Alle inzendingen over overlijden

Ik zie jouw zetel staan beelden komen en gaan Het lijkt alsof je Kan verschijnen Maar dan weet ik Neen… En voel ik alle hoop verdwijnen Hoop Om jou nog even te kunnen zien Al was het maar voor even En stevig te omhelzen misschien We zouden lang praten, Dat weet ik zo We namen écht afscheid Dan kon ik je loslaten En had ik geen…

Ergens in april, op een regenachtige middag, een klein wonder, Zomaar uit het niets, wat bijzonder. Het moest vast zo zijn, er viel opeens een wit bloemetje, klein maar fijn. Het was in hun tuin, en het dwarrelde naast mij neer, was het een teken net als toen die ene keer? Vertelde het bloemetje klein maar fijn dat ondanks het verlies, hij…

Ik zou het liefst bij een begraafplaats willen wonen ja, met zo'n mooie oude kerk met toren, 't liefst een katholieke, een roomse waar nog ondeugende dingen gebeuren, maar ook de ontroerendste, de meest hartverscheurende, verdrietigste,omdat de dood nooit went maar ook voor de ongelukjes met het dragen, het neerlaten van de kist door het verkeerd…

Ondoorgrondelijk Zijn onze wegen Ongeëffend Het pad Van ons bestaan Onbegrip kom je vaak tegen De vraag waarom Blijft open staan Oneerlijkheid Is vaak de reden Voor boosheid Of enorm verdriet Je wilt een antwoord Voor wat is geleden Het blijft stil Het is er niet Hoe moet je nu Toch verder leven Met zoveel onrecht aangedaan Weggerukt…

Sfeerverslag vanuit de R.K.Kerk te Altenahr, Eifel, Duitsland, augustus 2017 KERKSTOFZUIGER   In de allesomvattende stilte van deze donkere kerk besef ik meer dan ooit dat er niets, laat staan iets is dan leegte, lijden, verleden en verlijden.   Dat wezenlijke gevoel deel ik waarschijnlijk met miljoenen maar met weinigen zonder angst.…

Soms zet de zuidelijke zon de berg in gouden avond gloed en ‘smorgens vroeg het dal in zilverwitte damp. Soms straal ik als de berg, stijg op als nevel uit het dal, maar nu is soms voorbij, nu dat mijn licht verdwenen is.…

Vaders armen hebben mij van kinds af aan gesteund bij alles wat ik deed vaders armen waren zo bijzonder gaven veiligheid en warmte troostten bij verdriet vertelden zwijgend veel in vaders armen voelde ik me altijd kind ook toen de tijd dat anders wist maar geborgen in zijn armen zal ik nooit meer zijn nu hij veel verder is dan…

Ik mis je elke dag mama Je optimisme en je doorzettingsvermogen Jij maakt alles mooier de mensen en de dieren Dat is wat mij raakt Jouw aanwezigheid mis ik vaak Maar je bent altijd bij me En het is jou ziel dat over mij waakt Soms voel ik mij eenzaam Dan praat ik met je in gedachten Want ik weet dat jij mij verstaat Moeder en zoon Nooit…

jij wist het tijdstip van haar sterven sterk moest je zijn deze hartewens een van haar laatste woorden klinkt als een refrein hoorde zij de laatste minuten jouw positieve levensverhalen weten zul jij het nooit ofwel ooit even nog voelend haar warme handen jouw lichaam stijf van verdriet emotioneel zwaar maar dit…

Een opvallend hoofd dat plotsklaps onontkoombaar fotogeniek diffuse memorie penetreert Je verhalen kleurden onze wereld Ontdooiden bevroren gezichten Deden stenen lachen Hoelang helpt een clownesk masker lol te suggereren, leed te verteren De gouden halsketting verdofte en schifte Valt er hoe dan ook nog iets te kiezen als de spasmen…

was je maar enkel alvast voorop op zoek naar een uitgelezen plek voor een zomerbuffet met al wie je lief was je holde vooruit zoals wolken boven zee terwijl het eerst nog zomeren moest…

Jij was de vogel, de watervrouw, de klimop langs de oude muur je was de tuin vol beelden, de honing in de verre hoek het dak van riet dat je huis bedekte Je was de kracht van klei, de vele kleuren van het licht de bloemen die je steeds weer ontdekte je was de vrouw in wie ik mijn moeder tegenkwam Je was het kleine dorp, de kerk, de winkel…

Hoe sterk ben je wanneer je niet meer rouwt maar kunt vieren dat jouw dierbare geleefd heeft en voor altijd aanwezig is in jouw hart…

in het oog met de dood zing ik zacht zacht zal ik zingen over dingen die pijn noch stof doen opwaaien zullen jij en ik mijmeren over al het zeldzame dat ons nadert tot op de huid ik fluister het verhaal van de parelmoervlinder die ruimte vindt in het ruige blauwgrasland die de bloemen en jou zachtjes beroert in het oog…

te jong en veel te vroeg tijn haalde jou de wind van tijd met de schaduw van eindigheid verder dan wij kijken kunnen voorbij de ons zichtbare horizon nu daarom wij dag zeggen moeten kleine maar reusachtig grote man die groter dan groots groeide voelt broos ons klein en nietig de wereld en haar machten jij die ons de vingers lakken deed…

