168 resultaten.
Onvoorspelbare zee
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 475 zoals zij lieflijk een rotskust wast
met schuimwitte wanten
zijn weerbarstige groeven betast
onverhoeds vaste grond verwoest
wanneer zij grimmig
en bulderend haar gal ophoest
zich verheft in haar bruidsgewaad
en als een withete furie
gestroomlijnde duinen wegslaat
verslingerd aan haar witte kant
trekt zij zich drachtig terug
haar adem…
verwensing
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 103 goed beschouwd komt dit neer op
een stukje contact zoeken her en der
een weerbarstige dag tegen
de haren in strijken
het diep koesteren van hoge verwachtingen
een schone stoep in Singapore
het aanlengen
van wijn als tijdelijk
een blauwe reiger op ‘t vuur
aap, noot, Mies Bouwman
een wens voor elk uur
om al wat schuurt maar nooit…
Woordeloos
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 817 Muren die hemelhoog marcheren
Onbereikbaar voor mijn ladder
Toch maak ik sprongen
Maar val steeds dieper terug
Wanneer zal ik het leren
Spouwankers dringen door de voegen
Ik lees de jaren in het roest
De gebakken stenen door de tijd verteerd
Begreep ik maar hoe het moest
Het kozijn evenaart mijn houding
Gebogen en weerbarstig
Woordeloos…
Maar in detail
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 91 ik heb je geschilderd
maar ben nog niet klaar
je ogen zijn dof
vreemd plukkig je haar
in grote lijnen wil jij
wel herkenbaar verschijnen
maar in detail blijk
je steeds te verdwijnen
het is een en al weerbarst
om jezelf te laten zien
juist in de kleinste dingen
vervaagt steeds je ziel
maar als de zon
jouw ogen beschijnt
leven zij…
Teloorgang van een jong talent
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 698 Voor J. 1967-1995
Jij was nog
in woelige schemering
waarin tijd versmolt met
wat ooit gebroken werd
Ontluikend als subtiel licht
in warme ogen
Op tere huid drogen
tranen zich als fijn stof
der herinnering
Als een vervlogen
zondagskind
in pijn verdronken
Zo een jong
fragiel
weerbarstig talent
Jij was nog
niet aan…
ontboezeming
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 798 een lyrische ontboezeming
en dan nog wel kort samengevat
vraagt van de rede
een vroegtijdig bedijken
vaak bezat door overvloeiende
gevoelens, zo willoos bereden,
wordt van mij
het bovenmenselijke gevraagd
immers het stoppen van
innerlijke weerbarstigheden
is vaak ook nog dubbel gelaagd
al heeft men weet van een doofpot,
verstandelijk…
Wilgen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 141 Het taaie fluithout, weerbarstig als de wind
geworteld in drassige grond
op de oever waar de dode snoek lag
een droom over jou en mij
en de zwanen, omdat het zwijgen verstilde
in pasteltinten kleurde jouw hart
omdat mijn ziel geen stem had
wie kon ik zijn, zo hier alleen
een lief konijn, een derde been
een beeltenis van serene vrede…
Daar wil ik zijn
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.004 Ergens ver van het donders moeten
Grenzen diepe dalen hoge helling
Weerbarstig het vervloeken begroeten
Het versmijten van getergde kwelling
Hoofden lichtgevoelig en onbedoeld
Over de top van de diepe dalen
De steiging van de helling gevoeld
Gemakzuchtig in het verre verdwalen
Daar wil ik zijn, onbetoverd en gewoon
Zonder krachten van de…
Zij laten zich vermaken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 236 een zaal die
nog weerbarstig lacht
en wacht met warm applaus
ik het enig lichtpunt
in het zwart die met
klam zweet de sof afwacht
ik knip de wilde haren weg
breek zacht met wat ik zeg
hun weerspannig ik
tot zij met honger blik
alles uit mijn handen eten
hun eigen egootjes vergeten
ik herder weer en hoed
de kudde met mijn schapen…
Een optimist
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 90 Een weerbarstige rietstengel
voortgestuwd door de slagregens
van de schaduwpijn.
