Alle inzendingen over emoties

In het holst van de duistere nacht toen de verzwakte halve maan zich achter donkere wolken verschool heb ik met mijn bibberende hart tekeningen gemaakt voor vlinders en wolven In vroegte van druilerige ochtendregen begon ik aan mijn korte brief voor een vreemde verte Ik vertelde hoe trots ik was op mijn tekeningen en mijn geloof in…

Ik kan genieten van kleine dingen Dat kan ik ook ik echt Een super mooi gevecht Hoe ik dit ook wil bekijken Is genieten....te vergelijken Ik denk van wel Een schitterend spel Vul het zelf maar in Een heel mooi begin…

De liefde schreeuwt zich uit een hart een rugzak vol gebroken dromen een roze bloemenzee ontwaakt geur van nectar kust de broze velden alsof de natuur de mens liefheeft zonder aarzeling, onbevangen puur likt moeder Natuur haar tere wonden vaak wreder dan de mildste tederheid in de wildernis zoekt vrijheid een weg een lentehart roept…

Als vlinders komen zitten op je handen en je voeten likt elke gehuilde traan die het leven vangt op donkere dagen en de slapeloze nacht weet dan dat na diep verdriet ooit weer toekomst lacht dan zweven bloemen in je haren geurend als de mooiste zomerdag jou een blauwe hemel aanreikt die langzaam aan de kimmen trekt waar nieuwe hoop…

De dag dat alles anders zal worden dat de wereld zal veranderen zich anders gaat vormen is dat vandaag? of is dat morgen? Morgen vind je het geluk maar vandaag stort je je ongeluk op de stortplaats van je dromen waar je alles kunt achterlaten behalve dat wat gaat komen want dat komt morgen Vandaag treft je het ongeluk je band gaat…

genegenheid zal naar mij komen zelfs als mijn wereld al dood is ik moet mezelf bevrijden van mijn gedachten en alleen mijn dromen volgen waarvan alleen de ziel weet dat ze bestaan ik open mijn armen wijd en sluit mijn ogen mijn woorden vullen de leegte ,, ik word terug gezogen in een schaduw…

Ik neem mijn pen, klaar om weg te dromen, woorden beginnen uit mijn hart te stromen. Ik schrijf over hoe het ooit eens was, toen ik nog mijn leven in jouw ogen las. Ik schrijf over jouw tranen, soms alleen aan mij gericht. Over waar wij samen waren, in het middelpunt van het licht. Ik schrijf over wat ons overkwam, zoals twee prachtige…

Een vrouw van zesenzestig doet een draad door een naald. D.w.z. probeert. Nu weer wil de draad niet, buigt, splitst zich, vervaagt, dan weer lijkt er nauwelijks een oog in de naald, (zo er al een oog in zit dan is dat erg smal en scheef) als de naald beweegt, beeft, alsof bang voor die draad, maar de draad is zelf ook niet zo zeker -…

Wanneer ik wandel op strak geplaveide paden Mijn voeten zorgeloos neergezet en ik de hobbels al wel kan raden. Ontstaan er met de tijd en zijn argeloze passen, scheuren die mij uiteindelijk dan nog pijnlijk kunnen verrassen. Oneffen en gebroken niet meer heel en ongedwongen Hard klinkt het breken en de trilling diep en doordrongen Hoe heel…

Jouw pijn is de mijne niet, zij is onbegrensd je adem stokt en slaat het verweer in je vel op deze dreun dansen je engelen sluiten zich tot een cirkel zonder bodem in de damp van die krater tekent zich een bloem wel tien wel duizend elk blad streelt je wonden je hebt ze zelf geschilderd je kon niet anders je bloesems zijn de schreeuw…

Tranen zo dichtbij maar komen toch niet. Tranen van onmacht, vermoeidheid, verdriet. Wil zo graag verder weer stapjes vooruit, maar steeds weer die muur waar ik telkens op stuit. Ied'reen wil helpen doet moeite voor mij en toch op het laatst doe 'k een stapje opzij. Vlucht in het denken, want dat is bekend. Kan alleen voelen in…

in het weerzien hameren gedachten als slagen op het aambeeld, roodgloeiend is het ijzer en toch vormt het zich als water in de positie van waar het moet zijn ach, deze zinnen beslagen het festijn van toen, allerlei gebeurtenissen tonen in mijn hart nog het pure broederschap dewelke wij ervoeren doch, het weerzien had geen “ statement…

Ik leende jou mijn luisterend oor, zodat je over je verdriet kon praten. Legde mijn hand voorzichtig op je schouder, voordat jij tranen zou gaan laten. Mijn stem sprak zacht, de troostende woorden. En in jouw bedroefde ogen, zag ik weer een begin van hoop gloren. Ik kwam die dag, zomaar toevallig langsgelopen. Eigenlijk was ik zelf, op…

Als een vlinder zonder vleugels ligt hij in Montpellier op de i.c. al acht weken spierkracht uit zijn lijf geweken geen grip meer op de teugels die hem zouden moeten leiden in deze fase van zware tijden na een beroerte volgde de val waardoor zijn bekken brak trombose volgde, dat ontstoken raakte grote wond werd met eigen huid gedicht…

ook vele regendruppels kunnen het intense geloof niet verstoren eerste paasdag Halleluja Jezus was wedergeboren geluk/zegen gewenst voor alle medewerkenden Passion natuurlijk kwamen de critici commentaren zonder pardon denkelijk hemelse vreugde dat geloof ik zeer zoveel blijmoedige belangstellenden de kou trotserend…

