Alle inzendingen over mystiek

Op je werk moest er geknot, ik vroeg of je nog langer wilde blijven dan je jaarcontract. Met dunne stem en aarzeling zei je wel van baan te willen wisselen, maar niet te weten wat en waar dan wel. Op de snelweg had je willen wisselen van baan, twijfelde door slecht zicht, deed iets, toen weer niet, en reed tegen iemand op. En waarom kocht…

'Hoe koel is 't in de morgenlucht, Hoe is het loof verfrist! O reeds doorboort de feller zon De blauwe morgenmist! Geen blad verroert: maar hoog en ver Dringt door de stilten heen,- Als 't lichten van een late ster,- Eén jubeltoon alléén! Wie is hij? wie heeft hem aanschouwd? Wie heeft het hart gekend Dat zo, door alle heemlen,…

waar vroeger schemer licht was in de duisternis stilte het altijd voor het zeggen had als laatste woord heerst nu kilte in transparante drukte zonder schaduw sprookjes sagen mythen en legenden zijn bronnen vol gelukkige ellende de levensrode draad spint juist garen bij dimensies vol met fantasie laat woorden uit hun werkelijkheid…

Wat is dit een zoete verbintenis, u en de dood en ik. Dat liefde er niets bij heeft ingeboet, te geraken tot deze rust. Nu al de vuren zijn geblust, gaan we over de zachte as en denken wat geleden moest, voor ieder tevreden was. ------------------------ uit: De Gids (1928)…

Hoor! Zo is nooit gezongen! Hoor! 't Behang bewoog. En 't haar van 't zwaar bewimperd oog. Wat vloog De ruimten door? 't Zal morgen zijn Of 't niet bij nacht zo hard met zwepen Geslagen had. - Zie door 't gordijn De geesten in hun koude schepen! De takken schaven aan de randen Van 't venster. In de verte fluit Het altijd helder langs…

Als gij met uw zingend hart, ziet naar De mensen, naar de Zonnen, naar de Aarde, Naar verschijnselen in het heelal, Kunt gij alle werelden en mensen Met uw zingend hart veranderen, En de zonne maken tot de Aarde, En de mensheid maken tot een Zon.…

vandaag begin ik opnieuw met leven, de rest wat er om mij heen gebeurt en wat er nog staat te gebeuren. vandaag start alles vanaf waar het ooit begonnen was. o schrift waaruit mijn leven stil en rustig toekijkt naar een tijdperk waar ik opnieuw begin.…

Het landschap om me heen is fraai, zelfs in de winter. Grote kale platanen sieren het door muren omgeven pleintje. Slechts een enkeling woont hier nog in alle eenzaamheid, het gehuchtje oogt kil en doods. De Romaanse kerk is reeds vele eeuwen oud. Het er naast gelegen kerkhof is zeer verwilderd en verlaten, tot prooi vervallen aan…

de volle maan bekrast het zwart van spiegelend water schrijft in schemerig wit met trillende letters de nacht van zich af de magie is gedaan als de aarde weer dicht in het licht van de dag nog fluisteren golven over duistere krachten in hun rimpelend bestaan op brekend zwart spiegelt een gevaarlijke maan de wens om samen ten onder…

ik ben de schepper niet als ik de golven zie in perspectief met hoge luchten en mijn kleinheid me doet vluchten met zand in mijn hand als verbondenheid met strand aarde en het uitgestrekte groene land het donkere blauw van eenzaamheid en stilte mij trekt naar het verre heelal waar het woord verstomt licht gevangen zit in gaten…

In mijn droom Was ik een levensboom. Ik stond midden in een paradijs, Door schade en schande wijs, Stroomde er een liefdesstroom. Ik stond er niet alleen Maar met andere bomen om me heen.…

Langs oeverrijk water bloeien ideeën op zover al gekomen na dit eerste tumult heeft de kabbelende beek zijn kruiken dichter bij de bron nog maar net half gevuld de strekking van de stroom heeft een volledig verwarrende weg open gelaten medaillons nog niet half verslagen hebben het leven op zich statig verder gedragen met tussenpozen geprobeerd…

Ik ben de bloemtak die het huis versiert. Van een zeer oude stam ben ik gerukt. Mijn heer vereert mij als zijn eerst bezit. Soms uit de kennel van de concubinen Wringt een hoogzwangere zich en werpt haar dracht Voor 't hemelrecht van mijn gebonden voeten. Haar blik kruipt op naar mijn emaillen gelaat En tracht door 't scherpe split der donkere…

ik heb keien gezien op de paden die mijn leven kruisten imposante brokken rots van basalt of graniet in hun schaduw was je er niet zocht onopvallende stenen met een handzaam gewicht bij toeval rakend belicht kleur en vorm bepaalden of ik ze zou rapen om mijn bestaan completer te maken zij spraken de talen van plaats en tijd door…

