212 resultaten.
Geen kanker meer
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.073 vezels en water
groenten en fruit
daar ga je van poepen
dan komt het eruit
stoppen met roken
kappen met de drank
begin met bewegen
en kom van die bank
het leven is lang zonder chips en cola
het leven is goed zonder peuk en bier
de dokter kan met vakantie
want er is geen kanker meer hier
eet geen reclame
of een schreeuwde leus
verwoest…
weggevlogen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 461 ik had je op mijn hand gelegd
probeerde toch die warmte even
maar jouw kleine leven–
kwam er niet voor terug
ik weet nog hoe je wandelde
je vleugels strekte en heel zacht die
ruisgeluidjes maakte
langs de vezels van de mat
in vierkant licht uit koude deuren
liep je enigszins verdwaasd en bracht
wat lente in mijn hart
maar nu je zomaar…
geveld
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 120 hout splijt tot in de vezels
onder het ritme van de bijl
bezwijken ringen van de tijd
in ferme slagen zwellen spieren op
en bundelen de kracht
een laatste slag wordt toegebracht
ruisend valt de bladerkroon
haardhout wordt in vlam gezet
en in de bedstee droomt een koortsig kind
van vuur, van toortsen aan de…
Woorden
hartenkreet
4.0 met 23 stemmen 1.825 Ik schrijf de woorden
Die mijn hart fluisteren
Zinnen vol van betekenis
Gestuurd vanuit mijn ziel
Over de liefde de pijn
Voelbaar in elke vezel
Van mijn lijf mijn hart
Zoekend naar een weg
Ik ben het in woorden
De innerlijke gedachten
Van verlangen het gemis
Emoties als enige drijfveer
Ik lees mijn eigen leven
Wil de woorden wissen…
Gdrasilius
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 406 neem nu dit lijf
ontdaan van al
dat menselijk zou zijn
gevoelloos in elke vezel
het ego bijna te barsten
of je hier de liefde
ook maar één seconde
mee kan bedrijven
een loze vraag
hier zijn zaken te doen
en contant wil iedereen
tegen eender welke rente
er staat ergens geschreven
dat en dit en zus en zo
bestaat ook dit lijf
met slang…
"De Ontsluiering"
hartenkreet
3.0 met 26 stemmen 1.180 Ik voelde jouw pijn
in elke vezel van mijn lijf,
zó herkenbaar ...
Hetzelfde gevoel
als toen mijn liefde voor jou
langzaam stierf.…
Beaam het neen
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 943 Beaam het neen
met alle weerstand
aarden wal
al omgezet in bloed
en vezels spannen zich
helaas
je bent te laat
vuur zoekt zijn weg
langs elke plooi
druipt weeë lucht
een kwijlbaan
op de vlucht
voor eigen geilheid
dus beaam het
droog je huid
zeg neen
helaas
je droomt je weg
omdat jouw weerstand
zwanger van verlangen…
Bezield
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 642 opent zich
een wereld van gedachten
opmerkzaamheid
scherpt aan
heel de schepping
openbaart zich
als door kinderogen
in alledaagse dingen
schuilt iets uitzonderlijks
elk voorwerp nodigt uit
ontmoetingen herleven
belevenissen spreken
gevormd, geschaafd,
herlezen
heel je wezen
bestaat uit een gedicht
hart en ziel staan open
elke vezel…
In het licht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 120 Betonnen longen
Granieten hoofd
Gevoel dat voor
Altijd lijkt verdrongen
Vuur voorgoed gedoofd
En dan toch zo maar
Hier het licht dat ons in
De diepste vezels raakt,
Ons de ogen opent
Voor leven om ons heen -
Dansende lammetjes,
Een gewillig schaap
Dat zich moeiteloos
Melken laat, zilveren
Meeuwen die koninklijk
Zwevend…
Achterom kijken
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 174 Mijn zintuigen gaan op avontuur
zwervend door mijn contacten
nu tilt iets mij boven mijn kunnen
zelfverzekerd kijk ik achterom
wil van geen wijken meer weten
de wervelwind van het bestaan
trekt aan mij voorbij en fluistert
mijzelf leren kennen in al mijn vezels
mijn nadenken geeft mij achterdocht
het leven duwt mij nog steeds voort…
uithuizig
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 61 ik vraag me af waar ik ben
als ik hier niet blijf
over duizend dagen zijn alle
vezels in mijn lichaam vervangen
zal ik nog herkend worden
als ik door onbewoonde straten loop
klinkt er nog muziek tussen oren
voordat noten ontluisteren
overal is verte, nergens nabijheid
zeven dagen lopen
ommuurd is dan ook alleen
ons gemeenschappelijk…
De galblaas knapt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 418 onder stroom
In het kerkportaal
Onder de spitsboog
Op de marmeren grafsteen
Glad als een sidderaal
