Alle inzendingen over literatuur

En ik herken haar! De Geest der Poëzie, Die altijd was', der Mensheid hoogst Genie, 't Streven der Mensheid naar oneindge Vrijheid En daardoor ook haar oneindige Blijheid. Ik ken haar. Zij is mijn gouden Geliefde Uit de Poëten der wereld, gouden vreugd. Ik ken haar. Zij was in mijn gouden jeugd, Van mijn geboorte af, mijn één'ge Liefde…

De lengte van mijn leven sleep ik achter de toorts voor mij, brandend Vol van leven vuurt de fakkel Het getij staat op stormvloed…

ik weet het niet schrijf iets met die bedoeling misschien is het poezie misschien ook niet, zeker moet er een moment in zitten dat er vogels vliegen naar het zuiden of dat er een kraan druppelt terwijl je depressief in bed ligt vrolijk fluiten de vogels in de vroege ochtend buiten je raam is ook goed en denk dan aan haar en alleen…

In jaren is ons leven een lengte van goed en slecht mooi, lelijk gealterneerd maar wat als de waarheid haar gram komt halen...?…

Misschien heb ik nog 't meest geprobeerd woorden doorzichtiger te maken, waarbij dan juist extra opvallen de donkere plekken, verdichtingen van wat iemand denkt, meent, voelt, desondanks met de bedoeling meer het licht zichtbaar te maken dan wie dit schrijft en zichzelf ten slotte ook niet veel anders dan stof gegeven is. ------…

Vóór het nieuw ritme vloeit, bereidt U voor op de benauwenis der eenzaamheden. Slechts wie de donkre uren heeft doorleden vindt bij zijn Muze eindelijk gehoor. Een oude wereld gaat in 't hart teloor en haar verschijning, jarenlang beleden, wordt, schoon gekoesterd, tegelijk gemeden, voordat het licht der nieuwe dageraad gloor'.…

Zelfs bij Ikea ben ik nog te vinden Al staat mijn hoofd er op een lange stok Met wieltjes onderaan, het was een schok Mij zo verbeeld te zien tussen de hinden Slangen en draken, ergens toch ook vrinden Ik ben een edel dier; geen geitenbok Maar goed, als ik een klant een kreet ontlok Wil ik mijn scheve schaats wel onderbinden Ze trok mijn…

Jonge maagd Veilig in omheinde tuin Jij temt met je handen, streelt De woestheid uit mij weg Mijn hoofd leg ik in je schoot God duwt al de ziel van Zijn Zoon richting conceptie Ik stond slechts symbool voor Zijn latere Lijden Men noemt mij fabeldier Mythologisch, fallisch wel Men is vergeten dat ik echt Bestond, nog steeds besta…

letterlijk onbewogen lig je op de stapel hoe je daar belandde maakt je niet uit het laat je koud als ik aan je voorbij ga het kan niet anders ik moet je bevrijden ik pak je op houd je vast ik lees je naam streel je tegenstribbelende kaft ik ruik je versheid verslind je woorden ik neem je mee je geeft je over onze band…

Maak deuren open waardin, laat ze komen de doden vraag wat je wilt. Vluchten de levenden, ga ze achterna, slacht ze, je krijgt wat je wilt, vang hun bloed in een zak, steek een spons op de plaats van hun hart, zeg de spreuk: 'Onverzadigbaar hart, ga niet over rivieren!' Geen van hen zal de Lethe*) oversteken. Pis op wie tegenwerkt,…

ik las een paar verhalen vandaag van deze of gene direct hield ik er van hoe dat kan weet ik niet verhalen van lang geleden die blijkbaar iets zeggen leg mij uit hoe dat kan ben ik nog steeds zo zoals men ooit schreef en wie weet eigenlijk nog veel verder daarvoor een paar sporen in de sneeuw las men toen van vogels, begin…

eis helderheid van je taal als water in die waterstroom drijven takken en gedachten ze blijven ergens hangen na een tijdje gaan ze door of misschien wel niet gevangen in een zijstroom vol vissen is het steeds weer iets over je heimwee de woorden van gemis die dat blijven zeggen zeg het zeg het voort en kijk naar het…

in de buien voor en na de dolstdriest denkbre dronkenschap schiep de dichter de meest onvergankelijke verzen en eenieder zal er zich terecht over verbazen hoe ook hier weer het hoogst verhevene met het laagst gezonkene hand in hand gaat als twee glazen aan een bril…

Het was de kunst tot leven die ik waarlijk beheerste. De stof en het verlangen tot nieuwe levensadem heerste in heel mijn wezen! Al lange tijd kende ik het fenomeen, dat mijn realiteit en hoe ik haar waarnam, en waarneem sterk worden beïnvloed door een grote honger en stille dorst. Het is namelijk zo: in de kleine dingen, de zaken die zich…

