Alle inzendingen over stem-analyse

En dan hou ik van haar als zij dat zegt met haar stem en zij van mij.…

wie machtigt mijn stem wanneer ik het rode potlood ter vondeling leg en het papier ontdoe van de achtergebleven schors mijn stem geaard in positieve zin schraagt gestaag het gedrag gade van de kunstreizigers om me heen, ik verleg geen activiteit, en weiger de graadmeter te wezen voor Neerlands hoop blanco schuift het mij toebedachte scherp…

En toch heb je altijd die stem gehoord van de vergeten mensen en verloren gegane idealen. Wolf noch schaap was je op het schaduwfeest van jouw ademland met een stem die niet langer mocht spreken dan de stilte tussen de zinnen.…

Hoor je diepste stem volg z’n wijze woorden wees een met hem en erken hij wijst de weg naar onbekende oorden waarin ik nog zoiets als paradijs herken je ware echte stem schat z’n waarde in heb vol vertrouwen in hem en wat ik hiermee win is dat hij mij toont wie ik werkelijk ben…

Zij is de Stem van en voor 't platteland Waar veen geen smeulend vuur meer is maar brand Oostvaardersplassen zet zij naar haar hand Voor woningbouw tot Urk en Swifterbant En dwars door Zeeuwse schorren, Friese slikken Tot in Den Haag de bom barst... hoor hem tikken!…

Wolken laten de zon zwijgen het graf ligt stil onder de regen het grafschrift nauwelijks leesbaar durf ik te lezen in mijn eenzaamheid het rouwproces voltooit zich in aanvaarden dat je er niet meer bent maar jouw stem altijd hoorbaar in het diepst van mijn gedachten waarschijnlijk duidelijker dan ooit vertelt me dat de stilte heilzaam…

Mezelf kom ik Vandaag tegen - Maar hoe kan ik Me herinneren Hem die ooit ik Was, maar nu onherkenbaar Opgegaan in wolken Van eeuwigheid, Dertig jaar woon ik Hier - onderkomen Dat mij nooit gekend Heeft en na een tel Van de oneindigheid Al niet meer weet Dat ik hier ooit Geweest ben…

Haar stem, zoals ze vroeger riep. Dat ik dát uit mijn herinnering putten kan. Want ik ging wel eens zwerven, ver weg bij haar vandaan. Genietend van het leven om mij heen, haar stem kon mij bereiken, al riep ze slechts mijn naam. Ik ben nu zelfs al ouder, al ouder dan dat zij toen was.…

Voor een diepgaande analyse van deze historische vergissing van de dames en heren van de Collectieve Propaganda van het Nederlandse Boek (een van hoog tot laag gekraakt essay vol familiegezwets), zij verwezen naar het snelsonnet van vandaag, van Inge Boulonois __________________________________ Ik ben Chabot in 't diepst van mijn gedachten…

dan schrijven kan de toekomst wordt op elk moment gedrukt op de onmetelijke borsten van het zwervende boezemlicht als ik dat kan begrijpen in de ziel van de tijd te kijken, te rijpen in het holst van elk gedicht, waarvoor ik letterlijk ben gezwicht, steeds in een andere betekenis, het is het wapen dat alles kan verslaan analyse…

ik ben geen psycholoog of een relatiecoach toch graaf ik dieper dan de meeste wortels reiken geen analyse en grafieken maar eerlijk en oprecht met interesse de mensen in hun ogen kijken de hand schept al een warme band in eerst ontmoeten als formeel begroeten woorden vullen elkaar moeiteloos aan in een voorzichtig tasten naar verder…

Gouden stem zing mij een lied Ik hoor je en vergeet wie ik ben Mijn ziel zeilt op je noten Naar utopische gedachten Alle zorgen vergeten Mijn oren gevuld Mijn ogen zachtjes dicht De zon gaat harder schijnen Vogels die zwijgen Voor je mooie lied Lief en leed Bewandel je met do re mi En als de stilte komt En alles weer echt wordt…

trippende ego vergrijzende onmacht loze beloften verpakt in een leus te veel van hetzelfde te weinig herkenbaar schreeuwt om de aandacht neemt bij de neus levend in leegte en zwijgende massa respectloos loslippig in roddelcircuit vertrouwen beschamend de hand in de kassa geeuwt zich verkiesbaar mijn stem krijgt hij niet…

er staat een boom vlakbij mijn raam het is een treurwilg zijn tranen kruipen naar de winter losgeraakt doorheen de nacht ik wil niet zien waar de zomer ligt of waar ik mijn adem heb achtergelaten ik vlucht wel verder op stille voeten ontkleed mijn dromen van ster en maan want de lippen die mij hebben gekust ze doofden…