Die immer beperkend een andere wil
wensen op te leggen;
maar die de optimist zijn veerkracht
niet blijvend kunnen ontzeggen.…
De Toverhazelaar
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 342 In hartje winter tussen bladerloze bomen
bloeit in uitbundig geel de toverhazelaar
hij die als eerste zijn zachte kleur mag tonen
in hartje winter tussen bladerloze bomen
doet ons zalig van een nabije lente dromen
geurt vol zoetheid zijn weerbarstig krulletjeshaar
In hartje winter tussen bladerloze bomen
Bloeit in uitbundig geel de toverhazelaar…
Hannelore heengegaan
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 324 Weerbarstig puberaal knellend keurslijf
Ontpopt om een wijdere wereld in te vliegen.
De horizon stralend toelachend, maar
Uit de wereld gerukt zonder verre vlucht.
Wij staren in het luchtledige door het plotse.
Een vrolijke vrouw zal je nooit zijn,
Jij blijft ons nabij in gestokte wording.…
Zonder pijn en venijn
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 40 vonkend slijpt
leven weerbarstige
randen bij
een regen vuur
vertelt van
uur tot uur de
opgeslagen emoties
uit een twistpartij
die vrij blijft van
fysieke confrontatie
het is geen spel
spelen heeft al lang
zijn charme verloren
aan het langste eind
waar geven en nemen
vaak te goeder trouw
de smaakmakers
zijn om misverstand
en ruzie…
Koppen gelooid en weerbarstig
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 132 dolende ridders bijeen
voor het grote oktoberfeest
moe van het oogsten
willen zij net als vroeger verpozen
in de koele kelders van het kasteel
te midden van fusten die liggen te rusten
geen paarden en maliënkolders
maar op de tafels de glazen
en kleurrijke folders met de trots
en geneugten van deze prachtige streek
koppen gelooid en weerbarstig…
weerbarstte het blauwzwart basalt
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 463 jouw raadsels
granieten mijn zachtheid
verkillen mijn ogen
als ik je zie
het koude in
azuurblauwe ronding
parelt indigo
jij was eens mijn amigo
jij weerbarstte het
blauwzwart basalt
je stem deed me splijten
door zijn vrouwelijk alt
ik toonde mijn kern
nog maagdelijk door vuur
jij spoot ijs in mijn aders
doodde de zachte…
Haar aura
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 94 ik zag het
bewegen
zelfs de wind
was niet tegen
in een zacht
warm wiegen
de vlaagjes
accentueerden
het rond
vrouwelijk schoon
dat als droom
zomaar passeerde
haar aura
trok veel bekijks
kleurde in lach
en vrolijke ogen
een zonnetje open
in weerbarstig grijs
dit gebeuren
gaf de magie
van lentegeuren
al prijs in een
flow…
voorbeeld
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 874 zo lang samen en ze doofde uit
je hart was gebroken
na maanden brak je lichaam
een eenzame val in stilte
niemand hoorde je sterven
niemand hield je hand vast
de dood verenigde jullie
in de schoot van onze aarde
soms bloeien gele bloemen dapper
op jullie plek in deze grauwheid
hulde voor 67 jaar liefde
gebeiteld in weerbarstig steen…
Voor Aphrodite
hartenkreet
3.0 met 45 stemmen 2.930 Heb je lief, daarom moet ik je verliezen
Wat blijft zijn ankers wankel ingeslagen
in een weerbarstige, zanderige bodem
waaronder een tapijthaai, zeepieren, een slak
een naakte, van wie de kleuren blijven bekoren
zichzelf niet meer zijn zoals zand verschilt
van rivier en zee, in meer of minder rond
versleten zijn tot er weinig meer overblijft…
Watervlekken
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 235 Is het enkel bij dromen gebleven in weerbarstig leven
zijn ze al ingelijfd en redelijk bejaard reeds bedaard.
Ik schouw en denk elk hart dat sloot vindt eens de dood.
Gedachten die soms wel of niet ‘t dagen verhullen.
Zijn het letters en getallen die regen kunnen vullen
( op 12-9-2009 gepubliceerd in Verlaine )…
STEMMING?
