Alle inzendingen over lichaam

~~~ sluiers sluiten zich rond mijn huid strelen steels de zachte glooiing van mijn deels verdoofde buik wazige beelden brengen langzaam de werkelijkheid weer tot leven, geven vol genade de wereld weer wat glans alleen de spiegel heeft nog twijfels en blikt nog even niet terug ~~~…

Mijn vriendin die urologe is toch van alles van mij houdt terwijl zij met haar vinger in mijn innerlijke organen prikt Daarbij de Latijnse namen opsomt en de haar eigen ezelsbruggetjes om te onthouden in het Nederlands zelfs als ik haar lippen bedek Met kussen en strelen van haar G-spot zij als een raket omhoog schiet uiteenspat tot de…

een heuvelrug is wat ze ziet wanneer ze uit haar roes ontwaakt... een weg omhoog die is er niet aldus de knooppunt kaart geen enkele reden voor paniek niets is de onrust waart 't is de man een rots van vlees het doel haar bedevaart…

de kilte van de straat ijzelt in mijn botten gaat met steken door mijn lijf en op mijn brillenglazen beslaat het warme vocht waarin ontsteltenis een uitweg zocht de kou in een bekende stem ontneemt mij de balans en ik verschans mij ijlings in het thuis van een weldadige herinnering aan warme woorden van begrip die mij tot in de tenen…

Ik weet niet waarom mijn ogen tranen Nu ik de dood een beetje in jou proef Mijn weten overtroeft de gang naar je graf, maar ik snoep het zuur En ik voel je drang Ogen van gisteren Volgen me waar ik ga elze…

hij heeft de spiegels te hoog gehangen geen kijk meer in het omlijstend zelfportret het geheugen wordt bevroren wat het vasthoudt dooien en craqueleren als een oud schilderij terwijl de dood op schootsafstand kwam vroeg de oude man zijn zoon hoe ziet mijn gezicht…

Ze zet ’t puntje op de i zet zichzelf even op de rem ’t is niet dat ze ’t niet meer ziet maar domweg omdat ze moe is. Ze zet ’t puntje op de i want als ze dat niet doet is een ding zeker dan gaat ’t niet goed. Dus nu dat puntje nog!…

Jij koos ervoor de rug te ontbloten te laten zien hoe de werklijkheid onder beklede huid kon zijn De vingers tastten naar stijfheid opgekropte emoties in vlees verpakt hoe zij je los zouden maken Weer ruimte in de lichaamscellen te lang volgepropt met narigheid met weinig gelukkig kunnen zijn Zo leerde ik van jou en jij ontdekte dat…

Onze lichamen tijdelijke voertuigen voor onze zielen…

Ons lichaam een tijdelijk voertuig voor onze ziel (?)…

Als mijn hart, zo hard klopt da'k het zelf hoor, schrijft dan mijn arts geluiddempers voor?…

Een spuitje en nog een, nee het is niet goed je krijgt er echt problemen van, hoe je het ook doet. Een trekje en nog een, van papa's sigaret, zachtjes, heel stiekem...paps ligt nog in bed. Een slokje en nog een, uit het glas van ome Jan, "hou er toch mee op, je krijgt er echt problemen van!" "De jeugd van tegenwoordig" dat hoor je nu heel…

ooit had ik de levensvorm van een astrale glitterworm dreef ik grensloos in de ruimte om er dansend voort te gaan geen vaste grond noch hard bestaan en ook geen vleugels nodig voor een gang door mijn heelal nooit zou ik ter aarde vallen zo oneindig licht werd enkel waargenomen als een felle schicht in wolkenloze nachten zonder zware…

's Nachts mompelen juwelen in hun slaap. Zij fonkelen tot in hun dromen, proberen zo vermaard te glanzen als de tranen van een dame. Dat komt, zij zijn soms zeer alleen, gekluisterd in hun kist van nacht. Zij willen jubelen in zilver, in goud, briljant of diamant, maar pralen slechts met wat zij missen: een hals, een pols, een simpele…

Ik zie niet graag iemand die ik graag zie, in een rolstoel…

dat je zorgvuldig een homp van mij in het midden van het hakblok legt tot ik mals en platgeslagen vraag om ontleding met het scherpste mes dat je olie op het vuur verwarmt en sissend in het rauwe vlees tergend traag zout in wonden strooit of een slavenbrandmerk schroeit dat je tandenbeet tot bloedens toe sporen laat in mijn gemarineerde…

Het is moeilijk om nee te zeggen soms heb je gewoon geen zin om het aan iemand uit te leggen je baalt dat het niet gaat omdat je lichaam weer even staakt je geest is sterk en die wil wel maar het lijf is kommer en kwel dus het antwoord voor vandaag is !NEE! want mijn lichaam doet weer even niet mee hopelijk zeg ik morgen ja en dan weet ik…

