Alle inzendingen over gedicht door kind

Bladeren vergelen, kleuren dansen in de zon het ochtendbos ontwaakt, het licht herwon ik volg de paden, fiets op golvend terrein kijk steeds rondom om hier stil te zijn De vogels vliegen, eenden in de sloot Een moeder brengt hier haar jonkies groot De schapen grazen, blijven rustig staan Laten die fietser gewoon maar gaan In dit bos kan…

Laten we niet te veeleisend zijn. Het grote geluk is niet iedereen beschoren. Misschien zijn we niet bot genoeg of moeten we behoren tot de klasse met veel geld om met alle geweld dat soort geluk te willen najagen. Laten we niet het onmogelijke vragen. We zouden tevreden moeten zijn. Het is al heel fijn dat we tegen elkaar aan liggen en…

De roodgestipte uitgevouwen lijsten, op de politieke voorkeur van de kiezers gesorteerd, laten, terwijl de dag veravond, door het geknars van kandidatentanden de spanning meer, want luider, hoorbaar zijn. Wanneer dan, door verschil in hoogte van de stapels uitgebrachte stem, zich de waarheid heeft getoond, spreekt de daaruit blijkende verliezer…

ik ken jou wel maar zien doe ik je niet onhoorbaar ben je toch raak je mij vooral in stilte snij je nog dieper dan oosten wind tegen mijn schrale gezicht gelijk de verkleurde kalender boven het dressoir omarm jij mij iedere dag opnieuw…

Mijn moeder is op vakantie. Mijn moeder is er niet bij. Ook al zit ze hier naast ons: zo ontiegelijk dichtbij.…

Als gedichten niet speelt met akkoorden , als het niet tot woordspel valt, waardoor de spier in de harttaal samenbalt, Als de dichter niet de toon verspreidt als hij slaapt met vrouw, praat met vrienden en eet met z’n kinderen en zo de eenzaamheid vermijdt.…

in mij La, La, La, La, La, La, La, La La, La, La, La, La, La, La, La Jij houdt me op de been, nee ik ben nooit alleen Je zingt in mij, je maakt me vrij Je schrijft in mij, je dicht in mij, het kind in mij De kleuren in mij, een bont schilderij Het kind dat woont in mij La, La, La, La, La, La, La, La La, La, La, La, La, La, La…

Elke zondag rookt hij zijn Toscaanse pijp Heel veel mensen zeggen dat ik op hem lijk “Sprekend je vader, je hebt echt zijn gezicht” Papa schrijft dan stiekem wat, in een klein gedicht Ik zal hem alles gunnen Maar als hij dingen schrijft die niet, of nog niet kunnen Dan vind ik dat hij te ver gaat, Omdat ik er nog niet ben, zijn kind nog niet…

Hij was met recht het kind van Sartre In zwarte kleren had hij rondgelopen Droefgeestige gesprekken gevoerd En donkere gedichten geschreven Veel gerookt en nog meer gedronken De Sartrejaren die volledig aan mij Voorbij waren gegaan hadden in hem Alle treurigheid ontstoken en het Zaad van duisternis had zich weten In te bedden Toen…

Voor mijn lieve kind. Dit gedicht is speciaal voor jou! Jij bent het dierbaarste in mijn leven Het mooiste cadeau wat me ooit is gegeven Jij maakt me vrolijk en heel blij Ik ben jou mama en jij hoort bij mij Je mama is degene die het meest van je houdt Voor mij ben jij niet zomaar een kind, Maar mijn kind van goud.…

De kinderen zingen naar een daad. Zij gaan op de zon af vanuit hun straat en stormen langs de ladders van het licht naar boven! Midden in mijn klein gedicht hoor ik dit aan en vraag het groen: of ook ík een zingende daad zal doen?…

Ik heb me mooi gemaakt voor het mooiste meisje wat ik ken mijn dochter Giulia Eleonora Liefje 13 november 2018 12 jaar geworden om haar te komen feliciteren, respecteren en eren ik heb m'n best gedaan dat te bedenken, te kopen, te geven wat recht doet aan haar intrinsieke, boeiende, bloeiende uiterlijk zodat haar halsje van tijd tot tijd gestreeld…

Heel even voel ik me een kind dat bij haar ouders is. Zal ik het eens verwoorden voor haar in een gedicht?…

Gedichten, oud, nieuw en herzien', 1997…

Een somber kind in de keuken eet niet meer uit mijn pannen. Zeldzaam is het oude leven dat voelt als immer. Intussen verwaaien mijn uren, ze zijn de echte, wat tegen mijn raam slaat is het echte leven, het huidige, dat van mij, dat van mij eet. ------------------------------ uit: 'Alle gedichten', 2005.…

burgemeester bloem leest zijn kinderen voor - de bloem der natie old shatterhand van karl may leest mijn vader iedere avond net vier lees ik mee van onder de dekens met een lantaren ook dit gedicht moet voorgedragen zingend van zijn gewicht de oude dichter hij ziet het wolkendek verlicht worden…

