Alle inzendingen over muziek

Een dik gordijn van mist omsloot geheel de wereld In de verte echter klonk een mooi lied Haar stem streelt mijn oren met die van jullie erbij Een enorm genot door de trilling van trommelvliezen Met liefde worden noten aaneengeregen Vanuit het hart, rechtstreeks is wat kunst hier biedt Muzikale tonen beheersen oprecht de zaal De notenbalk…

Losgezongen van de ruimte onbewust zijn van de tijd valt er om je heen een stilte raak je wat je net nog voelde in een paar momenten kwijt Tonen,klanken,melodieen maken soms wat in je los zoals de wind in bomenkruinen bladeren ritselend in het stille bos Het geluid van zee en golven eindeloos neerslaand op het strand in het zweven van…

Wonderlijk toch hoe Soms het leven lopen kan En in 't voorjaar alles Dat dood leek toch Weer tot leven kwam - 'k Stond van de week Op een plekje in de tuin Waar nooit - of bijna nooit- Mijn interesse naar uitgaat En zie opeens de eerste Sprietjes bovenkomen van wat volgens Mij een vergeet-me-nietje was En moet 'k opeens denken…

Waar zijn we nu ? Zingt de zanger. En hij zingt nog heel veel meer, maar wat ik blijf horen is die gezongen vraag : Where are we now? Where are we now ? En ik kijk naar de hemel waar nog wat sneeuw vandaan valt en er een zwakke maan schijnt en morgen misschien zon of regen Het blijft maar zingen die vraag en ik kan niet anders…

Gewoon omdat ik heerlijk in rust wil dichten en genieten van schoonheid in zachte klank gedachten op hoger dimensie wil richten leg ik mij neder met vocht der druivenrank Laat klassieke muziek de achtergrond strelen Vraag woorden te reizen uit poëtisch hart Geniet van het metrum dat niemand zal stelen onthuld uit herinnering aan vroeger bard…

Weet ze wel hoe zwaar hij weegt De fakkel die hij draagt, hoe die Hem tegelijk verheft, zwaarte Lichtvoetig maakt? Zij zorgt ervoor dat het niet dooft Het vuur dat wordt verspreidt, hij met Zich meetorst als hij reist, hem door Het stormen leidt Zij lijkt gemaakt van sterrenstof Zo helder is haar licht, samen Met haar wil hij terug, zoekt…

De lucht scheen blinkend door de blaren, bleek en volmaakt als glas geslepen. Met vaste manlijke gebaren werden de horens aangegrepen, en luidkeels, zonder enig schromen spoot de muziek tussen de bomen; heldhaftig, trots. Een onverbloemde voor elk verstaanbare muziek, die aan het ademloos publiek ieder gevoel met name noemde. En even plots…

De muziek in jou de muziek over jou de muziek door jou ze speelt de allerliefelijkste tonen en noten van mijn verliefde en bewonderende radeloze ziel. De muziek die in jou via gevoelssnaren dwars door mijn hart gaat en heel hard in ons leven raakt, ik leg haar vast in gedichten over jou: hoe ik altijd droomde over je en nog steeds doe…

Mijn hart is zo Als 'n piano, Die luid klinkt en toch zacht Haar klanken strooit over de mensen, Die langs de vensters van het salet Voorbij gaan, in trage tred. De piano, zij klinkt alleen Voor de mens die haar bespeelt, Voor die over haar zijn vingers heen En weer laat lopen, haar bestreelt. Zij wil enkel inniger doen worden Het salet…

het hoofd buig ik nu buiten in de kou en voel de kleine glinsterende vlokken neerdalen met schroom alsof ze zich bedenken zich weifelend neer leggen op mijn ruige trui even kunnen ze bestaan mijn warmte zal ze smelten dra zoals Mozart´s noten neerdalen in mijn gehoor even blijven liggen en dan gaan teloor gesmolten in mijn oor druppelend…

Waar woorden soms ongemerkt In het onderbewustzijn blijven Rondzingen tot het moment dat Ze te voorschijn worden geroepen Is het de muziek die ze Aanspreekt, recht in het hart, En die het onzichtbare tastbaar maakt…

Muziek neemt je mee op reis naar wat was lang geleden langs emotie en ratio, geloof en hoop; muziek geeft je ook de kracht tot het realiseren van jouw dromen waarvan je nooit dacht, dat het nog werkelijk zou uitkomen. Muziek kan jou laten vliegen; ze zal zelden liegen... Ze heeft mij lief, zoals ik jou liefhad.…

De tonen strelen je oren De noten springen bij voor een geheel aan mooie klanken Hoewel het licht aan de einder de deken over ons heen trekt houdt deze zaal het gehoor Mooie instrumenten klinken subliem; muzikanten halen, alles voorzien, maximaal uit Het podium davert, terwijl de zaal, met vele voetjes van de vloer elkaars kwaliteiten…