luister goed nog niet opgestaan naar de gewrichten van je vingers rechtshandig die van de linker linkshandig die van de rechter zij je kunt uit je glas blijven nippen buig ze traag en geconcentreerd hou in stilte één tempo aan hoort den klik de weg komt vrij voor een kraak'righ geknisper tot je de palm toucheert uitsluitsel van langdurig…

Het oog dat alles ziet Elke blik, zucht of schreeuw, Is eindelijk onder de mensen Elke streling of nare trek Elke trilling van de huid Het goudstof van uw wensen Pure data voor een Zwerm van slimme bots, Wervelend om onze lijven Als in een koker geschoven Is er geen ontkomen aan Dit grote schrijven Als maden snuffelen zij Aan het…

Ze danst tegen een hemel tegen een zomerhemel Stel dat ik haar... vangen wil met een vlindernet Want haar lijf heeft de cocon schoksgewijs verlaten Ze schijnt een vlinder is een acrobate Ze tast beurtelings aarde en hemel af.…

‘k heb het heet! O jee wat heb ik het warm, wat is het heet het water loopt me langs mijn oksels, mijn god wat is het moordend, hoeveel vocht kan een mens verliezen, o help ik zweet. Grote plekken ontsieren mijn shirt, ik schaam me diep en verloren ‘k heb het zo warm, ‘k heb het zo heet, kan niemand me dan horen? Soppen in mijn sandaaltjes…

Zoals een kleine druppel de berg verlaat langzaam maar onomkeerbaar na trage snel vervlogen dagen onzichtbaar vaderlijk Rijn en Donau gadeslaat zo trekt de kiem van grijs verdriet gestaag diepe groeven door de wangen en blijft jeugdigheid in de lange reis omlaag slechts in zijn glinstering bewaard. Vergeefs tranendal om aandoenlijk verlangen…

Hoe de nacht mij ook bemint en loze uren de tijd bedrinken met de regen aan het zolderraam stamel ik pijnlijke kreten die gesmoord door het kussen zich als zwaluwen nestelen in de zin des levens de tijd beraadt zich als het licht zich eindelijk om mij bekommert en ik vermoeid weer aan een nieuwe dag begin…

Voor anderen vanzelfsprekend Niet meer dan normaal Voor jou slechts een hoop aan het Einde van dit verhaal In de bloei van je leven Klinkt als een cliché Zoveel kansen zoveel ideeën Alleen je lichaam werkt niet mee Beperkt in je doen en laten Toch geef jij niet toe Het zoeken naar een balans Naar het wanneer en hoe Niet zielig…

Je vrijheid is je ontnomen je kunt niet meer wegkomen je zit gevangen in je eigen lijf hij is gecrasht je harde schijf je hersens zijn het spoor bijster het is niet te helen met een pleister ze geven een verkeerd signaal ze zitten op een ander kanaal lichamelijk ben je er door uitgeteld alles moet worden bijgesteld zowel motorisch als fysiek…

Iedereen heeft normaal stijl, glad haar. Maar, ik weer, heb krullen al wel 13 jaar. Dat valt echt niet mee. Het is echt zo'n dikke bos. Ik kan wel met dit haar gillen: ik heb het zelfs op m'n billen, in m'n oren en neus, in mijn navel en aan m'n wimpers, aan m'n tenen en ook op m'n benen. Ik lijk wel Tarzan, die is nog niet zo erg.…

Kijk hij heeft een kunstgebit en dus een stralende lach maar een ding is zeker poets je echte tanden zolang als je ze hebben mag, want kunst is namaak dus niet echt. Verzorg je gebit een beetje slecht, of je tandarts gelooft ’t wel dan zijn die kunsttanden er ineens supersnel oké je kunt weer lachen en breeduit ook nog, maar er gaat niks…

ineens brak het beeld in duizenden stukken omzoomd met oranje ging avondzon onder het klopte niet maar het klopte wel te hard, te snel nee, het klopte niet het ging pas weer dagen onder een nieuwe maan toen ik ontwaakte met kippenvel…

natuurlijk lach ik mee met alle grappen en weet ik er ook een paar te tappen en stoer vertel ik ook een kwinkslag of een mop en ja ik eet af en toe wat lekkers en wil niet ongezellig doen en voor dikkers is gezelligheid gelijk aan eten een vooroordeel ten top want niemand ziet mijn stille tranen als ik in de spiegel kijk als ik probeer…

Hormonen uit het niets maken een wilde start Maken een potje van je gevoel Innerlijke geest raakt compleet verward Een berg gevoelens vormen een enorme warboel Je voelt je merkwaardig en schaamt je voor emoties Enorme pieken in je gevoelstoestand Verloren richtingsgevoel, verlies van de normaalste noties Maar wij helpen je wel, rijken graag…