Alle inzendingen over die zien beesten zo

Men werpe het blik met een zachte metaalklank naar het verleden…

in het tonen veranker ik mijn ziel met beelden die wazig hangen te dromen aan de baleinen van mijn doorwaadbare ogen morgen zijn ze gedroogd en staat het spel strategisch opgesteld voor het doel dat geen onderweg kent maar slechts een obstakel voor de geur van bloemen onderweg…

Ik heb twee neven: een werd viroloog De ander had altijd zeer woeste plannen: Zo uit het hoofd van ouwe dronkenmannen en iedereen verloor hem uit het oog: Tot nu; hij appt: ‘Ik lach me eigen ziek, dankzij mijn nieuwe mondkapjesfabriek’…

Hij heette Koko, zo noemen we de meesten, gewoon een dwergpapegaai en net als al die andere beesten, kon ie krijsen dat horen en zien verging. Wat we ook probeerden, hij maakte zo’n kabaal dat we noodgedwongen een laken over de kooi moesten doen.…

Dat komt omdat het schoner is en ook door ons klimaat zodat dat beest weer terugkomt en hier broeden gaat. Toch ben ik met die beesten niet zo in mijn sas misschien zou dat zo wezen als ik geen kikker was.…

Op één bot na met huid en haar verslonden, Waarschijnlijk door een mensenetend beest. Welk beest precies die arme stakker pakte? Hier houdt de wetenschap zich op de vlakte.…

Zo dwaas is ons beest. Het onvolmaakte volmaken. Zo geniaal is onze geest. Hebben predikers gefaald ? Dichters zijn tastend aan zet. Beest en geest verzoenen. Zij zoeken in het duister, op weg naar de liefdeswet.…

Maar niemand weet het zeker, niemand weet zich raad, Met deze insinuaties over een of ander beest. Als je het mij zou vragen: ik vind het kwezelpraat, Waarschijnlijk is dat beest, het meest voor jullie bevreesd.…

Als de dood dreigt Dreigt met overlijden Dan stel je je daarop in Ook als het je liefhebbend kind is Je dochter Giulia van 17 Diepe wederzijdse liefde Als je dochter de dood afwijst Zich spiegelt aan het leven Dan stel je je daarop in Dat is ook zwaar, niet makkelijk Maar het leven is niet makkelijk Dus gewoon niet aanstellen Je…

Dat flikt dat beest geruisloos als ik maar iets versaag dat beest dat wordt steeds dikker het is een ware plaag. En als ik hem voor straf in de keuken leg dan is daar even later ook van alles weg.…

Het ziekenhuis bestrijdt het beest verwoed, Zelfs lag ik eventjes in isolatie. Ach, was onder het motto 'Hoop doet leven', Het beest nou maar klysmatisch afgedreven.…

en schimmel een beest dat zou bijten of mijzelf schreiend of van de wereld het eerste en laatste niets ------------------------------------ uit: Gedichten 1940 - 1960 (1963)…

laat me de zon weer zien leven wil ik nu en morgen weer, met jou misschien…

in vrije val ontmoette wilde vogel pijnlijk en frontaal de rotskant van het beest dat haar meedogenloos verwondde haar vleugels tot de kern geschonden een val in neerwaartse spiraal nog nauwelijks van de schok bekomen gekreukte vleugels ingeklapt hoort zij uit nevelige verte spijtig verlangend lied de zoete lokroep van het beest het woeste…

Het beest in mijn hart Smekend om vrij te worden Ik laat je maar gaan…

kras op beest! maar hij luistert niet hij fluit me uit klote vogel.…

Op haar na getemd zie ik in jou een wild beest dat ik wil nemen.…

's Avonds bij het licht van de maan en de sterren zie je geen bliksem…

Vragende vingers volgen lachende ogen die veranderen waar de spiegels niet wachten op de kermis van schuld en zonde en kijken elke liefde blind maakt.…

Dood Herinneringen Spijt De wonde heelt Mettertijd Dood Waarom Woede Onthoud vooral Het goede Dood Vaarwel Tot ziens De dood is geen einde Mijns inziens…

Men moet maar in de kou gaan staan om buitenkroegs een peuk te roken zodat beloftes alsnog gaan stroken “meer blauw op straat” (zonder baan) maar de maatschappij is geen melkertkoe. Ouden van dagen mogen elkander steunen in plaats van op de thuiszorg te leunen, kunnen ook best met minder centjes toe Ziekenhuizen met begrotingstekorten…

dag prachtige vogel heel alleen op die tak ik zie je wel zitten fijn op je gemak je fluit mooi en hard kijkt mij daarbij aan toch is het nu beter om huiswaarts te gaan zal ik je wat geven of heb je geen nood ik kan het best missen zo'n klein sneetje brood dag prachtige vogel met je vleugels startklaar ga snel naar je vriendjes…

Vroeger vluchte ik het uit huis Voor Neil Diamond, en hits als ding a dong En vooral als moeder meezong Kwam ik voorlopig niet meer thuis Vanaf zondag wordt alles beter! Radio 10 verdwijnt dan uit de Ether!…

met nieuwsgierigheid keek ik ik heb je pijn gezien je angst je overgave ik heb je weg zien zinken in een onbekende zekerheid vol aandacht zag ik je stervende gezicht de verkramping en benauwdheid weggewist in een genadig zweven tussen leven en dood ik wist nu komt het de kalmte die je lichaam was de onrust geweken het hijgend ademen…

Straks - o, de kláárte, U zién te mogen.…

wat je voor je ziet is de werkelijkheid niet je ziet mijn lach maar mist die traan wat je hoort is mijn stem niet die is lang geleden verloren gegaan…

Je wist mij te raken Met een pijnlijk gebaar Je wist mijn hart te kraken Ja juist die ene gevoelige snaar Geen hand of een zoen Nee enkel twee woorden Een afscheidsgroet Die mij toebehoorde Jouw scherpe woorden Blijven altijd bitter klinken Maar die ene afscheidsgroet Geeft mijn wankele hoop moed…

er zit een nachtuil op het randje van het raam je blaast ernaar en danst de hora voor jou alleen eb straks draait de veertiende dag zich om toch zijn er hoge golven binnen zitten koningen de bekers al geheven hun voeten op je graf even was jij god…

Dit zien toont zich als het trijpen hooiland waar de pink zich snijdt aan de kruin van de dijk; is zonder: 'Kijk eens zwanen en jonge zwanen.' In natgrijze grond met leverblad, met koeienstront in het herbarium, waar de duim in de sloot blijft steken, leeft dit zien van de handopen palm.…

Wat niet te zien is, mijn verbijstering, mijn ongeloof. Wat niet te zien is, mijn wankelend vertrouwen. Voeg daar nog bij, eventjes niks om op te bouwen, et voila! zo ziet mijn binnenkant er nu dus uit. Maar dat is iets wat niet te zien is.…