krocht
Zijn hoofd is een krocht
een kille donkere vergeetput
waar hij verblijven moet
tot het denken finaal
verdampt of versteent.
Grijs en grauw is de doolhof
waarin zijn gedachten
eindeloos stuiterend
rondjes draaien.
Met beverige vingers tast hij
langs kale muren naar
enig houvast,
een illusie van herinnering
misschien,
die de voosheid van zijn leven
een zweem van zin geeft
Soms hoort hij voetstappen
of stemmen
die hol galmen in de verte.
Maar niemand komt
hij is een afgeschreven mens:
zelfs de dood is hem vergeten
Geplaatst in de categorie: mystiek
Een prachtig gedicht!