Alle inzendingen over vergiet

geen plaats waar ik geluk kan voelen en daarom m'n gevoel één groot vergiet. bestaat u? vraag ik me af bent u er echt? waarom dan deze straf roep me naar boven zodat er eindelijk rust kan zijn roep me naar u toe weg van alle pijn…

Waarin we vast nog veel lachen maar ook tranen zullen vergieten. Aan de na-herfst willen we nog niet denken die tijd ligt nog ver in het verschiet. We willen in het heden leven, en verder denken....nog maar eventjes niet.…

dat wordt thuis genieten zwerver in de sneeuw prachttranen gratis te vergieten het kost u nu een fooi maar dan dan heeft u toch uw traanfoto voor de hele paaseeuw ja draaien maar ja klikken maar ja geeft u maar het leven is te kort geeft u mij een bordje karnemelkse gort voor de rijke slurp…

zo kijken jouw ogen me aan verborgen talent voor gebreken na het drogen komt het verbleken gevaar op afslaan van de motor van onze liefde smetteloos helder van klank was jouw woord, gevoel en gebaar zoveel liefde voor mij, het gevaar voor het breken van de gevoelige snaar gevaar voor verlies en verdriet jouw hart, zo lek als een vergiet…

Hebt u ook last van zitvlees zonder kleren de pompelmoezenziekte in 't vergiet de grofgepalisseerde coniferen de lediggang in 't Leidse zwijnenlied en een frontale zorgdoorgroefde kwab uiteengemergeld atmosferisch brein de manisch-depressief verwrongen drab en zongerijpt tomatensap in wijn het stuiptrekken van zilvervliessyndromen…

voor anker wordt zij wiegend in slaap gesust languit ervaart zij verbaasd: de boot ademt mij dan ontzwemt zij ‘t middellandse warme water op stralen licht -als door ‘n vergiet, denkt zij later- in vissenscholen, zweeft zij zich van lichaam vrij met vliezen, bril en kalmte verrijkt en uitgerust…

De boze kindren zien hem niet, Hoe menig traan hun oog vergiet, Maar blijven 't kwaad herdenken, Door hen bedreven. Kind, welaan, Doe andren wat ge u wilt gedaan, En God zal ginds u wenken.…

Het masker toonde ‘t lachende gezicht ‘t masker verhulde al haar zielsverdriet Ontwakend na verdwijnen van het licht stroomden de tranen gelijk een vergiet Haar masker maakte de mensen wijs dat ze waarachtig gelukkig was en blij Innerlijk nochtans, betaalde ze de prijs onder het masker woonde haar schrei…

Het geluid van de stilte wordt versterkt door het vallen van de dominostenen ze gaan allen in dezelfde richting zo zijn wij gevangen in het lijden waarom worden zovelen gepest vermorzeld in de spelonken van de ziel in een vergiet kan men zich verliezen En toch is het leven spannend alleen gevangen met je lichaam, maar niet met je ziel…

Hij zeeft zijn metrum in een voet-vergiet. Ook al vertoont het schema soms wat gaten, zijn humor dekt de plekjes waar ze zaten fantastisch af, zodat je ze niet ziet. ’t Gemak van dichten imponeert ook mij: alsof hij uit de zakken van zijn kleren spontaan en zonder teken van kolere voor ons zijn versjes tovert, vrij en blij.…

vaak terug hoewel - veelal mis bij snel spel smashen - nee, geheel niet top back spin met ‘t bat de bal scheert over ‘t net tot - als het meezit - heel vet een geteld punt wordt gezet oh, oh, oh dat ’n tafeltennisster toch zo scheef schuin ballen klutst dat ze alle kans verprutst om tot slot alles te vergeven zonder ‘n traan te vergieten…

Tussen de dampen vliegt een vest met gaatjes rakelings langs het vergiet, de mooie gemêleerde draadjes, die zie je in zo’n toestand niet……

Die diep in eenzaamheid de hand wies in de plassen Van een verdoemend bloed, wordt hier, waar 't ieder ziet, In 't zaligende bloed, dat Jezus vast vergiet, Aan hand, aan lijf, aan ziel, van bloedschuld afgewassen.…

Eens wou die neef uit kwaadheid Samson kelen, en schopte hem zo lek als een vergiet -de reden was weer schep en zandvorm delen- en Samson voelde pijn maar geen verdriet. Hij ging door ‘t lint, dat valt niet te verhelen en met zijn schep besloeg hij neefjes raap . . .…

François Haverschmidt maar z'n kruin oogt al wat kaaltjens en z'n brein is een vergiet Liep stomdronken laatst te zwalken 's nachts op een onchristelijk uur moest zo nodig op een muur heel opzichtig NOES gaan kalken Pieter Japik, zei ik toen heeft ze het weer uitgemaakt wie heeft zij nú weer geschaakt?…

