Alle inzendingen over door merg en been

Want op mezelf kan ik vertrouwen,ga door merg en been Verder de toekomst in maar....waar gaat die heen? En wil ik dat wel?de toekomst in met deze pijn, Ik heb er niet voor gekozen om alleen te zijn!!! Steeds vaker denk ik..wat heeft het nog voor een zin en wil ik weg,weg van dit alles 't maakt niet uit waarheen.…

Je grimmig oog snijdt Door merg en been en vel Alsof je een spookhengst berijdt De iris smeult, de pupil laait Ik begrijp geen grein van dit giftig spel De mistflard die in mijn kop verwaait Ik vlucht onder mijn donsdeken Tel snuivende rammen tot ik slaap Ze vermenigvuldigen in een luchtbel Hollen dartel naar een rillend schaap Het lijkt…

en been stekende dolken gaan dwars door mij heen mijn hoofd waarschuwt voor explosiegevaar ik denk smeek laat mij nu maar laat me maar…

Je gedachten zijn je wielen altijd voor, Je hersens en je benen malen door. Plots schiet ik wakker, een auto schiet Gierend tuterend rakelings langs me heen – Een scheut door merg en been. Een scherpe steen, m’n band is lek. Straaltjes rillen in m’n nek… M’n licht is stuk, ik lijk wel gek. Dan maar lopen, niemand ziet ‘t.…

hij jammert de oude rekel door merg en been huilt hij vanuit het vlas de avond rolt patrijzen uit in strakke formatie door de geeuwende polder veren boetseren vingers tegen de neergaande zon komt er een vervolggesprek met de vos aan de rand van het schor tussen lamsoor en zeekraal, een dialoog..…

liefde uitgevent je handen dwalend in je schoot en vergeet kwansuis dat je moeder bent in taal en teken uitvergroot soms spoelt een glimlacht op je lippen aan en wordt je blik weer klaar dan zie je jezelf uit dansen gaan met rode linten in het haar en 's avonds huil je naar de maan met geblindeerde ogen het kind in je is opgestaan heeft merg…

en been Je zou maar zo'n reiziger zijn Daar, waar oorlog, macht en onderdrukking je levensreis bepaalt, en levenslust steeds weer door geweld om zeep geholpen of door diepe angst wordt ingehaald Die je gebroken en ontheemd alle adem beneemt...…

En ik vrees, nee weet al lang dit is het dus niet alleen Want ook zijn rusteloos bewegen in zijn rusteloze droom doet mij op de grond belanden want hij duwt mij ferm uit bed En dan die tanden die luid knarsen echt het gaat door merg en been Ja, ziet u ik wil echt niet klagen maar begin me af te vragen wat ik hier nog langer doe…

'n Schelle kreet Door merg en been Doorbreekt de stilte Om ons heen Je grote groene ogen Staren me vragend aan Fonkelend, vol verlangen Ik laat je nooit meer gaan Met 'n simpele aanraking doorgrond je mij als geen ander en bespeel je elke noot van mijn ziel innig en zorgvuldig achter elkander Hand in hand, langs het meer Morgen…

Verstokt de adem inhoudend, de snijdende pijn verbijtend, priemend door merg en been Dwalend door ultieme helrode landschappen; zwoel prachtig wel betraand doch extreem sereen.…

Het ging door merg en been. Alles was ver heen. Ik leerde het vuur van mijn ziel, kennen, die ik altijd bleef herkennen. Ik leerde, nieuwe tijden, de oude waren aan het voorbij glijden. En langs het ijs, de sneeuw en kou... was er een nieuw jaar, waarin ik niet geloofde. Het beloofde mij de Wereld.…

Het zit zo diep van binnen Kan er niet omheen Elk klein dingetje Gaat door merg en been Bij elk stukje spanning Knapt het in mijn hoofd Pijn die blijft kwellen Totdat het is verdoofd Door te bellen Door te roken Door niet op te staan Door gewoon heel lekker te koken Door de tijd te laten gaan En de dag nacht te zien worden De zon de…

dan slaat ook de gloed niet zo licht meer met snelle en vluchtige slagen naar buiten in gelach en geween; maar er zal een stil vuur in ons zijn, verborgen in merg en been.…

De pijn van hun walgelijke genotseisen ging mij door merg en been. Ze hebben mijn tranen voor kinderachtige aanstellerij gehouden, de barbaren! Mijn emoties raakten traumatisch in de war, want deze gruwelijke lieden hebben mijn hart verwoest, ook al wist ik hun roeden symbolisch fijn te malen.…