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 156 Biddden
geeft het grote voorrecht
steeds te mogen spreken
tot de Heer der heersers
het zoeken naar God
kan ieders voelen en denken
strelen als zacht stuifmeel
vol zoete geuren
zal
soms een pijnlijke gang
door weerbarstige struiken
met venijnige dorens zijn
kent het hart geen verlangen
de Vader toe te behoren
wil het zich afwenden…
halftwee
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 125 Dan wordt het echt stil, in het trappenhuis
mager beschenen door de sikkelmaan
hoor ik het ruisende ademen van de huisgenoten,
elkeen tuigt zijn dag af, dat weerbarstig vehikel..
Hoe teder is de nacht die ook mij gauw lokken zal
en balsemt wat alleen de dag zo striemen kon.…
het voorjaar onder handbereik
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 854 ik zie de zon maar
mis de streepjes warmte
ze schijnt koud licht dat
blauw weerkaatst op je gezicht
het winters fel
laat ijzig scherp een
lege schaduw zien waarin
de vorst zijn sporen kerft
guur blaast een noordooster
de natuur haar kaalheid aan
weerbarstig in verzet
trots blijft zij onaangedaan
maar in je ogen kiemt
de lente en…
maar nu gevloerd
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 735 hout kraakt
voor de stappen uit
zingt wat komen gaat
draagt heden
laat ontspannen gaan
waar vroeger heeft gestaan
geoefend in de wind
in een weerbarstig buig en strek
vaak topzwaar door dicht bladerdek
maar nu gevloerd met
de seizoenenkleur in planken
gevlamd door beits in jaarringklanken
slijt jaren op de grond
recht opgebouwd…
Jij bent soldaat
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 114 wie zijn wij
anders dan de
blik in onze ogen
met de sprankeling
van perspectief en zoete
streling van ik heb je lief
de vitale duiding
van de woorden
in onze stem
die weerbarstigheid
doet scherven om
warme liefde te erven
het werk van
noestige handen dat
langzaam de wereld verandert
gestaag in het ploeteren
binnensmonds foeteren…
Gods smidse
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 49 ik zag hoe
jij lachte
naar de laatste
vlammetjes in
het vuur jij kende
hun levensduur
jouw adem
blies nieuw leven
in de ziel van wat
smeulende resten
wakkerde geesten
aan om verder te gaan
zoals zij
vroeger loeiden
in rood en blauw
samen vloeiden
tot de immense
hitte van gods smidse
waar weerbarstig
ijzer gebogen werd…
Gelittekend door pijn
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 113 het voelt
als prikkeldraad
en haalt me open
jouw goede raad
scherpt punten aan
waarover ik zal lopen
jij bent niet het
fluwelig type dat mijn
weerbarstigheid zal strelen
deelt gewoon
kordaat de lakens uit
zonder te bevelen
het lijkt een compromis
maar contracten zijn
er tot op heden niet
diepte is genivelleerd
de hoogte hebben…
De gekrulde waarheid
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 746 Je krullen dansen
als prettige getouwde harlekijntjes
die de zon vangen
weerschijn van vlaagjes
blond weerkaatsen
in het licht
met lichte tikjes
schouders raken
het weerbarstige van je gezicht
als kleine wondertjes
omtoveren in een glimlach
terwijl ik jou schrijlings
voorbij wandel
zodat onze armen elkaar raken
je passen versnelt…
VERGEEFS VERLANGEN
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 533 Ik wil hierover schrijven
maar kan het niet
ergens
tussen de hoge dijk
en de brede rivier
op zacht glooiend zand
vol verkruimelde kracht
karig begroeid
met weerbarstig gras
en eenzelvige bloemen
staat een kleine groep
lage kromme bomen
door beeldhouwende wind beknot
bij een donkergroen huisje
wiens dak en vensterranden
felrood glanzen…
In ultra violet
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 427 kaats de zon
weerbarst haar stralen
laat me maar mijn
bruin gaan halen
in het ultra violet
ja op mijn eigen bed
ik zag je tussen wolken
met schaduwen de
hele straat bevolken
je nam de mensen in
warmte met je mee
kou en wind volgden gedwee
maar nu de lente komt
en jij weer schalks
lijkt te kijken naar het
blauw dat niet zal wijken…
Vergeten
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 177 De tijd heeft in mijn hersens aan cellen zitten knagen
Het geheugen is vaak weerbarstig en gaat haar eigen gang.
Maar dan opeens komt er toch weer een naam opdagen
Dementia praecox ben ik bang.…