Alle inzendingen over tussen-n

Grazend in een groene weide Tegen een lange bergkam op Sta ik als koe te moe-en Met twee hoorns op m'n kop De staart tussen de benen Slaat de vliegen van m'n rug Schrik op van een fietser Maar keer ras weer terug Want daar bij het prikkelhek Wacht het groenste gras op mij Dat sprietspul aan m'n eigen kant Loop ik enorm snel…

Z'n busbedrijf bezorgt hem duiten, zodat-ie dure kost kan winnen. In 't Gooi bezit de man een buiten. Zo is-ie met z'n buiten binnen. Hij heeft er buren, rijke, dikke en voelt er zich geweldig tussen vanwege financiële blikken: z'n bussen zijn collectebussen. Door bussen strijdt-ie tegen nood. Hij appelleert aan mededogen.…

De nieuwste tussen –n absurditeit -de spellingsregels moeten weer eens anders– leidt ongetwijfeld bij ons Nederlanders tot burgerlijke ongehoorzaamheid. Wordt straks wie zondigt tegen onze taal misschien wel uitgezet als illegaal?…

Want dat tussen ons was enkel schijn. Ik schreeuw maar heb geen stem. Ik kijk om me heen met m'n ogen dicht. De adem in m'n keel zit klem. Dat wat ik zie is een donker licht. Misschien moet ik toch doorgaan met m'n leven. Al weet ik niet waarom. Misschien moet ik m'n dromen toch nastreven. Juist, daarom..…

Tussen twee snelwegen in staat de oudste boom van Amsterdam Z'n stam kent alle stemmen en alle graveertechnieken Z'n takken kennen alle winden en hebben oude fietsen, hevig onweer en kerstverlichting doorstaan Deze boom wil z'n leven in het rijke bos, waar hij vandaan kwam Het kwam er nog niet van en het zal niet snel gebeuren Z'n…

Zoals een ander in de lente dicht met bloemen in een vaas pluk jij letters over lente en zet boeketten in een vers zo schik jij onvergank’lijke pracht in klanken in telkens weer een verse vaas…

straten en stegen meegeteld Men heeft hem nu opgewaardeerd, geplaatst in 't Groene Boekje, maar ergens in een hoekje weet ik er één te staan die weigert zich te conformeren aan wetten die de Hoge Heren over hem uit hebben gesmeerd Die paardebloem, onaangepast aan onze nieuwe spelling, verdedigt daar de stelling: 'ik ben uniek, nou N!…

Als ik het nieuws van vanochtend weer zie proza met pravda geen grein poëzie krijg ik de kriebels en overal jeuk en zin om te emigreren misschien naar Portugal misschien met jou maar hoe dan ook naar een warmer land waar men sans problème zonder blikken of blozen ongezien heel gewoon z'n kont nog kan keren naar een land zonder…

pas op! ze breekt als je haar aanraakt zachtjes! en niet te hard kijken want dan zal ze trillen als een dunne bloem bij plotselinge wind laat haar maar gewoon en vraag haar niet gelukkig te zijn wees blij om haar schoonheid al kan ze zelf niet meekijken…

je bent blond - het hele domme mensenras rent honderd meters in seconden zwemt het schandaal over reist per spoetnik naar de maan en gaat per beatnik naar de bliksem bouwt bolle bouwsels waanzin en schrijft gigliotheken vol – maar jij bent blond en daarenboven dient geconstateerd dat je blauwe robijnen…

Dik neergehaald vernederd, helaas Mezelf vergeten opgeboeid verteerd Maf Geen aanverwanten tevens werkend met personeel Zware koopverslaving Dik nep Ridder op gouden paard Mijn ondergang Kinderlijke tevens schone mensen Dankbare prooien Heb je dan ook dik misbruik van gemaakt Smerig Oogjes nu wijd open Verbazing tevens diepe spijt Tijdverspilling…

van alles wat op je pad maar toch ook weer niets al is niets ook weer iets iets om mee bezig te zijn iets om vast te houden los te laten, weg te stoppen iets wat nietszeggend kan zijn of juist veelbelovend vooruitstrevend & springlevend iets om voor op te staan iets om te laten gaan zodat er niets overbljft want ook niets is iets…

Onderdanen vast in 't Midden-Oosten Ergens tussen Eufraat en Tigris in een Land, zo groot als een reus De Blair-regering krijgt 't voor z'n kiezen Volharden of Zwichten? Troepen terugtrekken of Onderdaan onthoofd? 'n Duivels Dilemma; nooit De Juiste Keus…

