Alle inzendingen over veilig in jouw

Waar zijn de mensen nu nog veilig Waar is het land van veiligheid Waar wordt niet geschopt geslagen Waar is geen sprake van haat en nijd Waar wordt niet gescholden Waar niet geketterd en gevloekt Waar moet je zijn, te zorgen dat Een kind nog gewoon opgroeit? Is dit nu Voltooid Verleden Tijd?…

Nu nog veilig in mijn schoot Geborgen in mijn diepe duisternis Broos en teer aanhankelijk leven Groei maar voort in je donkere bestaan Nu nog biedt mijn buik bescherming Nu nog warmte, nu nog veiligheid Straks geboren...harde koude wereld Straks gevaren om je heen Geniet nu van de warme golven De trilling van mijn stem Het kloppen van mijn…

Weer kregen een paar conducteurs te maken Met onverwacht en zinloos groepsgeweld, Vandaar dat personeel wordt aangesteld Om de stations en treinen te bewaken. Maar wie beschermt vervolgens die bewakers Straks tegen agressieve stennismakers?…

Veilig is leven wanneer binden je niet heilig is. Armen om je heen liefde voelen kus. Pijn die niet komt als samen zijn niet je ding is. Verdriet uit eenzaamheid veiliger dan uit liefdesverdriet.…

Nu heb ik van een ambtenaar gehoord: “Een stoplicht staat er en de wereld borden, U kunt hier veilig doodgereden worden.”…

Ik hoor weleens dat ze hier auto's kraken Of lees van inbraakgolven in de krant Dan denk ik toch: Wat is dit voor een land? En: Zou ook ik me zorgen moeten maken? Maar kijk ik om me heen, dan schud ik nee; Ach, namen ze die rommel maar eens mee…

Jouw sterke handen op het stuur. Onder mijn hoofd het zacht bewegen van je dijen. Ik had mijn hoofd daar neergevlijd. Toen kon dat nog, er was nog geen versnelling die ons scheidde. O hoe het was. Hoe het was toen het maar net begon. Jij stuurde, ik was veilig.…

Bij jou zijn al mijn eigenaardigheden mijn geheimen veilig en in vertrouwen jij staat al op een voetstuk al bijna heilig zoals ik van jou zal houden zo ik kan.…

Kikkergekwaak klinkt dapper in de zoele nacht: vér van die eenden!…

Voel je je veilig dan is dat voor jou heilig door de Geest van Hem.…

nog voor de nacht valt en zich als een slapend dier onder de grond begraaft ontsteek ik de haard je kan hier schuilen of huilen of wat dan ook geen vragen die als antwoorden een eigen leven leiden met verzegelde lippen zal ik naar je kijken mijn ogen zullen niet spreken mijn handen vrezen ieder stemgeluid voel je hier veilig ik stippel…

Als herfstbladeren in de wind neerdwarrelend nog de grond niet geraakt Wil niet dwarrelen vaste grond niet losgerukt niet afgesneden wil terug naar de Bron terug naar mijn wezen en maken de cyclus rond…

Ik voel mij veilig bij U mijn God Voor U wil ik een loflied zingen U blijft mij met liefde omringen En bent steeds begaan met mijn lot. Bij U ben ik veilig en geborgen U bent mijn toevluchtsoord Ik vertrouw op Uw woord En wil U loven, iedere morgen.…

laat je haren wapperen in de wind geef jouw tranen aan de golven waarin ze veilig kunnen schuilen rek je uit tot in de wolken om door de zon te worden gekust, tekent 'n regenboog een omgekeerde glimlach nemen vogels jouw zorgen mee om je voor altijd te verlossen…

In jouw armen in jouw geborgenheid, mag ik, kan ik eindelijk thuiskomen in rust en stilte, vrede en veiligheid en menselijke warmte terwijl de winden om ons heen waaien zullen wij niet meer draaien om de liefde die speelt, voelt tussen ons in, zoals ze is bedoeld.…

jij herfst met jouw verdriet van sterven jij bent zo mooi zo echt als ik je zie wil ik me voor eeuwig in je schoot werpen om eindelijk veilig te zijn ja herfst jij bij jou wil ik zijn omringd door jouw bladeren je geurende kleuren alsjeblieft, herfst mag ik me in jouw schoot werpen ik zal heel stil zijn doodstil…