Stem je wijzer op die Jan Marijnissen? Hij, der keerlen God, de redder in de nood, de warme bakker van ons daag'lijks brood?? Zo treedt hij naar voren uit de zijnissen. Nou,volgens rechts komt jou dat duur te staan en kom je door Jan heel diep ROOD te staan.…

Stilte wanneer ik mezelf niet begrijp en alleen woorden achterblijven waar ik geen verhaal kan vinden dat jij geloven zal wanneer je me zoekt en met je dromende stem het stof van al mijn woorden zal laten verdwijnen…

leer me de tijd opdat ik de wonderen in uw handen kan begrijpen, de dankbaarheid na al het schreien nog zwarter dan een wezennacht heel mij door uw gebeden en omring me met het oude lied ik zal luisteren naar herkenning naar de kleine vogel in uw ziel omarm mij, breed in het licht, ik zal de dood verlaten wanneer ik sterven…

ik ben niet meer bewoonbaar nu alles schreeuwt om het tekort want waar is mijn wereld waar zijn de dingen die gevoed werden, vertrouwd zichtbaar als grijze adem in het bewierookte gekkenhuis, net buiten de spiegel en het opzwellen van mijn buik waar zijn de ankers die ik slaafs vasthield en in de tijd gooide zodat ik ze beleven…

daar stond je jouw ogen streelden me vertelden me jouw verlangens een huivering doortrok me het kostte me moeite om jou te weerstaan het was omdat ik iemand anders geen pijn wilde doen want aan je ringvinger was de afdruk te zien van jouw trouwbelofte aan haar die thuis op jou wacht…

De wereld is stil de wereld is donker, alleen leeft de maan en wat stargeflonker Haar stem is muziek in de stille oren, zo kan ik maar niet uw stemme horen. Mijn land ligt zo ver en uw stem is zo zacht, en geen enkele ster schijnt mij in mijn nacht.…

Scherven van gedachten dwalen door het stof van voorbijgaande hoop en haar gevonden ongeluk. Pijn herinnert de afgrond die momenten kan bedwingen met dromen die ze met haar lippen leest. Waar momenten en ogen dromen laten vloeien zoals ze verteren en wederkeren. En waar haar scheidende ogen verzinnen wat ze zonder mij genezen als…

Een geitje zei hem: 'Je verbloemde je stem met wat voicemeel. Je kunt naar ons fluiten!!!'…

Misschien dat het geluid van jouw stem in mijn ademtocht steeds anders klinkt dan voor jouw dood in al mijn dromen maar het is ook niet onwaarschijnlijk dat in de stilte van de duisternacht jouw stem geluidloos veel verder komt dan ik dromend durf te hopen in alles wat ik denk keert stilte terug.…

Dacht dat jouw stem klonk in stilte van mijn heimwee toen ik voelde dat ik wegzonk in toevalligheden dacht dat ik bekoring voelde in opnieuw beginnen omdat ik je had losgelaten en gekoesterd met gevoelens in alles vergeven dacht dat je mijn stem hoorde.…

Zou je me missen zoals ik jou Zeker op bepaalde uren of als ik in de buurt ben en dan omhoog kijk Zo dichtbij Zou je eens per week nog aan me denken, of twee keer als iets jou herinnert aan mij Misschien als het stortregent en je iemand doorweekt ziet fietsen Ik zal me je stem herinneren en warme hand, zo vertrouwd om die van…

Ik kan een wens doen Maar deze wordt al snel ingehaald door nuchter besef dat vertrouwdheid en het langzaam steeds meer onder bekoring raken van het timbre van je stem niet genoeg is...…

Het lot heeft een eigen stem. Het kan met geluk jouw kant oprollen met hoge ogen. Het benadrukt dan met klem; hoeveel van die ogen jou in de toekomst graag gaan mogen. Er zijn zes vlakken van een onomkeerbaarheid. Een mogelijke optie in de toekomende tijd. Ze tonen het beeld van die vrouw op de kaart.…

Per stem wijzer. Ieder stem krijgt zijn eigen klank. In alle kleuren van bedanken; of van wanklanken met het rode potlood in de hand. Per stem wijzer. Het kiezen laat zich horen tussen jong en oud. Een verliezende kiezer heeft nooit definitief verloren. Zolang die stem heeft en hoorbaar op zijn toekomst vertrouwt.…

want in onze democratie is een stem ergens een illusie Zo vergaat het velen In de arena van de macht deze minister Was groot in zijn ambacht…

Dat de wereld Er beter uit zou zien Als het volk Kon mee beslissen Over onderwerpen die ons aangaan Er was daarover nog geen argwaan Er was hoop op meer democratie Maar na enige referenda Bleek het een illusie Meer stemmen voor het volk Bleek Onverenigbaar on uitvoerbaar Want we mogen nooit alles weten Dus het volk kan een juiste stem…