Netgedichten

netgedicht (nr. 42.831):

Waterman

De zeeman voelt op volle zee
zich eenzaam in z'n huw'lijksboot.
Hij is in seksuele nood,
want niemand wilde met 'm mee.

Z'n treurnis echter wijkt voor lol:
er zwemt een schone zeemeermin.
Daar ziet de man wel zeebeen in.
Ze brengt z'n waterhoofd op hol.

Volledig is-ie uit z'n doen.
Hij duikt in zee, benut z'n kans
en krijgt een natte zeetongzoen.

Gelukkig loopt het geenszins af:
als onderzeeman ligt-ie thans
te rusten in z'n zeemansgraf.

PS

De hemel is niet om te treuren.
'Je zit niet op de blaren, want
je hebt je zeegat niet gebrand,'
zo weet de Heer 'm op te beuren.