Alle inzendingen over verdriet

Verborgen Verstopt Helemaal opgekropt hartje vol mondje dicht nooit verteld nooit gezwicht…

terwijl gemiste zielen tranen doen ontspringen zoemt een mug koert een duif is de zomer waarin je kunt vergeten nog tranenver weg je drinkt de zon je eet de tijd maar het glas blijft halfleeg het bord slechts vol met kruimels…

Het is in elke hoek. In iedereens armen. Het is in elke nacht in elk café. Het is in elke stad waar de eerstvolgende trein heengaat. Het is in elk moment. Zijn afwezigheid is overal.…

Ik leef vooruit in de tijd Zie mijn verleden soms met spijt Ik heb alles wat ik in me had weggegeven Nu voel ik me leeg, op en verdreven Uit mijn eigen levensgeluk Vallen velen brokken stuk Het incasseren lukt niet meer Elke dag doet mij nu zeer Veel kon ik niet anders doen Ik verlang naar liefde armen een zoen Misschien nu wel zonder…

Over jouw zwijgende zon heb ik gelezen het was bijna tastbaar en het regende zacht een stille trom vroeg om vergiffenis maar het bleef duister als de nacht mensen haalden adem uit in het landschap staande bomen maar ook het levend hout bleef zwijgen verlangend naar een bloesempracht onder jouw pratende maan heb ik geschreven…

De zon zorgt voor licht in mijn leven Net als de sterren Al schijnen ze maar even Ik word zwijgzaam Voel me eenzaam Lijk me over te geven Aan de schemering Zomaar, uit het niets Ik adem uit en in En voel een intens verdriet Omdat al zoveel verloren ging…

(voor Ides Krill) De vlaggen staan halfstok en ik fiets langs de stek van Anne Frank's boom, die aardig begint te groeien. Gouda ligt bezaaid met de Stolpersteine van Gunter Demnig en de meesten heb ik wel gelezen. Veel jonge kinderen werden ook door de nazi's meegenomen naar de massamoordkampen en jij was daar ook bij, een lief…

En weer loopt daar een week voorbij. Van een afstand is het net een schim in de regen. Hoofd gebogen, met gezonde vaart onderweg. Onderweg naar de zojuist vertrokken laatste tram. Gelaten en verslagen wacht hij op de volgende. Een schim in de tram van morgen. Zuigt het positieve uit het nu. Maar weet dat dit nooit voldoende is. Om het missen…

Op 13-1-2016, om 11:00 uur verdween jij uit mijn leven, na 37 jaar lief en leed met elkaar te hebben gedeeld. 37 jaar elkaar liefde gegeven, na zoveel jaar, ik heb me niet verveeld. Samen lachen, maar ook samen huilen, het kan niet meer. Nu ben je uit mijn leven weg, wat doet dat ontzettend zeer. Jouw leven lang, je had altijd pech, jouw lichaam…

Mag ik nog een keertje, je gezichtje zien mag ik nog een keertje met je praten mag ik nog een keertje je stem horen mag het alsjeblieft? We dachten: alles is gezegd, alles is gedaan we dachten zo van: nu mag je dan wel gaan we dachten, maar alles ging zo snel we dachten: nu, nu kan het wel. Maar we missen je zo, ze vreselijk we missen je…

Vluchtig kijk ik omhoog En zie een zwerm vogels naar het zuiden vliegen Ze zweven pal boven mijn hoofd Maar lijken dan hun eigen weg te kiezen De zwerm is opeens opgelost in de naakte, blauwe lucht Onzichtbaar voor het blote oog; verdwenen en weggevlucht Het beeld blijft eeuwig ingeprent in de geest van mijn gedachten Ik neem ze…

Bij 't opene venster Pierrot, zo bleek Alsof al het bloed uit zijn wezen week, Staat te dromen in 't licht van de maan En Colombine triest, ontdaan, Zit te schreien. Pierrot voelt de honger en kommer niet Want nu van de maan het blank schijnsel vliet Voelt die dichter zich koning te rijk, Maar Colombine zorgelijk Zit te schreien…

Kijk maar en wacht, want veel meer kun je niet op deze dag. Regen valt in vlagen, het weer doet recht aan verborgen verdriet en spoelt ze weg, de sombere vragen naar het waarom van kleurloze dagen. Ontvang het licht, al is dat nu wat grijs van treurigheid. De regen is bewijs dat tijd resteert, er schoonheid op je wacht. De regen spoelt het stof…

Mijn hart is van steen. Het heeft emfyseem. Het is zwart geworden, door gebrek aan toevoer van liefde, die normaal door mijn aderen stroomt. Afgesnoerd zoals bij een amputatie. Nu zal ik het aan niemand meer kunnen geven. Het is dood, het heeft het begeven. Ik kan niet meer, heb geen verweer. Ik zie wat er nog komt, Ik ben nu de mond gesnoerd…