Twee vuren dansen om elkaar heen, onverwoestbaar hoog laaien vlammen op in het felle zonlicht. De zon brandt tot er brand uitslaat, en een orkaan, een tsunami, nodig zijn om te blussen. De aardbeving trilt nog na. Het vuur smeult nog na. Vonkjes schieten op uit de as, als feniksen stijgen ze op, vliegen naar elkaar, om…

op dagen van ledigheid had ik gedichten willen schrijven over het niets... maar niets lukte mij nooit kreeg het niets gestalte het bleef verborgen onder het gevallen blad en kille leegte met gretigheid het niets willen beschrijven leverde mij niets op…

't Lag 'ne man te slapen, 't hoofd op zijne vracht, t'midden van een kerkhof binst 'nen zomernacht; door de donkere tronken 't lijzig windje zong, en op de oude kerke d'heldere mane schong. Twaalve sloeg de klokke, 't ronkte en 't zong in 't rond, en . . . . een aardig dingen sprong van uit de grond. Licht gelijk een pluimke,…

Zij sprak: het nadeel van ouder worden is, dat je tijd op aarde steeds korter wordt, het voordeel van ouder worden is; dat we alles wel zo'n beetje meegemaakt en gezien hebben! Hij sprak: ik zie de voor- en nadelen eveneens, maar kan niet lang genoeg op aarde verkeren om het mee te maken, want het is altijd te kort!…

Het zijn de doodgewoonste dingen die een dag kleuren, of het nou de wind is of de bladeren die geuren, de lach van een kind is wat ik het mooiste vind, maar de doodgewoonste dingen, maken je dag compleet…

Wanneer ik Het aan wil raken Mijn handen zacht en koud Hoog in de wolken Diep in de zee Wanneer ik het in een doosje wil stoppen Om het altijd bij me te hebben Juist dan, Wanneer het gevangen zit Spat het uiteen En ben ik weer alleen…

Mijn hart barst bijna, gelukkig niet fysiek want stel je voor dat het breekt, de troep is niet te overzien. Mijn hart barst van geluk, niks geen gewonnen prijs, mijn hart gloeit van geluk, gewoon omdat ik "ben".…

Uitlaatluik voorbij, bivakkeert het echtpaar op de nachtschutting. Katers, mooiste tijd, ontsprongen uit de dans, verjongt zijn negen levens. Verstilt in een heilig dier verliest in oneindige liefde, maar ze mauwt niet. Sfinxe katers raadsels van de eeuwigheid de sarcofaag bleef overeind. De porseleinkast sculpturen breken er…

Er vaart een schip, het is een veronachtzaamd iets. Het was er niet en nu zit ver in zee Als wolkenlucht haast vanzelfsprekend, Een helrood jacht. Je kunt het zien en wil er zijn. Het is wellicht van balsahout. Het lijkt niet voor de vaart bestemd. Is alles er bewaaid met zout? Gewijzigd is een jacht zichzelf niet meer. uit tegenzin kwam het…

als gedachten lopen dravend overgaan in galopperen later zonder leiband op hol slaan weet dan dat ik bij je ben langs hekken en omheiningen die in onafzienbare rechtlijnigheid toch leiden naar de open vrijheid van het vlakke wad ik maan je energieën niet maar laat je gaan om in de onmetelijkheid zelf het kleine te ontdekken de warmte…

Duizelend van wijn en wals dansten ze de rest van de nacht dronken bij korte rustpauzes keken naar hun evenbeelden in het rimpelloze water -Was ik maar mijn spiegelbeeld dat ik mezelf kon volgen zonder altijd als eerste een stap te moeten zetten- -Ik begrijp het, zei hij troostend, maar je kunt niet zonder elkaar als eb en vloed of…

Zó gezwind kan nooit een vogel vliegen, Als hij stort door alle heemlen heen. Maar hij voelt zijn vallen als een wiegen En de sferen rimpelen alleen. En het is in 't weerlichtsnel verschijnen Van de dingen, of hij stille stond. Even glanzen zij en zij verdwijnen, Als de glimlach om zijn zachte mond. En de werelden, die langs hem rollen,…

wie ben ik vraag ik de zee sluit je ogen bruist zij en luister Ik luister naar haar komen en gaan naar 't kolken en stukslaan en 't vurig na-sissen van zacht schuimende uitlopers laten we stil zijn - zegt ze laten we samen laten we niets zijn laten we fijn zijn en pijn laten we alles zijn laten we - zegt ze laten we Zee zijn…

jij vertrouwt jouw voetstappen toe aan het strand zij tekenen sporen van verstand in silicium van het zand dat als geheugen en actuele databank het bestaan omspant alleen en toch direct verbonden met alles wat er is deel jij de wereld als schepper zonder ooit te worden gewist…

Dag dood, ik zie je wel, je kijkt naar me je loert naar me, je waakt over me. Je slaat toe als ik slapen zal, dan is het mijn doden val.…

In slaap vallen blijft een moeilijk, spannend en mysterieus moment, waarbij je een keuze moet maken om weg te zakken en je aan Klaas Vaak weet vast te pakken. Om naar feeën en fantasieën te gaan, nachtmerries ook te mogen en moeten... ervaren, zelfs bijzonder fijne dromen te gaan dromen, zo gaat dat zo zal je in slaap vallen lekker…