Alle inzendingen over overlijden kind

In het leven zijn drie dingen Die de engste bibberingen Door je donder laten suizen: Scheiden, sterven en verhuizen Wie de moed niet wil verliezen Houdt zich dus aan mijn adviezen: Niet verhuizen en niet scheiden En vooral niet overlijden!…

Steek je middelvinger niet steeds op Snijd de “truttenschudder” toch niet af Staak gevloek en antivrouwgeblaf Zet dat checken van je smartphone stop Jank niet over stapvoets filerijden Dat doen wij wel na je overlijden…

Oma je was voor mij Een figuur apart Ik sluit je voor altijd In mijn hart Je was zo goed voor iedereen Na je dood voelde ik mij zo alleen Nu kan ik alleen nog aan je denken En geen bloemen meer aan je schenken Je zong altijd een vrolijke noot Jouw liefde voor mensen Was zo groot Niet meer te tellen al die mensen Die jij je hulp bood…

Zoals een traan mijn wang verlaat ben jij er vandoor gegaan weg uit mijn leven weg uit ons bestaan. Het afscheid kon niet komen ook daarvoor ontbrak de tijd je kunt niet alles hebben het is tijd om te gaan. Verdriet verschuilt alleen gevoel en zegt niet meer dan dat dan wat? Het is zuur dat het zo moest gaan.…

Z'n vrouw en kinderen moeten alleen verder gaan... gesteund door vrienden om hen heen. Ze staan in deze moeilijke tijd niet alleen. Het heeft op mij een diepe indruk gemaakt. En heeft veel mensen geraakt.…

het was te vroeg het was te klein het kind dat je droeg mocht er nog niet zijn We genieten het meest van wat spontaan wordt gegeven dat geldt voor een feest maar ook voor het leven Zo kwetsbaar kun je zijn gà voor het leven ook al brengt het je pijn je hebt veel te geven!…

Begrijp je het verdriet Van dit geleden leven Zó gewonnen Zó bezongen En zó weer afgegeven Het wonder van twee ogen In de stilte van een lach Zó fel het licht Zó scherp de pijn En zó kort duurde zijn dag Hoe tors je zijn twee armen Waarvan je het gewicht nooit hebt gevoeld Zó licht mijn hoofd, zó zwaar mijn voet En zó drastisch mijn…

leven van kleine lieve kinderen Wordt morgen dan weer net als gisteren?…

Noordenwind zwiert fladder vlerken aan `t plooigespannen hemelkleed waar ze door zuchten zwellend sterken in vlagen snikkend kinderleed Het vragende ‘waarom’ jaagt smeken wervelend, dolend door de natuur waar kalme wateren woelig breken met het zonlicht in het laatste uur dat in schemering met stormen vecht die bevroren verdrinken…

met mijn handen in de aarde weet ik weer van stof en steenslag huil ik vecht ik tegen woede wortels breken onkruid wint hoor maar hoe de kleine twijgen klagen want het kind is dood op zijn graf de speelgoedberen en de vragen en zijn naam lang geleden rook de aarde soms naar voorjaar en naar morgen droegen appelbomen bloesem…

Heel even bij ons, alles zo klein en perfekt. Alweer zo'n tijd geleden 't lijkt haast het verleden maar 't voelt zo heel dichtbij; meer en meer denk ik aan jou en aan hoeveel ik toch van je hou, ik dacht dat het na 'n tijd anders zou zijn maar dat is schijn. Niet dat het vervelend wordt, lieve schat, want jij blijft altijd leven in mijn…

Huil niet om wat verloren is gegaan want nimmer is een leven zo compleet als dit, wat op een kleine schaal voldeed aan wie compact, en om de bron bestaan. Men wordt niet met een wijzerplaat gemeten; de druppel die ons diep doordrenken kan vindt niets te winnen in de zee, en dan, wat valt daarin te winnen dan niet weten ? De eeuwigheid die…

Dat jij mijn kind, dood werd geboren En was de strafmaat naar behoren ? Voor mijn zonden ooit beleden Ergens in een ver verleden Heb jij kleintje nu geen graf Waarbij ik je kan gedenken Enkel nog in mijn gebeden.…

Mijn moeder is geweest voltooid verleden tijd Zij was in haar uurwerk vrouw van de klok Zij was in haar breiwerk van vest tot en met sok Zij is in m'n hoofd soms in m'n handen Voert nog -onzichtbaar- met mij 'n strijd over tijd, over tijd.…

Uitgerold doek, dekt het zicht waaronder ik mijn ogen sluit Dan zachtjes mijmer ik, "Bij oma in oranje licht"…

voor M.T. buiten de tulpenboom enkele bladeren slechts intens gekleurd geel het oude huis verstikt in loden leegte de trap naar het vertrouwde boven bezweek onder doodse stilte we zijn elkaar onderweg kwijtgeraakt de tijd kan niet helen ik hoor je in mijn verlatenheid nu je er niet meer bent buiten de tulpenboom er komt geen dag…

