Alle inzendingen over hoge toon

In vele toonaarden hoor ik je lied zacht strelend aangenaam voor ’t oor met hoge tonen als tenor uit het koor je zingt door zonder dat iemand jou ziet blijf zingen tot genot van ieder mens breng harten en zielen in vervoering zoals je ook mij voert in ontroering hartstocht klinkt in je lied zo intens al zolang hebben we je moeten missen…

Met zijn wandelstok gaf hij de maat aan Bij hoge tonen ging de stok omhoog Bij lage tonen naar beneden, met een boog Hij kon bij tijd en wijle enorm tekeergaan. Met de Kerst zong hij het “Stille nacht” De jeugd stak vaak de draak met de man En ze plaagden hem ook, zo nu en dan Terwijl hij de liederen ten gehore bracht.…

De hoge tonen krijgen gewicht, als de klanken klinken in een rusttoestand zonder vliegplicht. De lagere toonsoorten klinken hoog boven de aarde; wanneer die onder weg is naar het reeds voor het vrouwtje gebouwd nest; in een parasitaire relatie met een vogel van waarde.…

tonen voor angstwekkend pressie van overal kwamen steeds meer dingen op ons af die door toenemende snelheid steeds gevaarlijker voor ons werden we zochten schuilplaatsen begonnen hard te lopen er vielen mensen die bedolven werden zij waren de eersten van talloze hordes…

bomen voor een laatste avondvuur als laatste: klem koel houtskool in je handen schrijf verse verzen, stem valse gitaren en blijf hoge tonen zingen als mensapen lager en lager springen…

Onze merel zingt in ‘t vroege uur van de dageraad, zijn geluid van hoge tonen klimt boven het ruisen van de wind in de bomen, maar zwijgt in de nacht, opdat hij niet de sterren van het hemeldak blaast.…

geeft mensen, bussen vullend, het gevoel te zijn verwend een hoge toon, verpakt in stoffig meegebrom spitst oren van passanten.…

De seconden tikken voorbij Ik hoor licht getinkel met een hoge toon Luister naar de vrede om me heen Het lijkt hier zo gewoon Explosies van ruziënde personen De roodzwarte haat druipt van gezichten De onzichtbare pijn die ieder heeft Je durft er bijna geen woord over te dichten Elke dag zijn het nieuws en de kranten Vol van zichtbaar leed…

& laat je van je hoge tonen niet ontluisteren die als druiven langs het metselwerk afduikelen tot ze aan de snaren van de basgitaren blijven hangen Zoals zal blijken zitten we gevangen , zolang we in dezelfde richting blijven kijken De permutator*) stookt zijn snelheid op (Waar de feërieksten lagen in fine fleur vergaderen nu schelle heksen…

Hoe vrolijk en speels zitten twee tortelduiven al een hele tijd te kirren op een parkbank, een opgewekte energie met hoge tonen leidend naar liefhebben en geliefd worden Verliefd tot in de oren deelt het jong koppeltje hun eerste kus met elkaar.…

Hoe vrolijk en speels zitten twee tortelduiven al een hele tijd te kirren op een parkbank, een opgewekte energie met hoge tonen leidend naar liefhebben en geliefd worden Verliefd tot in de oren deelt het jong koppeltje hun eerste kus met elkaar.…

De vleermuizen razen De wereld is verlaten Vergooi je leven niet met poezie Zei Komrij zie je dat dan niet De vuurkolf danst Zoals de muggen zouden dansen In trance En het vergaat Zo ook de woorden En was een lach Die sprak zonder te horen…

Het zat veel te hoog en wat ik zag begreep ik niet te klein dit brein te groot die hoop spinsels veroorzaken een oneindig geloof.…

Hij woont in de hoogte, maar ook bij de verbrijzelden, de nederigen van geest, want als dát niet zo was, dan was Hij ook nooit de Verhevene geweest. De goddelozen vergelijkt hij met modder en slijk, opgeworpen door een woelige zee, zij die weigeren Hem op het hart te leggen, de Verhevene draait hier niet in mee ! Hij is niet met hen die zich…

toon mij jouw dromen frank en vrij zodat ik jou geluk kan schenken ongebonden liefde geven want jij was er toch ook voor mij…

