Alle inzendingen over uren verstrijken

Wie zelf aandachtig wolken maakt, ervaart het verstrijken van de tijd. Wie rookt en in zijn wolken staart, proeft een smaak van eeuwigheid. Wie samen wolken blazen, scheppen rust en ruimte. Wie diepe rust beleven, beseffen wat vrede is, en wat gelukzaligheid.…

in het verstrijken van de tijd word je meer steeds meer van mij binnen de muren van het stenen huis kijk ik achterom tel ik terug in de tijd zonder harnas ontvlecht ik het benauwde lijf val ik op een andere plek verdraag ik wat verloren ging niets is zomaar een ongeluk…

“Pleur op!” Mark Rutte weet waar hij voor kiest Die woorden zijn voor mij niet zo’n probleem Maar wel dat onze Kamer zo extreem Veel tijd neemt om te vitten; dat is triest De leiders schijnen steeds al hun geschillen Prompt op een hoger plan te willen tillen…

De ene kenner zegt zelfs: er zijn eiken Die duizend jaren hebben zien verstrijken, Een ander echter noemt die schatting fout. Alleen Irene kan d'r achter komen; Die kan het gewoon vragen aan de bomen.…

Spinrag ligt als een dun geweven sjaal rond stakerige schouders van wat struiken in mijn tuin Geen kruid lijkt opgewassen tegen het verstrijken van de tijd en zelden lag een hof er zo verlaten bij Mijn lustoord blijkt vergankelijk te zijn en mij rest slechts het brakke paradijs…

Ik zie Zeeën van tijd De tijd die kabbelt En langzaamaan Wegdrijft, Naar een plek Waar de minuten Verstrijken. Ik verdrink, In zeeën van tijd En de wijzer Die mij leidt Lijkt ook zijn weg Te zijn verloren. Verdronken en verzonken In gedachten Komt de tijd Wanneer hij vergeten is…

Hoor het licht vallen op de velden, het verstrijken van tijd zacht schuren. Zon schildert in het voorbijgaan kleuren in de bomen. De lucht staat strak blauw zonder een woord te laten vallen. Zelfs de vogels vliegen geruisloos. Luister, dit is stilte.…

vandaag stokt de tijd ze weigert te verstrijken uit het niets herrijzen mijn ouders die lang geleden gestorven zijn ik klop aan bij het verstofte nest het is verlaten en begroeid met mos ik ken de dode dromen van mijn ouders niet met smalle vleugels woon ik tussen dromen en de dood…

Heel veel uren zat ik te wachten Heel veel uren was ik alleen Heel veel uren in die lange nachten Heel veel uren achtereen... Heel veel uren in jou gestoken Heel veel uren gedacht aan jou Heel veel uren niets besproken Heel veel uren..., kom nou gauw!…

Ze is als een jonge ree met zachte ogen zo eentje die je zou willen strelen en beschermen zij verkent haar wereld - schuchter en onopvallend - wordt ongewild en onverwacht een prooi achtervolgd door de jager die zich keer op keer wil bewijzen Met het verstrijken van de seizoenen wordt ze steeds handiger in onzichtbaar leven en ontsnapt…

Een bos lijkt een paradijs herbergt een kwaad Sluimerend tussen de bomen net zoals de nevel en de mist Stopt bij een huisje gaat naar binnen eindigt een leven veroorzaakt ellende Jaren verstrijken Daders vast Al snel blijkt Onschuldig.…

In het Hof van Heden is het beuken haar vergaan waar voeten de grond niet meer raken zal helder haar leeftocht zijn swijlens zon en maan elkaar verstrijken draait zwaaiend blauw een laatste houden van naar vijf bij vijf haar toekomst lacht naar gisteren maar het "dag" klinkt als vandaag…

in onze jonge jaren was het allemaal zo belovend het leven was nog rekkeloos een biertje, een sigaretje en een lekker wijf je stond stijf van de mogelijkheden waar jaren verstrijken kent het heden steeds meer ongemakken, alles lijkt te verzakken van je hip van je hop ga je hard op je smoel…

op het doek staan de kanttekeningen van jaren geschetst in zwart wit dagelijks leven heeft de lijnen vorm gegeven in het verstrijken van tijd van pastel tot in de donkerste kleuren spreekt het emotionele gebeuren pas als de dood arriveert wordt het doek door twee lagen lak gefixeerd…

Deze oefening is niet de eerste de beste Deze oefening liegt er niet om Je moet ervoor in snelle auto's springen En uren en uren drinken En uren en uren zeuren En uren en uren drinken en drinken en zeuren Met het zweet in je handen De opgezwollen krampen In je linkerbeen voor verdragen Met het zweet in je nek Met het zweet op je voorhoofd…