Straks zal ik jarenlang aanpraten moeten dat de tiktak een zeef is met heel grote gaten waar mensen zich doelloos vergieten. Het zullen hete woorden zijn. Voorlopig nog rust voorlopig nog stamelen eens liefje zul je het weten eens zal ik het zeggen hoe dat werkt met die wijzers en cijfers.…

Al eeuwen lang laten we water te kijk hangen; om verval te doorschouwen vanachter dit vergiet. Altijd: de uitstulpende bedding nemend, niet misverstaanbaar, in deze; in dit meanderen, weerkaatsingen in en uit, in voortgaan en stromen, gezien in honderd en een maal verbonden bewegingen: licht.…

Het voetvolk fietste hem er in elk goal vergiet met bier gewin, ook wieler-wachters staan paraat nadat men over voetbal praat voor tour en tocht door kokend weer pendelt men lustig heen en keert dan zappend bij het voetbal weer.…

's nachts uren wakker, storen elkaar, maken ruzie, vergieten tranen, vrijen dan maar? Nee dit werkt niet meer, dag in dag uit, keer op keer!…

Die verschrikkelijke hel Die zwarte wolk die bloed vergiet Die niemand anders lijkt te treffen Die niemand anders ziet Een schreeuw van wanhoop wil ik schreeuwen Maar mijn lippen blijven dicht Het is die klamme zwarte wolk Die condenseert op mijn gezicht Het alleen maar blijven staren Met je lijf zo zwaar als lood Eeuwig denkend, ruminerent…

mag niet ontbreken een geut Merlot om de tongen los te weken de pepermolen kraakt zout tussen vingertoppen tijm om het af te ronden je snuift van de damp luistert naar het gepruttel tot ik je plaagziek vastklamp we stoven nog wat in onze honger het bouillonblokje lost op in kokend sop stokjes die druipende slierten worden van het vergiet…

Geen mens hoort te oordelen Geen mens hoort te veroordelen Geen mens hoort te moorden Geen mens hoort te schieten Geen mens hoort zomaar bloed te vergieten…

Zijn er de mensen uit de wijk, om op te leunen, Vooral bij pijn en verdriet, gaat door veel communicatie, al het negatiefs door het vergiet. mensen bloeien terug open, zien terug toekomst en gaan terug hopen. “O” wat is het fijn, korenbloemer te zijn.…

bij je zelf, bij je ‘eige’ IK Ik ben druk, maar ga niet stuk Ik ben creatief en bovenal lief In het bijzonder voor m’n man Kan niet zeggen hoeveel ‘houden van’ ik hou ook heel veel van m’n hond en van m’n dochter Ze is beperkt mobiel doch onbeperkt in het stralen Want wie zich laat leiden door verdriet Die verliest ‘als tranen door een vergiet…

Wanneer het verkwikkende en het verdovende van koffie en sigaren elkaar verdringen achter in je keel - of het aardse door een vurige hoepel moet springen, als het ware - En altijd daar waar bijvoorbeeld een zware marmeren plaat van zonlicht en een vergiet op een aanrecht elkaar ontmoeten - of het leven wordt gezeefd zo gezegd - Kortom…

Een ommekeer in ieders leven is; het is een ieder gegeven tranen te vergieten tot en met, grote mensen, bomen van kerels, stoere meiden, of jij. Gewoon jij, in het holst van de nacht, inktzwart, doodstil en een immense droefheid maakt dat de tranensluis open gaat.…

Drie kleine kleutertjes, die zaten voor het blok, de ene keek nog dommer dan de andere bandiet, bij iedere uitspraak creëerden ze nog meer smog en hun geheugens waren bewust een vergiet.…

tijd er stil is blijven staan dankbaar en blij omkijkend naar een jeugd waar met de hele familie gereisd werd waar we verder leerden kijken dan naar de waarden van dit kleine land zag als klein meisje kerken van binnen die me imponeerden (zo groot) talen die ik nog niet sprak mensen die ik nog moest leren kennen tranen die ik nog moest vergieten…

Wat zal je ooit wellicht verdrieten nu je steeds met al dat vergieten mee heult, zaken keer op keer onteert, domweg naar de waarheid niet vraagt laat staan een andere weg uitprobeert. Wat deze duivelse kant in jou de mond wel echt kan snoeren valt zo een twee drie ook hier niet op te boeren dat een en al klagen en hen belagen.…

blijft me bij zelfs als alles ineenschrompelt tekortschiet in duigen valt sneuvelt een karikatuur wordt - als zand glipt het ogenblik dat ons pendant van wraak eenmaal gegund is tussen onze vingers weg ik behoor toe aan het land het heeft mij gemaakt ik heb geen ander land dan dit land prikkelbaar beledigd vergooien we elkaar en vergieten…