Netgedichten

netgedicht (nr. 25.917):

de weg van verwachting

Hij zuchtte wat van de zijkant op weg
naar beneden, de berg af worden huizen
keelgaten met daarin dikke lillende huigen
van weer dezelfde mening op het uiteinde

altijd komt er een moment dat je hond wordt
zoals in mijn geval de palinghond, het midden
net voorbij, overal tussen, in horen en zwijgen
tussen de guppyhonden wil ik nog wel eens

blaffen als ik iets zie wordt het ook wel verwacht
omdat ik niet voor niets de weg naar beneden neem
de uilhonden hebben me in hun vizier, ik spits dan
ook de oren, niet dat ze beter weten, maar volgens

mij zijn het geslepen vossen met een palindroom