Hier waren demonen rond
In een te wijd kostuum
Met larven van lust in hun mond
Hij sust de woelige slapers
Die zich nog springlevend wanen
Maar de dood blaakt in het schemerveld
De klok vertikt het om te tanen
Hij ruikt de rotte vezels…
merg en bloed
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 728 in wervel en rib en bekken
schuilt een draderige spons
een web van aders en vet
hier wortelt elk orgaan
nog amorf in de knop
een witte waakhond
gebald in een cel
weert de gore kiem
een ronde bark
gedeukt in de flanken
voert een geurloos gas
naar de tippen van mijn lijf
van long naar vezel
draderige klonters stremmen mijn bloed…
Stormenderhand
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 224 De wind beukt huizen in de golven
breekt koppen schuim in grijs
striemt geselend langs de bomen
mijn onrust lijkt zijn ereprijs
Hij braakt op mijn angstgevoelens
parafraseert zijn eigen elegie
raakt mijn wezen tot in iedere vezel
verpulvert mijn kracht en strategie
De wind puurt mijn bedwongen tranen
rooft de kommer die ik niet tonen wil…
mijn vleugels in jouw handen
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 470 in elke vezel van mijn lijf
ben jij als adelaar ontvangen
diepe zielentonen roepen- blijf
mijn vleugels leg ik vol verlangen
vertrouwend in jouw adellijke handen
laat ons vliegen naar de maan
en verre ongekende landen
om nooit meer in gemis te gaan
wat is- dat is - wat was raakt nooit verloren
want wij bewonen zonne- uren
de eeuwigheid…
Vol vertrouwen
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 429 In elke vezel van mijn lichaam
voel ik het verlangen, als een
vogel de vleugels te spreiden
met jou samen weg te vliegen.
Vol vertrouwen leg ik alles
in jouw handen om te gaan
naar zon sterren en maan
waar we elkander toebehoren.…
Verdomme!
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 374 Straks zullen alle vezels,
die ons aan de aarde hechten,
reddeloos vergaan.
Onuitgesproken woorden,
zullen misschien en dan pas,
worden begrepen en verstaan.
Maak ons gerust weer bandeloos,
Maak ons weer onthecht.
Maak ons woordeloos.
Verdomme, velen verdoemen zichzelf!
Maar wie of wat of hoe U ook bent.
Verdom ons niet!…
expeditie
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 197 de tijd loopt
op voeten van lood
de knagende pijn
jou te moeten missen
snijdt als ijzerdraad
dwars door mijn ziel
zie, de zon verrijst
rood en omfloerst
boven het lege landschap
van mijn dromen waar
ik jou hoop te ontmoeten
daar ergens moet jij zijn
jij bent aanwezig
in iedere vezel
van mijn gedachten
daar krijg ik jou, als ik dat…
Tranenwaterval
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 836 Zo vrij als een vogel is in de lucht
Zo woordeloos bevlogen van de pracht,
Van het hemelgewelf,
Dat zij nooit meer daalt op de grond waar het
Begin van haar vlucht was gelegen toen
Zij de modder ontsteeg
Dus bind ons met touw, maar daar
Waar huid brandt, vezel te diep,
Te hevig, zijn weg, door ons…
sluit de ogen na het lezen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 720 moment
van eeuwige stilte
waar vogels zwijgen
en mijn hartslagen
zich rustig aan
elkander rijgen
vertoef ik in tederland
met zachte tonen
van een fluisterende wind
ervaar het warme zand
onder mijn blote voeten
en valt de rust mij toe
verdwijnt al het moeten
dit voortschrijdend genoegen
van geluk en zaligheid
doordrenkt al mijn vezels…
Een soort van noodzakelijkheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 119 gedaan in een poging
Om de kolos die depressie heet
Te bestrijden, haar uit te hollen
Waar ik maar kan -
Toch is de beste medicatie
De noodzakelijkheid om een maal daags
Regels op te schrijven die
Vanuit het binnenste ik
Naar boven wellen -
Het blijft hard werken,
Het zweet loopt in dichtregels
Langs mijn gezicht ,
Het raakt de vezels…
Creativiteit
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 88 Het zit verweven in elke vezel
Geestverruimend zonder de middelen
Associativiteit is soms een gezel
Het verschijnt zonder te bemiddelen
Het moet geuit
Kan zich maar beperkt verstoppen
Als jong groen zit het aan de vingertoppen
Het bloeit en groeit, je komt er niet onderuit
Het dooft geregeld even
Wakkert weer aan
Zoals alles in het leven…
Moeder
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 6.271 Niet abrupt,
zoals bij mijn geboorte,
maar één voor één
zijn alle vezels
losgeweekt.
