Netgedichten

netgedicht (nr. 9.146):

sluit de ogen na het lezen

in dit moment
van eeuwige stilte
waar vogels zwijgen
en mijn hartslagen
zich rustig aan
elkander rijgen

vertoef ik in tederland
met zachte tonen
van een fluisterende wind
ervaar het warme zand
onder mijn blote voeten
en valt de rust mij toe
verdwijnt al het moeten

dit voortschrijdend genoegen
van geluk en zaligheid
doordrenkt al mijn vezels
zonder enig zwoegen

wil het delen
met allen
die mij vinden

mij willen zien
met mij zich
willen verbinden

.