inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 6.304):

die reiken naar mijn geest

ik rammel aan de tralies
maar alles lijkt vergeefs
jou voel ik in me groeien
onwaakt word ik een beest

sluimerend voel ik tentakels
die reiken naar mijn geest
jij opent de gebieden waar
ik nog nimmer ben geweest

door jou voel ik de muren
die ik zelf heb gebouwd
jij doet me beseffen dat
ik weer van iemand houd

maak me maar wakker
laat me de zon weer zien
leven wil ik nu en morgen
weer, met jou misschien

Schrijver: wil melker, 22 januari 2005


Geplaatst in de categorie: partner

4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 1.616

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)