De laatste tijd
van jouw bestaan
is ons bestaan.
Nooit was ik dichterbij
Nooit was jij verder weg
dan half begonnen
aan jouw grote reis.
Half hakend
naar het aardse leven,
half verlangend
naar de dood,
ben jij dichterbij
dan ooit.…
Vrije val
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 905 Al sinds de ochtenddauw in touw
verbonden met een lijn verbeiden
aanwezig voor gezette tijden
routine lijkt in ogenschouw
De vreugde daar te staan, te staren
op langsvarend bries bravoure
aan zijde lokt het zijn retour
naar waar de wezens innig waren
Elke vezel voelt gerust
iedere tel verwacht de hang
herkenning in zichzelf te slaken…
Proberen blijft mooi
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 204 onzeker alsof je vertraagd
op te zware vleugels gaat
en elke slag in alle vezels raakt
pijnbewust en moeizaam bewogen
behoedzaam alsof je gewaagd
een verkeerde weg inslaat
en elke stap zes prenten achterlaat
doelgericht en beraamd gelogen
ongeremd alsof je behaagd
het hart zijn slagen laat
uit elke zin de eigen vlammen praat
aangezet…
Ontmaskering
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 88 Ik schrijf en schrap
mijn ego tot het bot
het rot eraf
het merg voorbij
tot ik de plek
ontdek waar ik mij vrij
kan waren en vergeef
aan hen die mij verstaan
daar zet ik mij
op gladgestreken vezels
het harnas van de geest
gezonden aan de goden
de schellen voor mijn ogen
afgepeld
hoeken maak ik rond
obstakels vijl ik weg
tot lijf…
Afscheid en aankomst
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 170 Kring staan om je heen
En nemen afscheid van
Jou, voorgoed, en op
Het moment dat ik mijn
Laatste gedicht voor
Jou voorlees, en de
Dominee zijn laatste
Zegen meegeeft, begint
De zon te schijnen
Als ze nog nooit
Gedaan heeft op de
Achtste maart van welk
Jaar dan ook, en weten
We, voelen we tot in
Het diepst van onze
Vezels…
Anatomie van een sloot
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 156 Wonderlijk werktuig in het land
- de sloot -
in de schoot van de aarde gesleten
meanderend buigzaam met star
eenrichtingsverkeer
jaarringen vlinderen over haar
zanderige buik
de boorden groengesluierd
steenkoollagen in haar tooi
wierig fladderende vezels
met de rug naar de bron
een verdord seizoen legt haar
schijnbaar droog en dood…
ode aan de winter
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 115 ontdaan
naakt de bomen
zich met verse sneeuw
gemanteld weten
nooit kostbaarder
praalt ons de aarde
dan in winterse dagen
als goudgele winterzon
of van avond het licht
aan takken en daken
in ijskristallen parelt
nooit teerder
oogt ons de natuur
dan in winterse dagen
als het dons van rijp
zich wit vriezend
tot in haar kleinste vezels…
uitwaaien
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 121 steengruis onder je voeten
voelt waterkoud
overal horizon, tijdloos frontaal
maar dunner dan lucht
achter ons de weg
naar alles dat fout ging
heb ik thuis het licht wel uitgedaan
wat eten we op een dag zonder brood
dooradem de aderen
soms is niet alles zo erg als het lijkt
zand en zeelucht dempen de diepte
er zit een ziel in elke vezel…