Alle inzendingen over blad OR val OR redding

in een suikerspin vond ik als vlieg met vliegangst een beetje redding…

Het gevallen blad vertelt ons het verhaal van Vergankelijkheid…

Hoe gaaf nog en hoe glad hoe knap het kleeft dat vochtig lindenblad…

De lijst is kaal de grondverf doet zijn taak zo zet ik alles klaar om in het voorjaar alles af te lakken waneer de vogels weer zingen tussen de takken zo groen als gras leven zoals het is was.…

Zij was een onbeschreven blad omdat niemand de moeite nam haar te lezen!…

bronnen van de wijsheden, omarmt het in eb en vloed, schede en de roede tegelijk, we zijn de barenden en de wedergeboorte in een hand, als de tong op zilte lippen een bijsmaak proeft van zelfbevruchting met onderscheid , verleidt door werelds vuur, ervaart als in de adem van het “zelf”, overwintert in de stilte van de tegenstand, als het blad…

mijn wachten laat een afdruk na in de aarde waarop ik sta het lichaam als een oude eik mijn benen wortels slank en rond na al die jaren ben ik hier vastgegroeid in deze grond en niemand lijkt te horen wat ik zeg er hangt een blad net voor mijn mond…

Ik neem afscheid van mijn leven het licht van zon en maan van de regen tikkend op mijn broos bestaan. Niet meer aarzelend in de wind nooit meer zwaaien naar een spelend kind. Ik hoef alleen nog maar te zijn kan slechts mijn wezen delen. Ik ben alleen met velen.…

Blijven dansen, in weerwil van het gedrocht, wat het spel je ook bedeelt, blijven sjansen Waar opent de hemelpoort als zegel op de keuze, blijf buigzaam, rekbaar en lief Sterk als water op het veld van tegenstellingen; verwerf de aarde, en neem wat toeval je toont, hoe het onpersoonlijke je hoont, hoe het je loont…

Steevast sta ik seconden te tellen als taal struikelt over z'n zin bungelt huichelt verder knikt Telkens vallen falende stralen middels spraak als hinderlijke steken in de stilte; de ketsende klanken kloppen steeds weer aan het oude zeer van zwak glas en jonge ogen Maar het ligt ook aan mij, leg de dolk naast me neer, ik kijk…

De strijdende man kan z'n wapentuig niet meer afzetten: een glimlach beantwoordt hij met een van oorlog doordrenkte blik; liefde weerspiegelt de dood; leven apathie. Eenzaam schreidend, vrij van lust, z'n harnas is z'n huid ijzeren construct,luchtdicht; lede ogen- En als hij met ontwapende blik, als een kind -de onverwoordde…

Boos botsende bestuurlijke blikken flitsen curieus fel over en weer Wild wapenende woorden verjagen de harmonie van weleer Strijdlustige star stramme strategen bestormen klunzig hun schans van besluit Hete hardleerse harten verstoken de bres voorts vol binnenshuis Bescheten bang beroete bestuurders slaan verbleekt hun ruïnedrôme gade…

Rafels mogen zich niet roeren Ruisen en wapperen in de wind en gelapte grenzen vervagen vinden wij Slierten vermaken beschaving creëren luchtig losbandigheid ontsieren het standaard streepjespak vinden wij Vezels die ooit strepen waren vervlochten zuidelijk vindingrijk democratie met kiesrechte vorm vinden wij Kunst en uitvinding…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

Ik, Meester in de camouflage kunst Wandel met gebutste voetjes door de nacht Als boomtak deze keer Soms vermomd als verdord blad Ik val onder een kleine orde van insecten Al de lichtste beroering slaat me uit het lood Dan stort ik ter aarde als ware ik dood…

Tik al die onbeschreven bladen vol. Gun uw uitgever uw beste sellers. Geef zelf uw allerbeste boekjes uit. Voor de hoogste eer of voor de lol. Dichters! Val toch niet in slaap. Drink nooit van woordenstromen. Val niet in uw eigen woordenval.…

Ze hebben het roer van de stuurman in handen genomen troebel golft het water terwijl zij varen naar de overkant…

De redding lijkt zeemijlen ver, lijkt te laat te komen. Mijn bagage des levens ligt her en der, lijkt verder uit elkaar te stromen. Is de redding toch nabij? Wordt het gat gedicht? Het water staat al tot mijn dij, Er zal een wonder moeten worden verricht.…

magnoliatak uit het leven gegrepen bloesems vallen al een seconde bewusteloos voor de val in vergetelheid tussen de mobiles verliest het dwarrelend blad alle gewicht - tussen twee jaren een evenwicht bewaren twaalf zachte heuvels lucifer vervangen door aansteker en verder niets nieuws…

Ik droomde me wanend op het wad verwisselde het slib voor vaste bodem zette voet op een plaat van een eiland mijn oog viel op die andere ook een plaatje, wat platter ik voelde me goed erg goed op ‘t erf goed wereld Erfgoed slibvrij werd ik wakker geen plaat voor m’n kop maar van slaap, droom, wad-waan, ontwaakte ik…

Ik stroom door jou Als een rivier door de bedding Ik droom door jou Je lach is mijn redding Vertel me wat je ogen gezien hebben Maar vertel me niet wat je verlangt Want het bangt mij dat ik niet degene ben Die het je geven kan Ik bezit de vonk, maar niet de gave Ben ik bang Om jouw wensen naar de haven te brengen Want het duurt met mij…

val was zacht zwart maar zacht het was herfst weet je nog jij telde niet de dagen oh nee, je telde ze niet…

Huidmond gesloten Ademt niet mee met het seizoen Valt eerloos op de grond Laat eerder los dan was voorzien…

wereld van water schakering van blauw en groen rood en zwart mijn lijf als een splijtende vuurzuil triomf en schreeuw om redding…

raakt het soms te hard begonnen met een valse start zoals alles moet vallen op mijn pad vallen als een blad zoals bladzijden moeten bloeden voordat rozen ooit uit kunnen bloeien voordat wij paden en zaden uit broeden vrienden schrijf wat u belieft en gelooft want zonder woorden zijn wij uitgedoofdt…

het strak buiten beton zag grijswitte tinten wind striemde iele bomen zonder blad in de beweging van het graf de seizoenen voorbij jij had je al gehuld in de nog volle herfstkleur rijpte in een eerst zoetig fermenteren jij blikte mijn entree ik ging als een kind blij mee mocht ik dan toch het eerste stapje proberen…

Het begin, de rand van het blad. De rand van je lichaam, het uiterlijk. Ingevallen ogen, een gerimpelde huid. Het blad verdort verder, net als jij. De helft van het blad was zwart. Gevolgen in je lichaam. Je viel soms weg. Even weg uit deze wereld. Maar steeds niet naar het licht. De herfst was aangebroken.…

Cirkel van leven reis van een bijzonder blad ons leven, een blad Hoe plots ik het levenslicht zie uit de buik van een knop waar ik langzaam me ontvouw in een wijde wereld terwijl mijn armen strekken naar blauwe hemel de plek waar ik ook word omhelsd door allerhande takken delend liefde met elkaar.…

In slagorden buigen ze groot als treurbeelden. Hun voeten zijn geworteld : nimmer verlaten ze deze vruchtbare grond. Hier groeit in ontzag stilte. We komen er foto’s nemen in tegenlicht en betreden hun zoden niet. Hoogstens zullen klaroenen ’s morgens de dag afsluiten. Onze bloemen zijn dan al levenloos. Hun herinneringen zijn gevallen bladeren…