Het druppelt. Dwars door al het schrale blauw, met grijs gekleurde streken, schreit het voelbaar langs me heen. Het sijpelt, gestaag, maar onherstelbaar. Kwetsbaar, ongenuanceerd, laat het alles in me vrij.. Laag, na laag, Broos en weerloos, machteloos, valt de entourage van me af. Het is, wat dit beleven, heel het treurspel,…

Twaalf gedroogde rozen Voor elke maand in het jaar Voor alle verschillende kleuren Voor die weinige woorden Nu leg ik ze hier Als eeuwige stille getuigen Laat ze verbranden en vervliegen Laat ze naar jou gaan Om weer plezier te hebben Hier op aard Maar nooit om te vergeten Die twaalf rode rozen…

soms mis ik je zo intens jouw geur jouw ogen en haren de gebaren die je maakte je handen altijd druk dat gevoel van geluk wanneer we samen waren jouw blik die mij kon gerustellen ten tijde van verdriet ach wat mis ik niet ik mis je in alles al tweehonderdzestig dagen lang…

Als ik jonger was Dan zou ik het weten Als ik beter was Dan zou ik er zijn Als ik eerlijk was Zou ik het zeggen Maar mijn liefde voor jou Is enkel een diep ongeluk Mijn verlangen … enkel een eenzame pijn…

Verlichting omarmd het gedicht van de schaduw in de schemering nu woorden leven verzacht en dauw verdriet illustreert.…

Adembenemend drijft de plankwolk over land het gedonder duidt wat door een flits illustreert dat verleiding versplintert.…

Ik zie je in mijn dromen ik hoor je overal ik voel je steeds ik denk aan je bovenal Ik verlang zo naar jou naar je gebaren naar je stem dat we samen waren ik wil er altijd voor je zijn of je nu groot bent of klein al ben ik nog zo ziek weet ik vind het altijd fijn Ik hou zoveel van jou dat kan jij niet weten maar je zal het van mij…

Op zoek naar problemen, alsof het je laatste avond is, Hoor ik je hart op de ritme van de trommels. We gaan jong dood, dus laten we genieten.…

Veiligheid lijkt niet meer te bestaan in een wereld waarin ieder moment een bom kan afgaan. Een blij argeloos reizen van de vrije Europese burgerzin kleurt rauw zwart de dag met een gelukkig begin. Geen respect meer voor een zich verplaatsend onschuldig leven, dat part noch deel heeft aan een godsdienstig weerstand streven. Dat nimmer…

Ik minde u zo teder, ik minde u Zo teder met heel mijn ziel, Wanneer door deze armen omwingerd Uw hoofd mij ten boezem viel... Ik aêmde op uw lippen mijn leven, Ik smolt in een kus aan uw mond; Ik smachtte om een hemel te geven... Ai, ’k gaf maar mijzelve in die stond! Er flikkerde een vlamme in uw blikken, Waar de flonkrendste starre voor…

O het tranen-vergieten is geen zonde, Gepleegd aan 's werelds mooi somber voortglijden Zacht door de eindeloze gang der tijden... O wie nog tranen, tranen vergieten konde... Hij zou de wrede, wrede wonde op wonde, Die dorsten mensjes in het hart te snijden Hem, die wilde allen in zich zelf verblijden, Helen door tranen. Tranen Zijn Geen…

het was de stilte midden een groezelige nacht die me in een verhaal bracht doorspekt met vele herinneringen die als sidderingen over mijn ziel liepen een verloren kind door niemand gewild die van geen wijken wilde weten het was om roeping te doen van nature rebels met scherven van liefde in een intens kloppend hart…

Wat ben je mooi, M'n Prinses Margrietplantsoen, M'n Cruquiusstraat, Vaillantlaan en Prinsegracht. Wat ben je mooi, Schenkkade, Theresiastraat, Drogersdijk, Van Foreestraat en Sirtemastraat. Wat ben je mooi, Wat ben je mooi, M'n hart, wat ben je mooi.…

Ik kan niks Niet dansen, zingen of tekenen Zo kan ik toch niks betekenen? Nooit de beste Nergens goed in zijn Dat is mijn talent Goed in sport, of in een band? Nee, dat is niks voor mij Altijd de slechtste In voetbal, hockey of basketbal Vast in een dal Ik kom niet meer omhoog Ik wil wel dingen kunnen Dat is niet het probleem Maar…

Verdriet wie heeft het niet hoe vaak heb je dat hoe lang hoort verdriet Verdriet om iemand die er niet meer bij is iemand die er nog hoort te zijn hoe lang blijft dat gemis Verdriet allemaal vragen die er zijn niemand kan ze beantwoorden wel diegene met dezelfde pijn Verdriet je moet het ergens een plek geven voor je liefhebbenden…

Pijn kan een deel van een mens zijn gevoel als een steek in het hart ik kan er niet aan ontwijken toch weet ik zeker hoewel door tranen verward ik over dit leed spreek de schoonheid en kussende tederheid van genezing steeds zal blijken zoals de wind mijn gezicht streelt wanneer ik als een vogel mijn vleugels…