Schoon ben ik, stervelingen, gelijk een droom van steen. Mijn boezem, waar zich beurt aan beurt elk schepsel wondde, houdt alle dichters door een liefde aan mij verbonden eeuwig gelijk de stof, stom als de stof meteen. Een onbegrepen Sfinx zetel ik in ’t azuur, ik paar een sneeuwen hart aan zwaneblanke leden, het lijnverplaatsende gebaar blijft…

Ik ken de Randstad van de snelwegen de Randstad van de trein ik ken de ochtendspits de meubelboulevards de overvolle metro de verwaarloosde groenstroken Ik eet 's morgens een ei eet vlees op mijn brood neem wat kaas en een glas melk Al die dingen komen natuurlijk van de supermarkt dan krijg ik ook nog air-miles om ooit ver weg te…

Ach zij had alles alles wat ik in een vrouw zocht ze was lief en zo mooi en wijs gaf me af en toe een knuffel en ik waande mij af en toe in het paradijs met haar ga ik later trouwen en om mijn vrouw te zijn zal haar echt niet berouwen toch af en toe kwam er iemand langs even met haar smoezelen op de gang verdorie ze heeft een vriend…

bij het opstaan merk je dit wordt typisch zo’n dag zo eentje waarvan je voelt dat hij jou niet mag vol kommer kwel en leed waarvan je bij de aanvang al weet dat je hem voordat hij om is heel snel vergeet zo een waar je jezelf…

daar hangt de kalender zoals vermoedelijk bij velen ook bij ons op de W.C. met namen van bekenden en zij die ooit verjaarden zoals die van oom Kees die ooit plotseling verdween op zee van hen die nooit meer langs kwamen wier gezichten zijn vergeten en die ons blijkbaar ook vergaten van wijlen moeder en vader en die van mezelf en de vrouw…

de kleine Elise zat voor zich uit te dromen over wat er allemaal in de toekomst nog zou komen plots hoorde ze vanuit een open raam een melodie die ze nog niet kende maar haar nooit meer verliet het troostte haar bij zorgen en verdriet later kwam ze haar weer tegen en herkende vroeg de pianist hoe het heette die zei als je ‘Für Elise…

Ik ben zo juist weer lid geworden van de bibliotheek Als een kind op zoek in een koektrommel keek ik in het rond en vond wat Juweeltjes Nu thuis Aan de koffie Heerlijk in mijn Uitgezochte schatjes Aan het Neuzen Het maakt Me blij En het zonnetje Schijnt weer Binnen…

mijn handen deed ik samen mijn laatste woord was amen daar tussen klonk mijn wensje voor dit lief, klein mensje ik vroeg geen spel, geen speeltjes geen kleurtjes of penseeltjes ik vroeg voor jou met veel plezier voor elke dag een klaver vier…

Stukje aarde drijvend op hoop dobberend op water zoekend, tastend naar de juiste richting zorgzaam gehuld in wazige slierten zon en dauw klein sprietje gras komt voorzichtig tevoorschijn plots overwoekerd door de schaduw van vluchtig onbegrip zonder mededogen, in één oogwenk verwoest de aarde nu dor en korrelig vertrappeld…

traag ontneemt het woekerend sterrenkroos de ademhaling van water dat gelaten verdwijnt roerloos wacht op blootstelling aan licht en lucht was het kind verwonderd toen het in het water raakte en het kroos zich eensgezind sloot de handenwringende tijd voordat iemand kon bevatten wie het kind verborgen hield en toen de…

we wisten het zeker: jij zou voor altijd duren tot die lege uitgestrekte dag en het onwezenlijk stil werd in onze straat het licht ebde weg je kindertijd was even smal als de doodskist waarin wij jouw broze lijfje zachtjes legden…

In volle schoonheid weggenomen, Van de plek die was gereserveerd, Voor de liefste in pa en ma’s dromen, Hun kind, dat nu hun hart verteert. Weggerukt uit hun midden, Nu gezeten aan Zijn rechterhand, Kunnen zij slechts bidden, Voor hun dierbaar aanverwant. Moet ‘t lot het nu ontgelden?…

. ------------------------------------------------------------- uit: 'Lippenrood, vijfentwintig gedichten', 1997.…

ik vul de kuip tot aan de rand schuif schoorvoetend in het hete water zoek in mijn hoofd het laatste woord van een moeizaam gedicht laat mijn gedachten stilaan varen, dobber en drijf weer als een golvend schip geniet van het pure moment waarin het spelend kind met rust wordt gelaten…