Alle inzendingen over alfabet

We worden zoetjesaan geslachtsneutraal Geen hij of zij meer: 'het' is goed voor elk Uit moeders borst komt voortaan mensenmelk Zelfs ’t Gouden kalf blinkt nu niet meer normaal We kunnen het compact ook zó vertolken: De inclusiviteit wordt uitgemolken…

zindelijk Hun zichtbaarheid was violentie hun aanblik decimeerde mijn verte hun schriftuur beletterde mijn verstomming en hun lectuur belas mij de school Hun beroerten waren de spelfout van hun vernoeming hun furie doorbrak de linie van de reguliere zin van mijn exil was hun alfabet…

tussen vallen en opstaan kleurt en kruidt poëzie ons leven zwart-wit bewimpeld door nevels komt glimp tot glans vastgezet in geluiden tussen verwante vingers na ingedronken letters aan de hand van het alfabet ontbreekt soms de juiste melodie waar klanken niet samensmelten tot een harmonisch geheel van woord tot woord…

Ooit woonde zij in haar gedicht waar op de eerste etage letters licht bedrukt muren sierden en de donkere zolder moeders taal en tekens verborg had zij een heerlijke stek het is haar ingehouden adem die het alfabet een zetje geeft en in het donker trekt zij moederloos de laatste sierlijke letters uit en zet haar prachtige taal te huur…

verven van mijn tranen, doe ik allang niet meer nu het relaas ongeopend verdwenen is met zachte tred stap ik langs het alfabet naar beneden daar waar het een warboel is en ik mogelijk in zou kunnen verdrinken heeft niets kop noch staart zonlicht duwt mij in de rug klein en vooral alleen kijk ik naar alles wat er in rond drijft, het verlangen…

Donkere chocolade consumeer ik niet meer als ik niets over haar oorsprong heb geleerd, maar als ik overstap naar dezelfde zaligheid van het alfabet met noten ingebed of een andere afwijkende kleur ben ik dan gered? hangt aan mij dan niet de gelijke geur, van afwijzing zonder enige moraal?…

Een drukte van jewelste in mijn witte tuin en ik, ik zoek er woorden bij de wintercollectie is uit wat berken en een populier met wolgemutste kruinen de treurwilg oud fit naast een slanke den oogt witter dan de witste sneeuw een paar bomen van letters spreken mij aan het zijn zes essen op een rij zij kennen geen alfabet ik plak…

als hij als tiener het alfabet leert vindt hij de letters ongrijpbaar hij kijkt naar de bladzijden en opgejaagd duikt hij in de zinnen scherpe woorden zijn gestrikt ik laat hem gaan,maar hij wil niet meer lezen,opgeven dan? zal ik hem op de goede weg helpen?…

Letters, letters uit een onzichtbaar alfabet zelfs geen argeloze schim kan voor de punt iets stichten of de leegte zonder zin verlichten.…

te midden van wind hang ik rozen tegen de muur omlijst de bladeren met een museumstuk rood zoals het alfabet van liefde dat verzinkt in vochtige voegen, zo vaak beschreven en weer heengegaan een dag, een uur, een week of duizend en meer jaar tot er niets meer over is dan een beknot bedrog, de zware last van het zwijgen woorden…

Een trompet met vol geluid vibreert het leven, lage tonen als som geteld, in verleden tijd vergeven werd in medeklinkers van het alfabet, schrijdt vrijuit door vreemde werelden, dragers van het lopend vuur, verkondigen wat bewaard is in zandloper van de natuur, dáár worden nieuwe klinkers gevormd, van onbestaande woorden, waarover…

in haar lach proefde zij de geuren die haar ogen in kleuren zag het kleine krullen van de lippen die samen met de tong de romige smaak aan papillen gaf zij was thuis in het alfabet van gerechten met een exquise bite en nasmaak de volle mond was een faux pas voor de streling van zinnen van de geëerde gast de franse keuken…

Hier in voorspelde stilte ben ik draagmoeder en tegenlicht gelijk langs een alfabet vol zoenlippen vaar ik mij een lege boot naar de stille oevers lees ik jouw gedachten zwemmend naar dat eiland zwijgend in het weiland dansen mijn benen onder mijn mindere ik zie ik het zwijgen door verandering ben jij een plaatje op de…

ik heb papier mijn woorden toevertrouwd in een handschrift dat geen mens ooit meer kan lezen de letters staan er wel maar in zinnen heerst de dood en in de strofen valt niet meer te leven stram hark ik de restanten bij elkaar probeer het alfabet te completeren en ook dat krijg ik niet helemaal klaar ik wil mijn ziel niet meer…

Ze hebben het de Koerd teruggegeven, Die twee verboden letters q en x. Bij Scrabble zijn die letters driemaal niks, Dus scrabbelaars gaan daar nog wat beleven. De doorsnee Koerd is weer geheel tevree, De scrabbelaars die zitten er maar mee.…

