Alle inzendingen over wierennen harde stiel

buigt' lisdoddeblad door om te drinken waarop elke plant het slim idee vat, alvast de lippen tuiten Het hele moeras loom leeggezogen nippend groene bladeinden begeesterd is de giraf, het tafereel zet aan tot deelnemen het beeld met giraf, doet alsof hij heel grote reiger is, gaat op één poot om te vissen, dan voorts languit, hard…

Woordloos en blind zullen We elkaar weten te vinden, Ook als De taal niet meer bestaat, De zon opgehouden is Met schijnen, Het licht zich Niet meer kennen laat…

Verveling slaat snel toe als je op het internet aan het zoeken bent op zoek naar het perfecte gedicht alleen deze is moeilijk te vinden dus je kiest maar een gedicht dat gaat over het maanlicht dit gedicht spreekt je niet bepaald aan, maar je moet wel, om je bundeltje vol te krijgen en tot het moment van de mondeling er nooit meer op terug te kijken…

Hoe hard kan je rennen, hoe hard ren je weg van mij. Hoe laat jij je kennen, ren je jezelf nu voorbij? Ren maar zo hard als je kan sneller dan voeten kunnen dragen. Hoe hard kon je alweer rennen? Of sta je helemaal lam.…

Want Vlaamse lieden van politieke stiel belagen het ernstig door profileringsdrang. De splijtzwam Brussel gekneld tussen gewesten barst uit de voegen van het staatsbestel. Zodat de taalgrens nu toch ten langen lesten alweer ten prooi is aan ’t imperialistisch spel.…

icke daencke miene naoste ghie sijt unne menske as gine aender immer bende ghie daor vor miene surg as icke volle bin met traone ende lit icke voele me daen so geborg ende vele mere as ghie ieglich wit miene stiele is nimmer so enig tu segge ingekeert is mere dun weghe die icke gaone geve is vaok better uut te legge daen unne daenckewelle…

Men zegt dat onze welvaart best kan groeien Mits er maar stevig ingegrepen wordt: Als in de WAO flink wordt gekort En als men elke uitkering gaat snoeien. Want hoe meer armoedzaaiers er straks komen Hoe beter - volgens rijke economen.…

Maar ’s middags werd het, u begrijpt het vast, Door harde wind vroegtijdig afgelast.…

De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in a steady beat 'Unite our Kingdom' klinkt haar lied maar in april, aan de douane na de backstop lange rijen trucks in Belfast, zwaarbeladen no hard deal, please, Downing dame...…

hard heel hard zocht hij haar harder veel harder ging hij in haar hard snoei snoeiend hard vond hij zichzelf kleumend zacht als boter schreeuwend hart op een bank in de nacht in een zwart park - bij volle maan -…

Heel hard lach ik om de mensen op deze wereld. Heel hard lach ik om hun liefde, hartstocht en haat. Heel hard lachen, om wat ze niet kunnen laten... Heel hard lachen om hun gebruiken, gewoonten, feesten. Heel hard lachen om verslavingsgedrag... om 'fouten', om menselijk onvermogen.…

Van de eens zo duidelijke toekomst,rest slechts een wazige vlek Hij staart triest naar de hemel, is er voor mij daarginds nog plek Is hij achtergelaten als een vergeten verregende jas De maatschappij ging aan hem voorbij Zijn brood verdienen was moeilijk genoeg Hij dacht; te veel veranderingen voor mij Het leven vliegt aan me voorbij, hoe hard…

't Gras is gemaaid, de bloemen staan op stelen, de blaren hangen keurig aan de boom. De een heeft een huisdier wat te bevelen, iemand te strelen, iemand te slaan, de ander zichzelf om mee om te gaan. ----------------------------------------------------- Uit: 'Een hond van Pavlov', 1969.…

Zacht trekt ze de woorden uit me weg die haar schoonheid volkomen missen maar naar waardering blijft ze vissen nadat ik mijn diepste heb gezegd ze laat me draaien om mijn as verliest belang in mijn aanwezen zodat ik alweer begin te vrezen ik ben de domste van haar klas ze leert mij de fijne kneepjes lest mijn dorst maar taalt zelf niet…