Specialiseren is je met dichten Op één dichtvorm richten, Het unieke belichten. Je taalkundige wonderen Meer verbijzonderen. Ik dicht, naar mag ik hopen, Voor mijn lezers, toegankelijk en open.…

loop alle paden af terwijl bladeren vallen zie een heel lage zon aankondiging van winter denk aan je vader die dood is gegaan aan de mist zo dicht het moet wel herfst zijn luister en je hoort de kikker in de vijver springen Basho! Ik ken je niet maar ik denk altijd aan die kikker die je ooit beschreef zij bestaat door jou…

Hij, Wilders, had z'n kruis gedragen neen Hij, Geert, had het kruis gedragen Hij had zich als Christus gevoeld: opgejaagd, bespot, geslagen en uiteindelijk in de steek gelaten ook door zijn discipelen Ze hadden zelfs geen uurtje meer met hem willen waken toen hij in zijn ziel werd geraakt Toen brak zijn hart; zijn hart begaf het…

De dag is koud, en donker, en somber; Het regent, en de wind is nooit moe; De wijnstok klampt zich vast aan de beschimmelde muur, maar bij elke windvlaag vallen de dode bladeren, en de dag is donker en somber. Mijn leven is koud, en donker en somber; Het regent, en de wind is nooit moe; Mijn gedachten klampen zich nog steeds…

de meiden waren jong en tippelden maar vaak konden ze niet scoren en dan eindigden ze op mijn hotel- kamer met z’n 3en of 4en lurkend aan de wijn, met haar voor hun gezicht, ladders in kousen, vloekend, vol verhalen… ergens waren dat vredige avonden maar eigenlijk deden ze me denken aan lang geleden toen ik een jochie was…

ze belde me op over m'n gedichten ging het wel goed met mij want ja je schrijft over het leven dat voorbij gaat de ruisende regen en aalscholvers die vliegen in een stilte zonder antwoord gaat het dan wel goed met je schatje en ik zei dat is poezie…

Thuis was ik onbetekenend Ik had het kleinste kamertje ’s Nachts had ik er mijn lamp Mijn boek en één geranium Zo ingericht ving ik de geur Van kruizemunt die nooit verdween En slechts mijn mand Eens denken, nee dat was het Zeker weten Ik zei geen woord, tenzij verzocht Dan nog klonk het bedroefd en mat Ik kon niet luidkeels…

In een moment van innige stilte kreeg ik met Petrarca even contact mijn ontwerp werd niet direct omgehakt toch voelde ik wat ijzige kilte met zijn sonnetten valt niet te stoeien dwangmatig geschrijf is zijn uitgangspunt eigen werk is aan een ieder gegund ik heb geen zin op zinnen te broeien wilde graag weten wat hij van mij vond mijn suggestie…

een slak is een woord kruipt langzaam zo langzaam kijk naar de slak en zie het woord kruipen als een slak de echte woorden zijn het langzaamst maar ja, wat is echt over mijn nat balkon kruipt een slak en ik heb er geen woorden voor…

natuurlijk zal ook ik wel weer een gedichtje plaatsen maar of het ook daadwerkelijk gelezen gaat worden staat nog maar te bezien er is een overvloed aan dichtzucht een teveel aan dichters en zo'n hoeveelheid aan verzen zo zeer zelfs dat we dreigen onder te gaan in een enorme zee aan veel te grote woorden...…

open je scherm en wacht af er komt iets een paar woorden zeker nu het herfst is en je elk moment dood kunt gaan althans dat zou kunnen zie de meisjes in de regen en praat over eskimo's zoveel woorden sneeuw wij zoveel regen en water blijf wachten de rook die van je sigaret omhoog kringelt lost op in miezer nevel…

zeg alles of het niets is maar zeg wel het onverwachte ergens verborgen in die regels een paar lippen die jouw lippen raken…

Als Koningszoon weet je het al en je wacht rustig af, geniet van de bezoekjes, de gesprekken, je onverwachte handgebaar toont me je zachtste kant. We wandelen en groeten de bejaarden, je lijkt gelukkig in je zieke staat. Je leven legt een kantlijn in mijn tekst waarlangs ik meer en meer ontdek ’t belang van deze fase. Ik ben ontroerd…

Ik vroeg alleen maar of mevroi veel pijn had, het leek alsof de oorlog haar bevroor. Ze keek me aan of ze een doodsslang zag. Ze heeft toch niets te klagen dacht ik nog. De lacherige kinderen, ze komen elke dag, weten zij iets van oorlogspijn, wat zegt hun overlevingsstrijd? Hun moeder droeg haar zwijgen tot aan de grafrand toe, dat…

Allermooiste woorden waar te vinden Zal ik ophouden tot woorden mijn ziel aanboren Vlijend zijn de woorden mooi zijn deze niet Diep in de nacht in het schrijvershonk Opzoek naar de allermooiste Om de mooiste te kunnen schrijven…

De vlek van de pen Gesticht in ‘t zwart Met de leugen in de wind Overtuiging vanuit het hart Schreeuwen zal de leugen Uit de passage van ‘t boek De wind laait op De letters vormen ’t aanzoek Driftig schrijft de pen door Met zwart over het wit De inkt droogt op Met de leugen, geen exit Volgeschreven vol overgave De leugen een souvenir…