Het wekt verbazing dat ik in gedachten bloemen laat verwelken in de eenzame vaas op het dressoir ik leef nu vrolijk verder met een tuin in mijn buik in een jurk die te groot is om stilletjes in te wonen en jij in een ver landschap traint jouw manlijke spieren voor de omvangrijke spiegel die diepe dromen laat zien later wanneer…

Kaas zo romig als de zomerwind Ik wil het op mijn bord En het ligt er dan maar kort Omdat ik het zo lekker vind Kaas zo zout als de dode zee Ik neem het in mijn slokdarm mee Ik eet kaas heel vaak Ik vermaal het met mijn kaak…

Vermoeden begint te schitteren narcissen als paukenslagen, tulpen als vurige tongen oorverdovende lente, Wij roepen de mensen naar plein en tuin, om een zelden geziene bloem te helpen openbarsten, Je zwijgt en kijkt ik smelt tot puur geluk, een seconde tijdeloos altijd april.…

Ik ging wandelen. Mijn keurige regenjas stond mij goed. Met mijn verzorgde uiterlijk stonden vele deuren voor mij open. Maar ik wandelde. Ik was mijzelf genoeg. Vele straten verder stokte mijn adem. Mijn prettige voorkomen vertrok van angst. Wat ging mij nu gebeuren? Ik wist het niet. En eens ging ik uit wandelen. Er heerste volslagen…

Het huilt buiten, koude tranen ‘t giet de ganse dag ‘t regent nu al dagen morgen ook, zoals ik zag Op ‘t nieuws! Het plenst buiten, koude tranen vermengen zich op mijn gezicht met de warme die van binnenuit stromen naar benee, qua gewicht Van mezelf. ‘t Giet, onophoudelijk er komt geen einde aan, net als de tranen, ik laat ze dan maar…

Er ging iets moois voorbij, Zo aan mijn hoofd voorbij, Vlak langs mijn hart voorbij Ik wist niet wat. Ik deed mijn venster dicht, En beî mijn ogen dicht, En al mijn vingers dicht - Of ik het had. Ik keek mijn venster uit, Zag naar de verte uit, Hoog naar de hemel uit - Of het daar stond. Ik liep naar buiten toe, Heel naar de…

het chanson van Francis Cabrel vertelt ons het tragische relaas van een ballerina die door een ongeluk in een rolstoel terechtkwam en met pijn terugdenkt aan de tijd dat zij als een vlinder over het grote toneel vloog... in haar droom is zij weer de prima ballerina die danst op de planken van de mooiste theaters in het land het timbre…

wanneer ik me verontschuldig en tranen mij plachten te ontwrichten van hetgeen van wat ik doe, zijn mijn woorden de halte dewelke ik aandoe en spreek met zachte stem : tranen zijn de waarheid van de ziel en ik voer mijn bescheiden betoog alsof er geen eb en vloed bestaat, slechts een komen en gaan van alle lot - ervaringen die ik als…

Ik voel je hand nog steeds op mijn schouder, je warme adem in mijn nek. Ik ben sinds jouw dood een aantal jaren ouder, en om mij heen verscheen een enorm hek. Ik wil echter weer kunnen ademen, genieten van een lach in iemands gezicht. Daarom ga ik mijn probleem benaderen, met deze vraag speciaal aan jou gericht. Mag ik je loslaten voor…

O dit ontroeren om een klein gezicht, vredig en goed, onder donkre haren, bruin met goudglans, die de zware streling der handen doet trillen in ‘t licht. Het zoel aandringen van dit gevoelen drijft tot het staamlen van huiverblode woorden, die ‘t snelle stromen van node hebben, en vrezen hun eigen bedoelen, en stokken… en er is enkel een…

ik droomde dat ik weer kon wat ik heb gekund dat ik weer wist wat ik heb geweten ik droomde dat ik weer zag wat ik heb gezien dat ik weer voelde wat ik heb gevoeld ik droomde dat ik terugkeerde naar alles wat ik heb gekend toen werd ik wakker en ik wist dat is geweest…

Een mens maakt heel veel mee. Of hij is 'out of the blue'. Wat hem of haar verleidt, wordt 'hot'. Mits men Engels prefereert. De ziel komt op een kier te staan. Weinig is nodig zich open te gooien, hijgend, zijgend bloot te leggen wat hen letterlijk boeit... Eivol bolt hun boezem, de wereld moest eens weten hoe hun leven voelt: heel…

wonden, ontoegankelijk voor het hedendaagse oog, stigma’s uit een era dewelke die louter het verleden de herinnering schaalt van één tot de griffioen die zich in het heden manifesteert de tijd heeft geheeld, de tijd heeft genomen en gegeven, doch tijd is een schermutseling van kommer en kwel - doch let wel - laten we de euforie aanbidden…

Onaangeroerd Al jaren Ze zijn nergens heengevoerd Mijn jassen, schoenen en mijn tassen Ze zijn met stof bedekt Een pijnlijk besef Dringt tot diep in mij door Wanneer ik dit aanschouw Het voelt als een kille kou…

Ik ben het kwijt Kan het nergens vinden Ernst zal me verblinden Voor relativiteit Wanhoop heeft het bedolven Onder grote emotionele golven Weggedoken zit het achter verdriet Ook in getob vind ik het niet Overspoeld door dramatiek Houdt het zich schuil achter paniek Maar ik laat me niet verblinden Zal het verdomme weer terugvinden…