Netgedichten

netgedicht (nr. 55.626):

Een stukje vleugel

ik ben geen engel
het ook nooit geweest
toch leek het er soms op als
er een stukje vleugel verscheen

klopte op wat schouders
was redder in hun nood
opende vaak gesloten deuren
luisterde naar wat bestaan hen bood

ik koesterde dat image
voelde de hemel al nabij
deze zogenaamde goede werken
maakten mij en anderen heel blij

was het echt
omdat het zo hoorde
of deed ik het gewoon
omdat het sociaal heel goed scoorde

die twijfels zijn
mij altijd bij gebleven
was het pure zelfzucht of had ik
ook oog voor de ander in het leven