414 resultaten.
Bestemming
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 930 Zoals een verloren reiziger
in een ijzige storm
Slaat mijn kompas in het rond
gevoel van richting volledig kwijt
Wat blijft is die terugkerende gedachte
als een tunnel van knipperend licht
Jij was het noorden
de bestemming van mijn reis…
als niets beweegt
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 1.049 je was er
gisteren, om middernacht
tot bij mij
en het afscheid
dat je niet kon bezitten
ik wilde terugkeren
en mezelf omringen
met de eerste woorden en
de toen nog onbekende handen
zonder te wijzigen
wat één voor één volgde en mij
aanraakte als een onweerstaanbaar gedicht
je was er, zoveel groter
dan in mezelf…
april
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 284 Er is weer helderheid
van witblauwe luchten
wolken als luchtkastelen
tere bloesems gekoesterd
door de zon
terugkerend leven
een palet van zachte tinten
bij zonsondergang
over een vergroenende wereld
verhoogt verre vogelmuziek
op de achtergrond de feeststemming…
Tevergeefs
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 530 tevergeefs
het wachten
op de terugkeer
een teken, een woord
blijven ogen
voor altijd gesloten
wegebbende glimlach
veranderde
jouw bestemming
plots van het aardse
naar het hemelse
waar engelen zich
nu over jou zullen ontfermen
waar je voor altijd schijnen zal…
50 plus
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 136 Zo maken ze de oudjes horendol
En rijp voor de terugkeer van Henk Krol.…
Vroeger
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 409 In het verloren huis
de kartelrandkiekjes
van oude vrienden,
onafscheidelijk, maar
buiten het lot gerekend,
neemt de tijd
een achterwaarts loopje
en van lieverlee hoop je
dat het ooit
terugkeren zal...…
De Moeder
poëzie
3.0 met 239 stemmen 59.166 Hij sprak en zeide
In 't zaêl zich wendend:
Vaarwel, o moeder,
Nooit keer ik weer...
En door de lanen
Zag zij hem gaan en
Sprak geen vervloeking maar weende zeer.
Sprak geen vervloeking...
Doch, bijna blijde,
Beval de maagden:
Laat immermeer
De zetels staan en
De lampen aan en
De poort geopend, de slotbrug neer.
En toen, na jaren,…
Boorziek mensdom
gedicht
3.0 met 25 stemmen 5.240 Een huis moet rafelranden kunnen krijgen,
uit zijn hang- en sluitwerk slaan,
donker mompelen, siberisch jammeren,
moet zijn pannen kunnen losgooien als haar,
zich laten kastijden door de twijgen
van een berk. Zou daaraan dood moeten mogen gaan.
Hoe zacht zouden steden dan,
een droom van huizenspinsels.
Huizen zouden uit hun windsels
moeten…
Toen zijn woorden
gedicht
3.0 met 32 stemmen 11.831 Toen zijn woorden zich hadden verdaan
tot achteloos gemompel
en zinneloze autoritten
het spreken niet meer wilde
zag je hem toch nog
woekeren met oude paragrafen
waaruit hij leven perste
dicht opeenstaande zinnen
stukken van sonaten
zo werkte hij onafgebroken
aan zijn terugkeer.
-------------------------------------
uit: 'Een staanplaats…
Nederland elandland
snelsonnet
2.0 met 9 stemmen 1.854 De eland nadert langzaamaan ons land
Hij rukt op via onze oosterburen
Het zal zo´n tien tot honderd jaar gaan duren
Dan keert hij bij ons weder onderhand
Opdat wij weten dat wij nimmer wisten
Hoe wij de eland hier zo node misten…
Melancholie
gedicht
3.0 met 39 stemmen 18.841 Altijd geweten dat je terug zou komen.
Een winter lang op je gewacht.
Soms wakker liggend in de nacht die
duistere geheimen wikkelde om bomen.
Altijd geweten dat je er nog was.