Heb altijd alles tot in de Puntjes willen voorbereiden, Onverwachte schuivers voor te zijn - Maar nu de leemte gaapt, Ouderdom die met de jaren komt, Merk ik dat voorbereidingen niet bestaan; Er bestaan alleen gewaarwordingen Die de meetlat zijn waaraan Ik mijn leven af kan meten…

Wanneer je Toon, nog had geleefd je ons nog meer had laten genieten Was je 100 jaar geworden, maar nu: geniet jij boven met Marie, en wij van je nalatenschap.…

Geen architect of couturier schiet ooit zo’n ton sûr ton te binnen. ’t model, de pose: pure gratie. verstilde schoonheid op locatie. betoverend, vernuftige creatie.…

Een stille dag is om mij heen en in mij is het leven flauw, ik voel de angst des wezens nauw en ben in mijne vrede alleen. Is er in mij de aandacht niet van verzen en hun stil verricht inschikken tot dit klein gedicht van iets geluk en licht verdriet? dat gij nog eens mij waart nabij en ik u koel en zuiver vond…

Met grote stelligheid bij hoog en laag beweerde hij dit en dat zus en zo belangrijke zaken waarover men niet zwijgen kan dus sprak hij op luide toon tot eenieder het zwijgen ertoe deed.…

ooit was ik de prins op het witte paard die sprookjes uit kon laten komen ook al was het maar in onze dromen jij weet wel dat ik je die illusie nooit heb ontnomen en dus ga ik je vannacht weer zoeken daar in dat kasteel of die verlaten stins en ik zal je vinden en kussen tot het ochtendlicht je ontvoeren naar daarginds daar…

Jouw handen op m'n huid die mij zachtjes strelen en als een piano bespelen teder, dan weer luid met hoge en lage toon dan besef ik het was slechts een droom een droom maar wel wonderschoon…

Zo’n bergbeklimmer zal wel stevig balen En menen voor een ton te zijn geflest Als hij daar hoog op de Mount Everest Voor wachten in de file moet betalen. Een slag, die hij op zeeniveau kan slaan: Hij mag hier gratis in de file staan.…

In tere schaduw zilverblauw sloegen witte wieken en een gerucht voer om; er werd een grote zucht gewekt, een wensen, dat ver weg wou. Gij en ik, o wij gaan wel trouw samen, wij vliegen uit in éne vlucht en laat het zijn naar het ver gehucht van mijne ziel en gaan wij gauw Dat ligt in de bergen, men vindt het nauw…

Zo heel gewoon ongewoon een klein wondermens jij kijkt de wereld aan en ontdekt iedere seconde weer iets wat je niet eerder zag jij keurt ons allemaal met je handjes gemaakt van porselein zo fijn maar jij blijft gewoon blijf maar zo lieve Toon jij bent s'werelds mooiste cadeau.…

Voor mijn vader, Jan Weggemans, 1897-1987 Hoorde tot de groep Die jong en veelbelovend was, Kind uit het veen Dat kinderen van artsen En notarissen, van burgemeesters En notabelen zonder veel moeite Voorbijstreefde - Mijn vader wist dat dit niet Genoeg was - Een kruiwagen, jongen, Een kruiwagen heb je nodig, Je kunt nog zo…

HOE duizendvoudig lief en zacht in zorg en eerbied zou ik wezen en zeer omzichtig. Wist gij deze vriendelijkheid u toegedacht! Gedenk, wat wij misdeden, niet; niet toen, maar nu was onze tijd, wel was voor ons nog weggeleid een hopen na een lang verdriet. Een hopen als wij lief en zacht zijn zullen en gerust voortaan en mijne…

Verdriet dat is een spoor, is een spoor, is een spoor. Verdriet dat is een spoor, is een spoor, is een ellenlang spoor, is een uitgesleten spoor, is een paadje of een tunnel of een glijbaan, is een spoor, is een spoor, is een spoor, is een lijntje, is een treintje, is geen geintje, is een spoor, is een krom, kringel kronkelspoor, is een spoor…

stilte valt op blauwe lucht uiteen adem weeft een hoog verlangen blauw boven wolken tronen wit je dromen tonen in de weelde van het minnen wonen de hemel op je lippen strooien.…

Ik volg hun debat wat een gekat ga je zo met elkaar om en dat als politicus wat ontzettend dom heus ik weet dat je moet debatteren maar let dan even op je taal hoge heren toon een beetje respect nu geeft het zo'n knaleffect!…