Als ik gewoon de letters A tot Z kortom het hele alfabet zorgvuldig neerschreef, zou dat een gedicht zijn? Als ik gewoon de dingen op 't bureau van links naar rechts zorgvuldig beschreef, zou dat een gedicht zijn? Als ik gewoon de volgende regel onbeschreven liet, zou dat een gedicht zijn?…

in de doodslag van taal smokkelde ik de laatste resten uit haar mond in besef wat ik had gered, wist ik dat het haar oude taal niet meer was alleen het alfabet ving ik nog op de nagedachtenis is een voorrecht mijn enige strijdmiddel is nu mijn pen en papier en teken letterkundige hoofden gerijpt in ruwe bolsters en getekend in zoetheid…

Hoe lust het vlees van de vrouw proeft in haar zwoele mystieke gebaren bij nacht, wanneer hunkering zich openbaart in openingen hoe het vlees ontvangt en in genieten rondslingert nog maagdelijk als pagina maar met het hele alfabet met mijn hospita in bed zij hunkert door mijn streling geen moment van verveling hoe de vrouw de lust van…

jij kende door het strijken van handen de meegaandheid van letters en woorden naar alle standen soms waren ze tegendraads en werd hun plaats ter discussie gesteld door de rest van de aanwezige tekst dan zat jij met de handen in het haar omdat vaak het ritme en de klank zo goed pasten bij elkaar chaos in alfabet en syntaxis…

Witte muren dragen sporen van raak etterend in verdampte jaren onderhuids als dat al kan klinken klanken als roepende wanhoop in die éne woestijn waar zand allang geen vijand meer is geschoten in gevangen lucht vlucht het alfabet langs kindergeesten overleven is de eerste letter van de schrift kom maar kom van links of rechts…

Rituelen van weleer en hoe er errors sluipen in hun voorgeprogrammeerd teder dat dan kabbelt tot onwezenlijk wreed, naast alle andere begrippen, alfabetten rekensommen die men - vraag iets, vraag me alsjeblief iets - foutloos in een vingerknip.…

Je reist over de wereld Maar blijft zitten in je stoel De regelmatige gebruikers Weten vast wat ik bedoel Je kan surfen op het internet Van zijde naar zijde naar zijde Met alle letters van het alfabet In elk jaargetijde Op deze grote wereldplek Ben je als een vogeltje zo vrij En je gaat van land naar land En komt steeds dichterbij…

zoetzure regels splijten het schrift waar taal emotie herkent, zonder zich af te vragen wat de schrijver ervan vindt maakt hij lange lijnen van het stof dat zijn silhouet schetst in een gespleten alfabet – moeders zoekt een passend lijstje die ze vervolgens op de tafel zet hij is niet mij want lijstjes zijn niet mijn ding, kijk de regen…

Donkere chocolade consumeer ik matig als ik niets over haar oorsprong heb geleerd, maar als ik overstap naar een gelijke zaligheid ingebed met letters van het alfabet met eenzelfde eigenschap of een andere afwijkende kleur ben ik dan gered? hangt om mij dan niet de gelijke geur, van afwijzing zonder afgewogen moraal?…

Die hete zon rent het alfabet af letters krijgen vleugels woorden vliegen fladderend langs flora en langs fauna zinnen lijken weg te dansen om lichaamstaal te willen verstaan aan de overkant van de oevers alles wat deugd gaat ten onder achter wolken verscholen daalt de hemel dichterbij vol liefde de enige vreugde het prille…

de lach is nog een kind haar handen draaien sierlijk zij wijzen naar de lucht ballonnen zweven door elkaar zij kijkt en straalt en zucht haar ogen staan wat scheef het neusje wil naar binnen haar tongetje gaat nooit op slot beweegt haar eigen zinnen elke dag is voor haar een wonder van taal, spel en muziek zo danst zij haar eigen alfabet…

Een trompet met geluid vibreert het leven, alle tonen als som geteld, in geleefde tijd vergeven als medeklinkers van het alfabet, schrijdt vrijuit door cultuurtalen gered.…

wel weer niet liggen in beschaduwd gras onder de appelboom Eva drukt zich op en leest een boek schudt haar vroegwijs hoofd los moet even aan Newton denken ze wordt boos en draait het op zijn plek met een routineus gebaar geleerd van haar grootmamma het ook al van geen vreemde had haar rib doet zeer, zij denkt aan de eerste letter van het alfabet…

een vluchtig verlichtend moment dat de liefde opnieuw werd geboren en dat ik alsnog word bemind nu gloort er slechts nog herfst in de sintel van mijn kruis en worden herinneringen ververst in mijn te vroeg gestorven huis doch de dood is geen dader maar het slot van een gesprek het zijn de woorden van mijn vader - de hemel en het hele alfabet…

in de taverne van haar dichtwoorden kan ik wonen als hymne door seizoenen een lied van zoetheid verstild dat woorden nooit kunnen vertellen de stappen die zij zet uit het alfabet klinken zacht en soepel ik voel het in mijn ledematen wat ik niet beschrijven kan met dichterlijke moed ontwaken woorden relaxed aan de horizon dat is genoeg…