Bijna vergeten soms. Dan kon ik zingen
en lachen door de tijd. Hoe ongezien en
onvermijdelijk verborgen in de dag
bleek je aanwezig. En nu je er weer bent
begroet…
VERBORGEN DAGLICHT
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 501 Het licht verschuilt zich
per dag,per uur
Reden hoef je
'm niet te vragen
Verbergt zich achter
de donk're rug van winter
Zijn stille handen
diep in de zakken
Keert pas op z'n schreden
terug op januaridagen
Met het blozen
van het nieuwe jaar.…
tijden
gedicht
3.0 met 39 stemmen 12.763 Als men terugkomt is men een ander
denkt men terwijl men het huis sluit
het licht ingepakt de zomer verzegelt
het tuinhek prijst om zijn ijzer
deze slak op de drempel zal er nog zijn
de ijskast zal blaffen de hitte blaten
de hond zal zuchten en zijn sterven
hervatten als men terugkomt denkt men
-------------------------------------
uit:…
de weg van verwachting
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 192 Hij zuchtte wat van de zijkant op weg
naar beneden, de berg af worden huizen
keelgaten met daarin dikke lillende huigen
van weer dezelfde mening op het uiteinde
altijd komt er een moment dat je hond wordt
zoals in mijn geval de palinghond, het midden
net voorbij, overal tussen, in horen en zwijgen
tussen de guppyhonden wil ik nog wel eens…
Kom terug
gedicht
3.0 met 73 stemmen 37.570 'Kom terug.'
Als ik die woorden eens zó zacht kon zeggen
dat niemand ze kon horen, dat niemand zelfs kon denken
dat ik ze dacht...
en als iemand dan terug zou zeggen
of desnoods alleen maar terug zou denken,
op een ochtend:
'Ja.'
-----------------------------------------------------
uit: 'Er ligt een appel op een schaal', 2008.…
Wat schúift 't!
snelsonnet
2.0 met 7 stemmen 531 Haast elke Pool verliest bij ons z'n baan
Terwijl in Pólen afgedankte banen
In handen waren van de Koreanen
De tijd maakt die tendens thans ongedaan
Zo gaan verschuivingen elkaar te boven:
Waar niks geschoven wordt, wordt veel verschoven…
De Grote terugkeer van de koning (proloog)
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 86 Decennia vervuld van geest
gebroken door vervreemding
De waat’ren hebben toegespoeld
een ongeleefd verleden
Toch komt eenmaal, luidt een kroniek
de terugkeer van de koning
Onuitroeibaar nageslacht
zijn dochters en diens kroning
O, koningstroon van zilverschoon
wiens plaats is omgestoten
De bladeren liggen in het rond
gevallen van de bomen…
Tuin II
gedicht
3.0 met 26 stemmen 12.177 Dit is het heden, ik zie het, ik zit hier:
voor het raam en zie het heden waarnaar
ik ben teruggekeerd, naar wat er altijd
geweest is - al die tijd waarin ik er niet was
er is niets gebeurd zegt de tuin in het raam
de bomen, de vogels, de zacht waaiende
struiken, het gras, het bleef allemaal zijn
wat het was, er is geen verleden hier
wat…
De grote terugkeer van de koning (epos)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 247 helmenglans
op macht beluste krijgerslans
is van een and’re bodem
om levensvreugd te doden
Al lang is men begoocheld door haat en razernij
Want eens was Alpha koning in tijden oud en blij
voordat het rijk ten onder ging aan wangedrag en onlust
Het mensenvolk steeds zwakker werd in hart, hand en gemoedsrust
Aldus werd Alpha afgezet
Zijn terugkeer…
HEEN EN WEER
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 86 's Ochtends vroeg
klapt de wandkast open
uit die rappe hand
suist een sterke starre wil
onbezonnen
naar de slaapdronken hemel
ontmoet dampig voornemen
zweeft terug
tussen gladde kastplanken
verblijft honkvaste kracht
aanschouwt alles bedachtzaam
beraamt knusse spookarbeid
koestert zich in 't morgenrood
van doorschenen wijnglazen.…
Deel III: De terugkeer van de koning
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 201 helmenglans
op macht beluste krijgerslans
is van een and’re bodem
om levensvreugd te doden
Al lang is men begoocheld door haat en razernij
want eens was Alpha koning in tijden oud en blij
voordat het rijk ten onder ging aan wangedrag en onlust
het mensenvolk steeds zwakker werd in hart, hand en gemoedsrust
Aldus werd Alpha afgezet
zijn terugkeer…
De terugkeer van de koning (deel I)
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 160 Decennia vervuld van geest
gebroken door vervreemding
De waat’ren hebben toegespoeld
een ongeleefd verleden
Toch komt eenmaal, luidt een kroniek
de terugkeer van de koning
Onuitroeibaar nageslacht
zijn dochters en diens kroning
O, koningstroon van zilverschoon
wiens plaats is omgestoten
De bladeren liggen in het rond
gevallen van de bomen…
Deel II: De terugkeer van de koning
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 172 (Een epos in 4 delen)
Van diamant zijn ogen, doorborend wat hij ziet
Twee meter in de lengte met voeten van graniet
Bruinrood gekleurde aderen, een marmerwit gelaat
en om zijn koene schouders een groflinnen gewaad
En als de wind zijn haar bewaait
zijn bulderlachen vrees bezaait
Behoede men zich en beraadt
heer Alpha is gekomen!
