Alle inzendingen over vervelend aanspreken

die dag was het doodtij hij gleed gestaag voorbij de uren vielen als los zand op de ongelezen ochtendkrant binnen oog- en oorbereik hing de deurbel stil voor lijk de telefoon hield zich ook al dood waarmee hij een saaie aanblik bood uit de radio kabbelden geluiden die op niets bijzonders duidden slechts wat slome variété verder…

het water stroomt naar waar de wind en de maan het wil verzet zich niet al was het maar een keer uit balorigheid zoals ik soms een bal wegtrap net voor de voet van wie ook trappen wil de wolken jagen voorbij ontdoen zich van hun grauwe last maken deuken in mijn humeur nee soms is alles het net niet en probeer ik maar een gat te dichten…

Ik hoor de bladeren aan de bomen groeien de letters zijn uit mijn boek gevallen mijn woorden liggen bij het afval de dag kruipt naar zijn einde. Morgen zijn de bladeren volgroeid.…

de stengel plukte riet uit m’n schouders stille jaloezie op een dinsdagavond de regen vulde grijs de wolken in uit pure balorigheid werd ik grijs achter een antieke scheerspiegel vulde ik de poriën met haar zoals de tandarts m’n gaten…

Ik zat me gister stierlijk te vervelen, Dus riep ik al m’n vrienden bij elkaar, En smeedde snode plannen - wie, wat, waar? -, Verlangend naar gewaagde taferelen. Die avond bij me thuis schonk ik de port, En speelden we een potje Ganzenbord.…

Op straat blinkt er iets, ik sta stil en schop het weg -- pff, een dode ster.…

Weer een dag voorbij, weer is het tijd om mezelf -- eten te geven.…

Nadat de burgemeester van Maastricht Publiekelijk een jongen zat te bekken, Lijkt iedereen de zaak te willen rekken, Tot ergernis van Neerlands roddelnicht. Die aandacht vindt hij maar een beetje raar: Het lijkt waarachtig bijna ‘Boulevard’!…

Door met het oude protocol te breken Maakt dat nu met zijn moeder het verschil. Het “Majesteit” is niet wat hij nog wil, Met “Koning” hoef je hem niet aan te spreken. Natuurlijk, hij is Beatrix haar zoon, En verder nog gewoner dan gewoon…..…

Goed dat we de dood niet beleven, we zouden ons dood vervelen…

last is vervelend meestal ook zwaar behalve een last minute wegwezen!…

In een waas zal ik je spontaan groeten je voorzichtig aanspreken misschien ik ben bang je ooit weer te ontmoeten maar ben nog banger je nooit meer te zien...…

slaapstoornis heel vervelend gestoord in slaap een hard snurkende echtgenoot geronk!…

Om de verveling te verdrijven hebben we de hond opgegeten en het cafe kort en klein geslagen.…

ik zit mij voor het raam onnoemelijk te vervelen ik wou dat ik twee homo’s was dan kon ik samen delen…

ik omarm de nacht waar immense stilte met mij wacht tot wat licht van mijn muze uit een kiertje van de hemel ontsnapt een streep kleur die aansprekend klinkt waar ik na heel diep graven eindelijk iets van zijn betekenis vind nog heb ik er geen echte woorden voor maar na veel denken associëren en schaven komen de strofen door speelsheid…

op een dode stam Alert omdat jij voorbij kwam Pronkend voor het vrouwengeslacht Op al jouw bewegingen blijft hij verdacht Z’n vrouwtje heeft haar eitjes al in het zand gelegd Plotsklaps schiet hij weg Z’n buikje at hij immers al vol Op spinnetjes en sprinkhanen zijn ze dol Je hebt z’n sporen in het zand bekeken Natuurmomentjes die je aanspreken…

hoe aansprekend het gezicht dat als deelgenoot een schat aan beelden brengt jammerlijk verzonken in de woeste nevelen waar onwerkelijke vergezichten niet worden nagekeken maar in troebel water worden gedrenkt.…

Jan Rot's hertaling doodgewoon goed aansprekend beregoed beresterk en leuk, spitsvondig op onderdelen bere hollands! Bravo mede namens de doden aan wie wij dachten en die even intens tot leven kwamen! amen!…

is stom de leraren zijn slecht Ik wil mij niet meer vervelen laat me spelen LAAT ME SPELEN!…

Een propere dame uit Veenhuizen Had eens haar hoofd vol met luizen Ze zei:"Het is vervelend maar toch, het was vervelender nog Als het geen luizen waren maar muizen."…

ik wil weg weg van hier ik verveel me heb niets te doen ik val in slaap trrrrrrrring de bel gaat yes nu snel naar huis…

op de televisie kijken oude kinderogen hongerig in de knusse kamers van de welgedane verveling de kijkdichtheid was groot…

Ik werd dan verstandig En dat is reuze handig Als ik me verveel. Gelukkig moet ik mijn leven slijten Met gevoelige kwaliteiten.…

De klapbes zit zich te vervelen en wenst met de muilpeer te spelen. SM wil het fruit en ze nodigt hem uit om getweeën het slabed te delen.…

Gruwelijke pijn als een naald in mijn vlees onverdoofd Er op aanspreken kan ik niemand Niemand van toen leeft meer Soms raakt het de grens van mijn hart als ik met mijn blote voeten in mijn badkamer sta of als ik mijn zoon zie die ongekend zoveel op hem lijkt Ik wil op zoek, maar durf niet…

ik schreeuw nog en dit moet jou aanspreken maanden later, is het niet? alsof alles dat was niet ook met jou te maken had alsof ik ergens niet ook gewoon gewoonweg weggetrapt wilde worden; door de bevestiging van wat jij dacht; door waar jij bang voor was het was liefde!…

Oogloos en eenzaam, voor Samson de krachtige was de verveling de ergste straf En na de dood van zijn blindengeleidehond kwamen de muren al snel op hem af…

terug, ik moet je bekennen dat we nog steeds niet in elkaar herkennen van acceptatie, wat ons scheidt in diversiteit onder het gewelf van de wolkenboog door te gaan, ontbreekt mij de moed de mantel van meerwaarde te verkennen in een tijdloze loyaliteit, waar ik je altijd in heb ontmoet in een voorwaartse stap je te kunnen aanspreken…

Nooit meer verveling. Nooit een saaie dag. Altijd avontuur. En in slaap vallen met een lach.…