenken
jij zeebioloog, beachvolleyballer
als ik me soms in de branding toon
met schelpensnoer omhangen

een oogwenk, ik ben weer verdwenen
werp je nog speels een glimlach toe
het moment nu dat het nachtelijk duister
over jouw verbeelding trekt

voor weinigen ben ik te vangen
want zoals de Myranese bisschop
ben ook ik een werkelijkheid..
voor wie in mij gelooft

uit “De Zee en Ommelanden”
(tweede reeks)