Zachte volksmuziek uit een ver vissersbootje, raakte me in merg en been Daarna kwam ik er vele malen, me lavend aan de rust, alsof hier gezichten echter waren, vrouwen, gerimpeld, met een sjaal, verweerd de mannen met een muts, een jongen met een stok liep naast een ezel, sjouwend koren aan weerskanten van zijn rug.…

Zachte volksmuziek uit een ver vissersbootje, raakte me in merg en been Daarna kwam ik er vele malen, me lavend aan de rust, alsof hier gezichten echter waren, vrouwen, gerimpeld, met een sjaal, verweerd de mannen met een muts, een jongen met een stok liep naast een ezel, sjouwend koren aan weerskanten van zijn rug.…

De tijd leunt tegen mij En ik ben niet bezweken Tegen mijn botten schuurt hij, Holt mijn beenderen wat uit, Schuurt het bot en krast Tot een doorbraak Komt het niet, want Het merg blijft heel, Het wordt niet aangetast…

ik kijk machteloos om me heen en probeer haar weer te troosten, alleen een beetje water kan ik schenken, het huilen gaat door merg en been.…

Hier op de Kattenberg gaat het kattengejank door been en merg Een do'tje hier een la'tje daar nu nog een pointe en ik ben klaar Dit is een loos gedicht, maar dat vind ik niet erg…

obstipatie Weg is de dagelijkse lol en rol van mijn drol welke zich smeuïg een weg baant naar de monding van het riool Mijn maag neigt te gaan zweren of te gaan bloeden door het intense intrinsieke verdriet van anderen Ik ben een broeders hoeder maar nog meer een broeders voeler en voeder en dat voelen gaat bij mij niet door mijn merg…

Na de verplichte rituelen opschrijven waar ik aan denk vervolgens anderen daarmee lastig vallen en vernemen of zij dat nu ook hebben. In jouw blauwe ogen kijken en rode lippen trekken me aan, terwijl de lucht betrekt de zon zich verschuilt. Jou kussen en verwachten: een vonk overslaan tussen ons, een lichtflits en een donderslag. Afdalen…

In de toekomende tijd genoeg hebben aan een halfvolle buik een kom water bij de hand Gevangen tussen jouw armen jouw benen mezelf zijn in de schaduw vanwege een te felle zon Het merg hoeft niet te koken de tranen in jouw ogen het vasthouden blijft wij ontsnappen niet aan elkaar…

Bloed vloeit over mijn wangen Tranen van pijn en verdriet Alle kritiek blijft maar hangen Maar vergeten zal ik het niet Het doet pijn dat je zoiets zegt Je vindt me stom en raar Misschien is het toch wel terecht want iedereen zegt: "hee kijk dat kind daar!" Het heeft me pijn gedaan de woorden uit jouw mond Ik zal er vanaf nu alleen voor…

in wervel en rib en bekken schuilt een draderige spons een web van aders en vet hier wortelt elk orgaan nog amorf in de knop een witte waakhond gebald in een cel weert de gore kiem een ronde bark gedeukt in de flanken voert een geurloos gas naar de tippen van mijn lijf van long naar vezel draderige klonters stremmen mijn bloed…

Als je denkt: "ik ben verslagen", is de nederlaag een feit. Als je denkt:ik zal niet versagen", win je op den duur de strijd. Als je denkt: "ik kan het niet halen", is de tegenslag op til, want het overslaan der schalen, hangt voornamelijk af van wil. Moedelozen gaan ten onder, door hun twijfel, door hun vrees. Vechters winnen, door…

Gedichten zijn als van fluweel Zo zacht, zo teder Rank en luchtig Van lange duur in de herinnering Of soms zo eventjes maar aangetipt en vluchtig Gedichten zijn als messen Gemeen en scherp Zo taai als leder Bot en kluchtig Snijden door het merg en door het been Kwellen soms jaren lang geduchtig Gedichten Zijn slechts woorden opgeschreven…

en versplintert been en grijnzen daarbij ietwat schaapachtig…

Een dame in Kortgene Heeft mooie lange benen Zijn het haar korte rokken Waardoor ze mijn aandacht trokken Of sloot het slechts kort in mijn genen?…

ik sta er op links huichelt rechts maar het is wel mijn been en steen, had u dat gedacht, ik niet ik moet zometeen weer mijn bed uit…

Zij beent achteruit Achteruit vooruit De Warmte van de zon Voelt anders Haar ogen zien gepasseerde Bomen afstand nemen Een mens Hoort zij naderen Misschien Met een hond Hij passeert Snel Voor haar Ja, met een hond Rechts in`t gras verschijnen Sneeuwklokken En Stoere buitenjongens Fluiten Haar voortdurend voor…