Krimp
Hoe de dagen mij ontkomen, steeds
waait er een nieuwe tegen het raam.
Een somber kind in de keuken eet
niet meer uit mijn pannen. Zeldzaam
is het oude leven dat voelt als immer.
Intussen verwaaien mijn uren, ze zijn
de echte, wat tegen mijn raam slaat
is het echte leven, het huidige,
dat van mij, dat van mij eet.
------------------------------
uit: 'Alle gedichten', 2005.
Inzender: pg, 17 oktober 2012
Geplaatst in de categorie: tijd