Wolken tussen bomen steken af tegen hemelsblauw krabbers versus skyline welke schoonheid mij ontgaat eet ik een broodje bladgeritsel en drink 'n kopje zonneschijn…

Ik dartel als veulen vrolijk in de wei voel me gelukkig met m'n hengst aan m'n zij. Ik dans als hinde tussen dennen in 't bos een mooie reebok maakt liefde in me los. Ik ontwaak in een waas 't was een droom, helaas.…

Ze spoelde en ze plensde zonne ze pletste wit ze plensde licht en lichte pareltjes waren begonnen te rollen langs haar blond gezicht Daar vloog 'n mugje daar vloog 'n vogel daar vloog 'n bijtje tussen 't riet en 't hempje als 'n witte vogel klapte als 'n witte wiedewied.…

Met z'n armen, taai lijk vlegels, wonk de smid op hen en stond, vaste, vóór z'n stalen aambeeld, lijk genageld aan de grond. In z'n vuisten, zat 'n tange, die 'n gloeiend ijzer greep en het, lijk 'n rode kreefte, tussen heure benen neep.…

Ik rook weer m'n sigaret, hier De lampen branden er weer, hier In mijn huis Op papier Mijn huis Ik woon weer net als jij Alleen In een stukje wereld van mij Van steen Met lucht er tussen Die alleen ik adem Nu alleen ik adem En water om te blussen De dorst en het vuur Tussen elke muur Toen Toen konden we het nog doen Zonder kraan…

Ik trok de lade met mijn schone onderbroeken open en tussen al die mannen kwam een dame opgedoken die was daar abusievelijk 'n keer terecht gekomen toen ik daar met de witte was 'n beetje stond te dromen zo'n kleine lichte sloggi tussen al die zwarte heren wél netjes neergelegd dát hoef je mij niet meer te leren ze lag daar bloot en kwetsbaar…

Ondanks 'n helpende hand en bezwerende gesprekken, worden zij begeleid naar confronterende vertrekken. En gedwongen met gekluisterde handen, worden zij deelgenoot van ontluisterde banden. En ondanks hun plichten en rechten, is er 'n weifeling tussen zwichten of vechten.…

zij is niet meer maar wel zichtbaar dat doet zeer was hier nog lang niet klaar huil ik keer op keer zij praat niet als ik het uitschreeuw van binnen mijn handen raken zo dichtbij wil haar wekken, met mijn eigen leven toedekken hoe kan dit nu zo roerloos ze is toch mooi nog jong was dit nu haar leven nee, ze is er nog,…

Tussen toen en nu En je terug vond Na een lange reis Van pijn en verdriet Ver van ons bestaan Intens hartverwarmend Toeval of het lot?…

ik de bron jij de monding en tussen ons de stroom…

een haarlok op haar ronding. het licht durft bevallig te vallen. ze bedekt zich enkel met naaktheid, tot aan de ring om de vinger. als ik haar lok eens aanraak gebeurt er iets of, hoe spijtig, niets vooral vandaag liefst nu, traag.…

Wat zich tussen de levenslagen bevindt, zou ik willen duidelijk maken. Ik zou kunnen beschrijven waarmee het allemaal begint met de liefde en het lot van mensen, om ze tenslotte in en met hun diepste wezen te raken, zodat de boodschap bij blijft en groeit waar het allemaal is ontbloeid.…

Tussen bermen fluitenkruid en klok geluid tussen kale kastanjebomen die zoals de kerken naar de hemel grijpen langs de gracht, tussen honden en hun bazen, tussen hardlopers loop ik zondagsmorgens naar de film, verboden vroeger in mijn jonge jaren De film was Green Borders over vluchtelingen tussen Wit-Rusland - Polen heen…

Tussen ons ligt een wereld van verschil niet zeker van onverschilligheid kom laten we samen dansen nu het is de tijd van de flamingo’s hoe we zwieren en drinken in de nacht luttele centimeters van de werkelijkheid het ontwaken lijkt langer te duren dan gewoonlijk misschien dat deze ochtend extra aandacht verdient maar jij denkt nog aan…

zwijg maar niet als stilte je teveel is laat woorden maar stromen in diepgang, oppervlakkigheid of wat je maar wilt schreeuw het maar uit als je daar behoefte aan hebt zing het desnoods in alle toonaarden die je maar bedenken kan want het blijft toch wel tussen ons…

Geuren van krentenbrood versgebakken en van lavendel, woorden vliegen door de lucht echo's tussen de muren en de hoofden en het eerste groen meldt zich met natte sneeuw en lage temperaturen Ergens klinken en zingen jouw gevulde zinnen tussen de mensen buiten en binnen.…

Alleen slingeren tussen zij en zij.…