Glashelder harpspel stemt zoet de valse snaren van mijn luist'rend hart.…

de tijd spaart je niet onder dit onbegrijpelijke schouwspel, je leventje dit vat alles samen maar ben je nog steeds alleen geen sprookje waarheid zie ze vliegen die nietige muggen schrijf mij weg afwezig onverklaard een strohalm is tegenwoordig niks meer waard de regels tussen regels lang geleden…

eerst lachen ze dan gaan ze het gevecht aan dan knielen ze het gevecht aangaan dat Deelder ons glijers verder leren mag kort en laag blijft hij ondergedoken Pokon plant ziel gaat de tijd verder alleen met de stad in beeld licht ingebeeld…

In koelte van de avond na een warme zomerdag klinkt ergens een saxofoon en ontlokt een blijde lach luisterend naar de klanken hoor ik woorden en geniet een gedicht vanbinnen de schoonheid van een lied als spreken in gedichten over liefde en poëzie een briesje in de natuur die verre zachte melodie terwijl stralen van de zon achter…

Toen ik jou die onschuldig was Aan het redeloos verkeer Verloren had - jij die Deel van mij was en altijd Zijn zal, was er in mijn Hart een gat geslagen zo Groot en wijd en diep Als nooit meer zijn zal, Een krater die niet meer Met heelwording kan worden Opgevuld, tot een zee van tranen Geworden vol leegte, kilte en verdriet -…

zelfs noten kleuren blauw in dit licht, zorgvuldig opgehangen aan een zijden draadje schitteren ze daar aan de horizon, stil genietend van wat komen gaat vliegt de maandag stilletjes voorbij nog voordat de dinsdag haar entree heeft kunnen maken zullen zij opnieuw van zich doen spreken…

grijsheid is niet uit jouw gezicht te vegen toch blijven de denkrimpels intact ritmisch klap je in je handen onverstoorbaar alsof je nog daar bent, daar waar muziek nog muziek was men groot werd gebracht op de tonen der liefde nog schuilde onder moeders rokken, een spelend kind nog gewoon was, tezamen at aan grote tafels die netjes waren bedekt…

M´n ogen gesloten licht gapend slapend laat ik me dromend meevoeren: als ´n gevallen blaadje licht drijvend in de beek; 'n reusachtige boomstam op open water; 'n vlot op stroom; ´n vallende steen in het geraas van een waterval; ´n zacht zoevende zeilboot op eindeloze zeeën en oeverloze oceanen Het tsunamiseert m´n achterdijkse…

Nu in de sneeuwnacht zijn we allen een een lichaam van sneeuw vlees en bloed samen met de sterren die zijn verhuld door grijze lucht Nu in de witte nacht klanken van de Shakuhachi fluit- sneeuwbloemen van stilte…

Klanken helder als kristal serene rimpelingen in een meer van stilte klanken uit het niets verrezen en éven tot vorm gestold vorm die als een flakkerende vlam plots oplost een tedere wind die manna schenkt die liefde is…

toen ik twaalf was hield ik van abba de meisjes zongen als engeltjes voor mij in koor toen kwamen de jaren tachtig en danste ik in het donker en rende naar jou de jaren negentig maakten alles stuk i heard i am still alive toen was er niets en norah jones de stilte voorbij nu is er een nieuw begin ik draai weer de rolling stones…

Getekend door de tonen die de TOP2000 ten gehore brengt verbroederen leeftijden zich als wel stijlen van muziek onmogelijk niet te bewegen absorberen we iedere minuut tot in het diepst van ons zijn worden we meegenomen langs monumenten van verloren liefdes geboortes, en zo ook hen die we los hebben moeten laten troost zij evenveel als…

Vaart die fluistert Dat het leven ook Zonder fleur en franje Zo bijzonder zijn kan Heeft in zijn fluistering Zeggingskracht voor de mens Die alleen maar denkt Aan de geringe vaart Van de crisiseconomie Die hem daag'lijks zorgen baart Vrij naar Daniel Lohues…

VERGETEN OMZIEN Naar onze vleugel Was lange tijd Niet meer omgezien Kostbaar meubelstuk Veeleer dan bron Van warme tonen En weelderige muziek - Tegen Kerst werd het Dan toch tijd daar Iets aan te doen De stemmer kwam En zuivere muziek Werd ons deel Nu is de vraag Wanneer we de Stemmer van ons Eigen ik bij ons thuis…

In mijn puberjaren Liep ik de hele dag Te schelden op de wereld Want in hoe ik de wereld zag Had iedereen het mis Tot ik in de spiegel keek En zag dat mijn eigen gedrag Ook werkelijk nergens op leek Als iedereen nou zo was Zoals wij moesten zijn Dan had geen sterveling Meer dan dood te vrezen Gooi die eerste veldsteen maar En…

buiten ruist kou... hoe warm is een kerk waar liefde zingt? in kleine stemmen bloeide groot een lied blijheid rond verdriet en de bellen van een slee wie mee doet glijdt omlaag, tot winterland omhoog, tot aan een ster van ver schrijft er een boodschap op een oude kaart vol nieuwe wensen zoveel mensen rond een Heilig Kind in mijn…

Wij rijden rijden ja wij rijden wij rijden rijden in galop…