Gedichten

gedicht (nr. 2.150):

Als het stil wordt

Als het stil wordt licht het kind de fuik.
Enkel de wind speelt nog door het net
dat op het veld bij de haven droogt.

Zon valt door de wolken, slaat
een ogenblik door de mazen, het
water spiegelt je wijsheid voor.

En van achter de rietkraag zet je
met iets van verbazing
de brasem terug in de vaart.

De vis slaat met zijn staart. Het
zilveren pantser schiet weg, wordt
niets dan het zwart van de rug.

-----------------------------------
uit: 'In een zwervend licht', 1992.