Alle inzendingen over dode

Hij is dood Weg Voor eeuwig en altijd Spijt Van niet willen luisteren Van niet willen praten Reden Om te huilen en te denken Hoe het had kunnen zijn Tranen Van woede en onmacht Leegte Na vannacht…

De dood klopt aan de deur van het leven Het eind van het aardse het begin van het vervolg wordt prijsgegeven De eeuwigheid klopt aan de deur van het tijdelijke en confronteert stervelingen met het onvermijdelijke…

Dood. Heb geen angst. Talm niet voor mijn deur. Kom binnen. Lees mijn boeken. In negen van de tien kom je voor. Je bent geen onbekende. Hou mij niet voor de gek met kwalen waarvan niemand de namen durft te noemen. Leg mij niet in een bed tussen kwijlende kinderen die van ouderdom niet weten wat ze zeggen.…

Niets is zo somber niets is zo triest niets is zo kleurloos als je iemand verliest je moet het maar leren de dood te accepteren...…

De dood nam je plotseling mee En ik bleef achter in onvree Ik moet nog even wachten Tollen mijn gedachten Ben ik dan weer bij jou Ben ik weer je vrouw En dan vergeten de pijn Van het niet meer samen zijn Ben je nu een gelukkig mens Is de pijn niet meer zo intens Ik zal het pas weten als ik er ook ben Als ik je terug zie waar je nu…

Het is de dood. Misschien volgt daarna een hemel of een hel? Of je ziel komt terug in een ander leven? Niemand die dit weet. Dus als hij komt probeert hem niet te vrezen. En leef nu wat je hebt te leven.…

we waren samen toen hij vertrok kwart voor zeven vrijdagavond ik weet het nog precies op de gang zag ik een klok de klok zag mijn verlies buiten was het nacht het noorderlicht gedoofd ik had mijn taak volbracht zoals het licht dat schijnt totdat het duister het berooft de duisternis dook in mijn ziel mijn licht was mee gestorven doordat…

Het wiel draait zijn toeren tot het eind van de weg Waar ik verder ga in de nacht van het koele licht Sterren weerkaatsen op het water als ijskristallen in het zonlicht Trieste wateren kabelen verder Een korrel zand heeft de zee verlaten Om dag en nacht droog te ervaren De duinen roepen hem tevreden toe De wind van hoedanigheid Zal je…

in de lucht stok je je valt lukraak te pletter op ons tegelpad en daantje cirkelt om je dood alles is ook vreemd en groot lapidair 23.1 110605…

als ik de ogen sluit ben je mij het dichtst nabij ten voeten uit daar leid je mij naar diepten van de tijd weer samen weer terug doe ik ze open ben je weg onzichtbaar in het hier en nu geen dood kan jou uit mij laten verdwijnen behalve dan de mijne…

de rolluiken neergelaten daarachter geeuwt de dood hij smeert een snede brood van al die kaarsen blazen al dat doven ietwat moe komt hij nu zelf stilaan aan uitblazen toe.…

Het is dood Zwart als de nacht Verschrompelt ineen als een karkas van een dier Het was zo mooi Levendig als beekjes bomen en kinderen maar plotsklaps... Dood.…

In trance blijf ik snijden Dikke druppels bloed vallen neer Ik wil verlost worden uit mijn lijden Het doet niet eens meer zeer Door mijn huid zie ik nu het bot Gefascineerd kijk ik uit naar de dood Rustig wacht ik af hoe ik wegrot Langzaam kleurt alles om mij rood…

even raak ik je aan, slechts met mijn ogen jouw hand omsluiten zou immers niet gaan je kan gewoonweg geen liefde gedogen ik hoor je schreeuwen met gedroogde tranen je lijkt als verstijfd wil je de dood manen dat je snel wordt ingelijfd…

Ik voelde je heel even Laat los, verlaat me Na de dood… Is er leven? Nee, blijf hier! Ik smeek je Nog één kus, één geur ~ Ik kan niet, mijn engel ~ Hoezeer ik het betreur ~ Ga verder, denk aan me ~ Maar koester je zijn Ik snap je, laat je gaan Geef me over aan de pijn Vaarwel ~ Vaarwel Is er dood?…

als iemand dood gaat hou je dan op met houden van ? en als dat zo is waar blijft dat dan ?…

door twijfel verreten aan benen geknaagd ben ik ten hemel gegaan ik heb de strijd gewaagd…

De dood, jouw dood, verlossing, maar de pijn, we zullen je onthouden, denken aan en houden van, voor altijd tot aan de dag, de dag dat ik je weer zie.…

Ik lig in een kist zonder wanden het is koud Ik zak weg in het duister en kom nooit meer terug…

met je ogen wil ik leven al mijn liefde zal ik geven maar mijn handen blijven kleven aan de dingen die ik gaf. in je ogen zal ik leven al je liefdes wil ik vergeven maar mijn handen blijven beven bij de dingen die jij gaf. heel mijn leven moet ik geven aan de dingen die wij kregen maar vandaag geef ik je leven met de bloemen op je graf…

de steen met je naam erop is verweerd, maar het gras op je graf is groen en ongemaaid. de bloemen zijn verleden tijd, niemand die zich erom bekommerd. ik zie je nog een biertje drinken, als een ets op mijn netvlies en die glimlach als een vrouw je aankeek. maar nu waait een koude wind langs mijn rug, als ik je naam zie. het zit onder het…

Maar de dood is slechts de stilte nadat het laatste woord geklonken heeft dat ieder meeneemt met zichzelf en invult in zijn eigen leven. Soms is de leegte prominent vaak ook snel vergeten. Verdriet verdroogt goed om te weten bij je eigen dood.…

heen heeft gebogen en het laatste restje adem van je heeft afgenomen dan pas is de dood tevreden en gaat dan weer naar een ander om zijn leven af te nemen de dood dwaalt altijd om je heen de dood is keihard en gemeen de dood houdt geen rekening met je gevoel de dood gaat rechtstreeks af op zijn doel de dood neemt je mee of je nu jong bent…

waar mensen heen gaan, stampij het kan toch niet zo zijn dat er niets is, toch leven na de dood, stampij en het werd erg stil na het wenen…

hou vast onverdedigbaar leven levenloos loos gebaar streven leidt naar een ongenaakbaar slot er was niets er is niets er zal niets zijn doch slechts dood gewoon ons lot…

Vorige week zei je nog tegen mij: Kom op en wees eens blij. Maar nu zeg je niks meer. Je bent niks meer dan een lijf. Een lijf dat stil ligt. Ik mis je en ik zal je blijven missen wat er ook gebeurt. Ik zal aan de leuke dingen denken aan de slechte en aan de verdrietige. Maar onthoud dat ik je nooit zal vergeten!…

Je bent dood, Maar leeft nog in m'n hart.…

Een niet te leven leven Is als de dood Ik was als de dood voor het leven Nu ben ik Ook al als de dood Voor de dood…

Als ik terug kom na mijn dood wil ik als mijn eigen hond. Heeft een doodnormaal leven en is gelukkig.…

Het is stil donker en levenloos machteloos maar dan ook een verontrustbare gevoel onweersmacht...krachtvol Streesloos... gerustelende gevoel onvergetelijke herrineren onmisbare emoties pijnelijke gevoel Levende geest met ondraagbare pijn die je nooit vergeten kan reist met je mee!…