Ik ben winterkoud de sneeuw vlokt schier oneindig het haardvuur is goud…

Lief, weet je wel hoe vreemd ik ben zou je weten wat ik doe met elke man ik beloof van niet, maar doe het toch gewoon omdat ik er zoveel krijgen kan Ik lach even vriendelijk, 't is weer raak zo hangt er weer iemand aan mijn lippen - en welke gaat je nu even niks aan - maar het voelt zo goed, dat ego-trippen Elke keer als ik je zie, ben jij…

Waarom zijn moslims steeds zo explosief Ze kunnen niet zichzelf relativeren Ze blazen het zo op, die boze heren Vanuit een hoop op hemels perspectief Natuurlijk is hun doodsangst niet zo groot Wie zonder humor is, die is al dood…

Nu zit je knielend voor mijn voeten en smeekt mij voor een simpel feit ik herinner je nog even aan het vroeger, die harde tijd...…

Wat zocht ik hard in honderd boeken en vond toch nog het antwoord niet; de bakker bakt wel brood of koeken maar hij heeft soms ook groot verdriet.…

Waarheid kwam ik onder ogen zag alleen nog maar jou... waarheid wilde ik niet kennen dacht alleen aan jou waarheid schreeuwde naar mij maar ik wilde alleen maar jou aan m'n zij Waarheid kwam me achterna Maar alleen van jou wilde ik de waarheid weten Nu Weet IK genoeg Maar het lukt me niet om je te vergeten Nooit zal ik lachen…

Wees zacht voor anderen, hard voor jezelf…

Je lijkt totaal onbewogen maar ik zie de pijn in je ogen als je jezelf lijkt te vermoorden met je harde, messcherpe woorden die eigenlijk, voor mij waren bedoeld, maar die je zelf kei en keihard voelt…

kaalgeschoren, een boom van een vent, in oranje hemd blootsvoets, geketend aan handen en enkels schuifelt de delinquent ongeloof op de lippen dit is fictie, tranen zijn echt majesteitsschennis een hamerslag heeft de boom geveld berecht uit onrecht om te schrijven, want men doet hier niet uit de doeken dat koning en prins talloze dames…

ik verschiet als ze voorbij gaat op haar velo, tegen wind haar rok waait omhoog, hoe schoon haar benen, die zwarte panty in het licht van 'n regenbui daar komt er nog een, ook mee haar rok omhoog, als een ballon stijgt ze in mijn ogen, ze steken straf en als vliegende vissen gaan zij over de brug de polder in, alleen tegen wind, ik ben…

Hou je niet van hard labeur zet de job dan naar je hand. Niet meteen soliciteren maar ga eerst een keer proberen als je houd van zee en zand, als beginnend pickpocket op een naturistenstrand.…

zigzaggend door ogenschijnlijk wil ik mezelf niet kwijt wring mij in de kijker om hard rennend warmtesporen op te wekken rode vlekken die als flitsend vuurwerk mijn verwachtingen blootleggen…

Ik moet soms aan je denken Onverwachts, gewoon spontaan Blijf ik aandacht aan je schenken Kom ik bij je stil te staan Gek toch, dat ik ben blijven weten Hoe ik je miste na onze split Ik kan de pijn maar niet vergeten Zodat ik er nog steeds mee zit Ik stel me nu en dan die vragen Was jij gelukkig, toen met mij Gaf ik jou redenen tot klagen…

De hele dag maar èèn gedachte ik wil er niet meer aan denken maar dat beeld raak ik niet kwijt het is een herhaling in zichzelf een dubbeltelling altijd naast elkaar in volle harmonie van vlees en bloed mooi in hun pracht hard en toch zacht worden met liefde omkleed gestreeld. geaaid baby in verrukking zuigt, trekt en smult groei…

Het hout is hard de klink verroest mijn haar verward in mij kookt het woest De sleutel verdwenen ik kan duwen wat ik wil mijn ogen wenen in mij is het stil Krakende scharnieren en dubbele glazen ik zeg gedag tegen mieren niets kan me meer verbazen Een nieuw geschilderd kozijn walmen verse verfgeur alleen op een groot plein ik sta…

Harde landing op Schiphol, met Marsman in mijn hoofd.…