Netgedichten

netgedicht (nr. 54.114):

Zondagochtend in het bos

ik was alleen buiten, het was
zo'n dag dat de lucht zonder
kleur was, of mag grijs wanneer
men het in verband brengt
met lucht ook gewoon kleur heten?

ik ging glimlachend zitten op het
groene mos en zag de bladerloze
takken van de bomen lichtjes
in de niet al te heftige windstoten
heen en weer zwiepen,- een begroeting

aan van alles en nog wat zat ik
te denken, maar in het bijzonder
dacht ik aan woorden die in bepaalde
volgorde, leek het, tussen de takken
vandaan in mijn hoofd vielen

(ik moet ze onthouden, dacht ik
maar ach, als ze echt belangrijk waren
dan vielen ze vast een andere keer
weer en dan zou ik een vel papier
meenemen om ze op te vangen)

vogels zwermden rakelings langs
de bovenste vingertoppen van de
bomen, ik hoorde de wind tussen hun
veren suizen, zoals de wind in alles
hoorbaar is voor de goede verstaander

ik stelde mij voor dat een muze
naast mij kwam zitten, een arm om mij
heensloeg en verder eigenlijk niet sprak
want ze zou exact hetzelfde ervaren als ik
dus weten dat woorden soms overbodig zijn