Daar lig je in je eentje zie je kleine tere handje Met een zachtgeel eendje daar in je mooie mandje Klein mooi lief mannetje was maar bij ons gebleven Ons klein maar groot geluk duurde maar heel even.... Daar lig je in je eentje zo kwetsbaar en zo klein Mijn schatje mijn kindje in mijn hart zal je zijn Klein mooi lief mannetje ik…

ik heb mijn koffer al ingepakt beer heb ik in mijn hand voor wanneer het moment daar is geroepen wordt door Zomerland ik op reis ga over berg en dalen niet voor even maar levenslang met mijn beer zo dichtbij me ben ik helemaal niet bang ik ga springen over wolken glijden over de regenboog zal ik kusjes naar jullie blazen ook al houden…

Lief kind Je moeder hoort er altijd te zijn, want je bent nu nog zo klein. Ze zou je moeten knuffelen en kussen. Ze zou je ruzies moet sussen. Met jou naar feestjes moeten gaan, en met schoolreisjes op je te wachten moeten staan. Als je ziek bent, over je waken. Samen met jou een cadeautje voor je juf moeten maken.…

zonnestralen die mij doen verwarmen alles laten groeien mensen dieren planten zonnestralen weerkaatsen de regen In een pallet van kleuren en vormen de regenboog in mooi gezicht een prachtig gegeven zonnestralen maar niet voor jou Ze hielden je binnen xp verbrandde jouw huid wij moesten toezien hoe je werd verteerd... langsaam.…

met je mooie kleertjes aan lig je roerloos in een kistje want je bent op weg gegaan was jouw zijn hier veel te kort schijnt jouw zon voor altijd in ons midden waar jij hoort doen wij jou uitgeleide op eigen wijs voorgoed in ons hart gesloten wensen we jou een goede reis…

Een kistje op maat gemaakt voor een lief klein kind keihard door de wereld geraakt en nu meegenomen door de wind Jij mocht hier niet langer zijn de rede blijft onzichtbaar jij voelt gelukkig geen pijn die ligt nu voor ons klaar Rest ons nu niets anders dan rouwen kleine bloemetjes bij de poort we zullen altijd van je houden in dromenland…

haar handen hebben bloemen gegeven vaak nog in de knop na het ontluiken kon je de geuren ruiken haar lach bloeide op soms was de hulde een antwoord op morele schulden die wij niet hadden ingelost zij heeft ons grootgebracht met alle liefde en kracht die zij in het kleine lichaam had te snel is zij gegaan maar haar ogen zullen…

Een kleine engelenziel omarmde liefde met twee werelden lijk in eeuwigheid straalt de lichte dag vulde geest het huis met kinderlach sprookjesachtige mooiste regenboogkleuren ruiken naar bloemen wolken wenen weldoordacht vullen dimensionen eeuwigheid er komt nooit een eind aan het verdict wegglijden in een andere mooiere wereld…

Twee meisjes Zongen zachtjes Hun lieve liefdesliedjes Beide meisjes creëerden Hun creaties koesterend Afscheid nemend Maar nooit Van mijn netvlies Dansend in dromen Alles lost langzaam op Niet deze dromen Altijd bij mij dragend Daarom zing ik mijn lied In de verre velden Wie zal het nog horen Alleen mijn twee meisjes…

Verdriet is soms een kraai, iets wat arriveert met dat verenkleed, rondfladdert, je denken ongehoord verstoort en je hart hard laat bonken. Die dagen van onmacht niet verkwikken. Het is iets van andere voornemens kunnen ook die wetten van de natuur het sterven gaan helaas niet opheffen. Al dat wat eerst rauw allesoverheersend is, slijt…

Het overlijden van zijn moeder betekende de strop voor hem. Daar kon geen karatevuist tegenop. Als tiener vernam ik zijn overlijden via een oude radio op mijn zolderkamer en ik dacht werkelijk dat God was overleden.…

Toen hij over zijn overlijden las Schrok de professor zich wel even dood, Maar het betrof goddank een naamgenoot Die heel zijn leven lang corrector was. En de Jan Pen die niet was overleden Diende toen als corrector op te treden.…

Men deed het al in eeuwenoude tijden, Het was dus geen oorspronkelijk idee, Maar opa krijgt nu weer van alles mee, Wat men lang niet meer deed bij overlijden. Er worden zelfs mobieltjes ingepakt: “We hebben binnenkort wel weer contact.”…

Al weet ik niet wanneer ik overlijd, Ik weiger ‘proportioneel’ te sterven. Maar zij die in Qatar die werklui werven Verdienen in dat opzicht een verwijt. Die passen eerst de statistieken aan, Waarna je ’evenredig’ dood mag gaan.…