Spinrag ligt als een dun geweven sjaal rond stakerige schouders van wat struiken in mijn tuin Geen kruid lijkt opgewas- sen tegen het verstrijken van de tijd en zelden lag een hof er zo verlaten bij Mijn lustoord blijkt ver- gankelijk te zijn en mij rest slechts een uitzicht op het brakke paradijs…

naar een man ik proefde eerst bewust de sfeer en smeedde daarna pas mijn plan ik kreeg aandacht van twee heren bedankte vriendelijk voor hun eer vol goede moed opnieuw proberen zit doorgaans niet bij pakken neer alles zat die avond tegen ik had pas beet bij nummer drie vreselijk knap maar erg verlegen tenslotte won dan toch chemie de uren…

verstomming uit de avond tegemoet de helderheid achter donkere glazen, de opgooi van stemmen binnen het afgelijnde, het doffe leder dat men in het wilde trapt doelloos staart de mens naar wat hem invalt als een schaduw in de war van zijn bestaan ---------------------------------------------- 'De contouren van het verstrijken…

op de bodem van de diepte lag als een oester een weerbarstig woord onderzeese stromingen kwamen en gingen bleven haar beroeren gestaag schuurden ze over en langs het gesloten fort ze werd weker minder stug een trage transformatie met het verstrijken van de tijd herrees ze aarzelend uit haar as de wedergeboorte van een woord…

De bloemen op het behang bevroren in de tijd Vast gelijmd tot het eeuwig bloeien Voor de ogen van zijn bewoner Zonder protest kleuren zij de kamer Tot het plezier van zijn bewonderaars Maar de jaren verstrijken En ook al sta je nog in volle bloei Het behang zal vergelen En de bewonderaars zullen je verwijderen En bij het vuilnis smijten…

Tijd is het toverwoord De magie zit in seconden Gebruik uw gezond verstand Open reeds verstomde monden Zonder tijd staat alles stil Levenloos zal onze aardkloot zijn Wees dus blij met het verstrijken van de tijd En zie de ouderdom niet als pijn Vlucht niet voor de rimpels En het verschrompelen van huid Zonder tijd is er geen bestaan Dus…

wij vandaag doen morgen het betere te hopen leeftijd immers is verder kijken dan alleen gisteren of vandaag want juist wie verwachten durft wil zich ook weer verrassen laten wie het beste uit het leven haalt wie ermee durft lachen en huilen deelt zowel het leed als het lief wie het leven voluit durft te leven zal niet de jaren zien verstrijken…

Terwijl nevel de zon verleidt, de vorst met de voeten vrijt en de wind bladeren, ooit groen als gras, als ieder jaar ontheemd over de grond verspreid en de nacht, veel donkerder nog dan gisteren, opnieuw een dag in glijdt, verstrijken de jaren.…

Terwijl nevel de zon verleidt, de vorst met de voeten vrijt en de wind de losse bladeren, ooit groen als gras, ontheemd over de grond verspreidt en de nacht, veel donkerder nog dan gisteren, opnieuw een dag in glijdt, verstrijken de jaren.…

Tijd tikt steeds maar door, seconden worden minuten en uren. Tijd is geen klok die je stilzet, maar zal voort blijven duren. Tijd is overal, je kunt het niet ontlopen. Tijd is gratis, je kunt het nergens kopen. Tik, tak,tik, tak de klok loopt door. Waarheen, waarom, en vooral waarvoor? Wannneer zal het tij gaan keren?…

met flarden en rafels aan elkaar vastgebonden nare langdurende uren kruipen traag voorbij met bellen en toeters uitgelaten zwaaiend blije kortdurende uren rennen snel voorbij met beide handen worden rustige uren voorzichtig vastgepakt opgeborgen voor later voor later als een paar extra uren het verschil kunnen maken tussen…

Voor de één gaat het langzaam voor de ander veel te vlug maar al die seconden en uren ze komen nooit meer terug.…

Mijn uren gaan voorbij gelijk het zand, Dat langzaam door de dichte vingers vliet En wegvloeit uit de vastgesloten hand; Als water, dat ik dronk, maar proefde 't niet.…

Soms zijn er over uren. Die kunnen alleen maar voor in de baas zijn tijd. Een heel enkele keer zijn er vakantie-uren tot mijn beschikking. Dat zijn uren die verwisselen van baas en nu zijn ze van mij.…

er waren de dagen van grote gebaren van nachten doorwaakt het leven doorzien gedachten van wereld omvattend vermogen van minnen en haten tot dood er op volgt of eeuwig en altijd van nooit meer een ander maar leven gaat verder onstuitbaar en dom nu zijn het de uren voorzichtig genoten want elke minuut is een teken van…