De wederkeer…
Slot: De terugkeer van de koning
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 196 gevraagd, de sterren leren duiden
langs bergen, boom en beek gegaan, las ziel der kleine luiden
Gelouterd door de IJzerbron
nam lichtkracht toe tot aan zijn mond
Zijn steengeslepen lichaam
werd één compacte krachtbaan
Toch is zijn ziel gebleven, een koele milde Bron
waarin zijn Geest weerspiegelt, gelijkend op de Zon
Het tijdstip van zijn terugkeer…
Reïncarnatie
gedicht
1.0 met 16 stemmen 5.590 Zelf zou hij terugkeren
als bruingestreepte kater.
----------------------------
uit: 'Gedichten 70', 1970.…
Vergeten te kijken naar de zon die ondergaat
gedicht
3.0 met 5 stemmen 5.965 Een zonnige middag, we kunnen naar buiten gaan, daar verliest
niemand iets aan.
Ik laat je eens straat zien waar ik als kind doorheen liep, er stonden
toen geen bomen of ze waren heel klein.
Toen ik een kind was maakte ik een hengel van een stok en een
touw en een gebogen spijker.
Ik bewoog de stok door het water en een vis bleef haken aan
de…
HEEL DICHTBIJ
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 1.225 Ik weet zeker, dat je terugkomt
het is geen droom maar werkelijkheid
hoe ver je ook weg bent
ik voel je heel dichtbij
zou het woensdag of zaterdag zijn
zal de zon schijnen of de regen plenzen
bij jouw terugkeer doet dat er niets toe
dan jubelt alles en branden er veel kaarsen
het mag dus ook ´s nachts zijn
geen enkel probleem, ik zal niet…
In het heelal
gedicht
2.0 met 9 stemmen 5.693 In het heelal is altijd wat te doen.
Sterren, planeten razen door elkaar
en moeten in banen worden geleid.
Melkwegstelsels in kaart gebracht
en onderhouden, clusters uiteen
gerafeld. Altijd druk, altijd druk.
En dan die reizigers,
altijd hun geliefdes kwijt, altijd weer.
Kosmische stormen trotserend
zweven zij die grote ruimte in
en vereenzamen…
De hoeve
gedicht
4.0 met 5 stemmen 3.499 Om weer zeven te zijn.
Zoals het riet ruikt in de winter.
Mijn houtjes krassen over de gracht.
Op zolder schimmelt het oude stro.
Drinkbakken klapperen aan de muur.
Eén kat woont hier nog en
ik wil naar huis.
Opa ruikt naar pruimtabak
en vertelt over zijn paarden,
lang geleden, op de hoeve. Oma
schilt bergen aardappels, wortels.
Ze zwijgt…
Bode
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 133 Landen is de luchten loslaten
een deel van vrijheid opgeven
de aarde raken vanwaar je ooit
onhandig met misslagen opsteeg
waar de warmte van de moederborst
nog immer nagloeit
door voorjaarsnachten kil en guur
de vacht nog dof en donzig
daar terugkeren, glorieus en machtig
als een geslepen edelsteen
in de kroon van de schepping
is het…