Een hele hand met zwart gelakte nagels opent soms de weg naar nieuw geluk. Zij zijn dan postuum een mede gevoeld streven een ernstig ziek leven nieuwe hoop te geven; en te bevrijden van wat kwaadaardig knellend op jonge hersenen drukt. Vijf zwarte laknagels aan zo'n statement-hand scheppen met de wereld een speciale band. Zij spreiden…

Gisteren het nieuws, de "lak-actie" haalde het miljoen heb je daarop gewacht misschien? Was het daarom te doen, niet voor jezelf maar voor: anderen? Lieve Tijn, LAK- kanjer RIP lieverd!…

Het is niet te bevatten vol ongeloof grijpt het nieuws ons aan veel van onze levens zullen 'uiteenspatten' maar toch moeten we verder gaan met de dagelijkse gang van zaken al zal dit zeker niet makkelijk zijn vooral het gemis zal ons raken jij was altijd zo nuchter, oprecht, joviaal, zonder schijn blijvend zijn alle herinneringen aan jou…

Ik mis je De pijn is hard Ik mis je Zoveel pijn in mijn hart Ik roep je Maar je antwoordt niet Ik roep je Ik vergeet je niet Ik denk aan je Er is zoveel verdriet Ik denk aan je Maar niemand die het ziet Ik mis je Wat is het wreed Ik mis je Zo verstrikt in leed De tijd heelt alle wonden? Ik kan die zin niet meer horen De tijd…

Ik heb de klok horen slaan Ieder half en ook heel uur Heb mijn gedachten laten gaan In een vorm van overstuur Straks ben je weer jarig Weer geen bloemen op je graf Ik besef nu voor het eerst Spoedig ruimen ze je af Ik lig in bed te piekeren Hoe het strakjes verder moet Aan de ene kant begrip Want ik begrijp toch wel zeer goed Dat de…

Elke dag, bijna ieder uur moet ik denken aan de dood de dood van anderen maar ook de dood van mezelf, m'n eigen wezen Ze willen me pillen geven om dat gevoel weg te drukken maar het zal ze niet lukken want 'midden in het leven staan we in de dood'! en dat is doodgewoon voor mij!…

Ik dacht Ben Ben is niet meer m'n verleden gaat verlijden, overlijden ik voel dan ineens zo intens verdriet tussen haakjes ik ben Jan Jacob Krediet een relatie van Ben i.r.t. de Kamer van Koophandel Ik dacht 'zen' ook ik ga er een glas op heffen op die eeuwige wijnvelden toen voelde ik zoveel vreugde tussen haakjes wij waren netwerkers…

de tembare hellehonden de afdaling in de dood de geur van het zout op de zeilen van de vorige storm alles lijkt binnen handbereik alles wijkt altijd weer terug niet het breken van de ziel in de stilte van je heengaan…

Kind van wonden, Dat één stonde Nog als bleke sterre beeft, Voor wier luister 's Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde en leed, Wier geflonker Uit het donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen, Met de morgen Van uw leven 't leven moe, Gaan…

Hij geeft me zijn namenboek vele namen bibberig doorgestreept ‘Het laatste kwartaal weer vijf', zegt hij. 'Steeds minder die het hebben overleefd’. ‘Dit maak ik nou mee op mijn leeftijd. ze gaan allemaal - streep ze af, rij voor rij, de dagtellerwijzer staat in het rood. Er komen geen namen bij, ze gaan alleen maar dood’.…

ik zag de hand voelde vingers maar het echte contact ontbrak de band om mijn maag werd steeds strakker in een vreemd ervaren zelfs de tijd tikte traag in wachtende seconden door verdichte lucht een vage zucht met de laatst gemompelde woorden brak het moment in nieuw ontwaken zijn er geen vragen heb mij afgewend de dood…

...en de inkt is bloed geworden dichters dopen daarin hun pen en het bloed is nu geronnen in de schoonheid van het onbegrepene de regel afgebroken terwijl het woord nog wilde betekenen...…

Ik zoek je In blikken van mensen Op straat Ik voel je In eenzame momenten Als het donker is Ik vind je Als de zon schijnt Bij elke zachte bries Ik hoor je In mooie muziek En klanken Ik draag je In mooie herinneringen In mijn hoofd Ik koester je En draag je in me Elke dag…

Rozegeel en rozerood als gij ziet dat zo de wolken zijn aan de westerkim grijsgrauw paarsgrauw zó gij d'avend voelt aan d'oosterkim aan de westerkim als een gestrande boot aan d'oosterkim als een gordijn van uw kantoor niet als een kanten gordijn van uw salon maar als een vuile store op uw kantoor neem dan uw voorhoofd in de linkerhand…

vaarwel pa geniet van eeuwig de rust daar – aan de overkant die wij in het aardse in en met elkaar lastig vinden konden hier leidde de omgang over wonderlijke paden waarlangs over en weer in het doen en laten zonder of met elkaar soms de keuzes schuurden toch – hier en nu is er stil het weten van soms onzichtbare draden die stevig…