Wat ben ik Zonder jouw liefde, Nog steeds mijzelf Of een schim van wie ik was? Hoe kan ik verder Als ik nog steeds denk Aan hoe jouw lippen Mijn lippen waren En ik warm en veilig In je armen lag? Waar ben ik, Dat ik niet eten, drinken, Slapen kan En ik niet weet Wat ik doe of zeg?…

Jouw twee armen waarin ik me zo veilig voelde grepen me vast uit het niets Jouw twee handen die ik uit liefde en respect kuste stompten op m'n hoofd in om niets Jouw stem die me zo vaak gerust stelde schreeuwde dat ik op moest flikkeren Die ene avond veranderden drank & drugs jou in iets...…

Ik geef je een veilig plaatsje diep in mijn hart, iets waar je nooit spijt van krijgen zult Geef mij een plaatsje in het jouwe en ik geef je wat ik je heb beloofd, veel liefde en veel geduld.…

geen parachute bij mijn ticket hoewel leven onbetaalbaar is…

Ik hou je vast en druk je tegen me aan iets zegt in mij laat hem nooit meer gaan Die openheid van geest jouw interesse zo oprecht luister ik naar jouw woorden die nog nooit iemand heeft gezegd Zo dansen we dan samen al innig door de nacht voelen wij ons veilig daar het geluk ons toelacht…

Er ligt een vertragende stilte in de schaduw van jouw lichaamstaal een droef verhaal, het zwijgen waard vergeten in zichzelf, gekooid niet welkom in de wereld en alles wat je tegenkomt blijft zelfgenoegzaam op veilige afstand van jouw werkelijkheid beperkingen, je hebt ze nu in dwaze dromen opgesloten.…

Veilig is warmte van de zon beter dan in je hart gelegen al zie ik daar een vlinder een witje, als ik me niet vergis wat vrolijk en eigenlijk ook lief opeens vind ik een paardebloem ook nog mooi ik proost stil, op jouw bestaan.…

ik lees jouw woorden op het wit papier jij had al nooit een voorkeur voor het leven hier schreef met schaduw omdat licht te veel liet blijken kreeg je brief met schemer dichtgeplakt wist dat het de laatste was jouw zinnen groeten mij met grijs omkranst ik weet je veilig aan de overkant…

Als we ruzie hebben en ik wil opstaan Laat jouw liefde mij weer zitten, De deur blijft veilig op slot Jouw tranen zorgen voor een glimlach bij mij Je houd echt van mij, Je wilt geen woorden hebben Je wilt laten zien hoeveel je om mij geeft Zelfs als we woorden hebben.…

in de kraters van jouw vulkaan omringd door zwaveldampen ben ik al veel te ver gegaan voel ik mijn hart verkrampen in de geisers van jouw verdriet brand ik mijn ledematen ben jij het die mijn hand niet ziet en zal mijn roep niet baten in de diepte van jouw tranen trekt de stroming mij steeds mee zal mij nooit meer veilig wanen drijf…

Ik adem jouw glimlach dieper in leven laat stromen bedaren als lage rivier die ik veilig doorwaad naar de oever waar jij staat te wachten tot mijn starre lippen herleven…

Mijn schoot is niet jouw toevlucht meer waar jij je veilig wist wanneer je moe, verdrietig of verlegen was. Ik zie met lede ogen hoe de tijd jouw jeugd ontneemt, je veel te snel vervreemdt van onschuld in je blik. Geen kind. Geen vrouw. Niet wetend welke wegen in het grote labyrint de juiste zijn. Je vraagt me niets.…

je bent hier veilig dit is jouw nest maar vergeet niet ook jij hebt vleugels alleen nog steeds begrijp je niet hoe ze te gebruiken zo vaak heb ik je voorgedaan het uitslaan en het stijgen maar bij iedere poging die je doet ogen ze gebroken…

jouw stem wiegt mij in de schoot van de maan waan ik me veilig schommelend op de tonen vlei ik me dichter spelen sterren tikkertje in deze rusteloze nacht waar donkerte het wint tot de muziek wegsterft…