Alle inzendingen over individu

Ik klim in de boom voor het uitzicht een hert komt naderbij om ons te warmen. We spreken hem toe over de stad, buiten de greep van de bladeren. De ogen van het dier openen zich in een weg naar elders we lopen naar binnen het is warm en behaaglijk en zoveel instinct. Mijn man klikt in een poot en begint op en neer, op en neer, en krom en recht,…

hij vuurt vele vragen af ontsnappen zal je niet gehuld in oude regenjas wat lichtjes excentriek een wapen hoeft hij niet gebruikt alleen gezond verstand hij is mijn grote favoriet van misdaadfilms allerhand zijn boekje en zijn potlood heeft hij altijd bij de hand zo legt hij vele feiten bloot en voegt ze in verband als alle puzzelstukjes…

Kunnen mensen dat? Kunnen we onszelf bevrijden, uit de greep van ons begrip? Durven mensen dat? Durven we wel verder zwerven, dan woorden en symbolen kunnen? Moeten mensen dat? Moeten we elkaar wel volgen, zoals volgers in een kudde? Willen mensen dat? Willen we wel logisch begrijpen, dat één plus één méér is, dan één maal twee?…

Onzekere mensen wensen vaak dat er in hun leven vroeg of laat ooit iets van wat houvast aan de horizon zal ontwaken. Iets van een helderheid aan een nieuwe geest. Waaraan men een onbevreesdheid voor de toekomst afleest. Een mens die in zijn goede voornemens niet verstrikt behoeft te raken. Laat de onzekerheid iets van de sterren…

Maak ruimte voor jezelf. Speel het spel met je eigen regels. De wereld lijkt nieuw van zinnen. Maar van binnen leeft nog altijd dezelfde mens. Zonder grens van het bezinnen. Is er niets anders meer dan de onvervulbare wens. Onvervulbare wens van het onvervulde verlangen. Die levenswens in muziek Een publiek geuite nimmer uitgegeven…

de spiegel lijkt… je beste vriend als het glas je ego streelt, stralen ogen vol van glorie, bereikt je geest het hoogtepunt een moment van pure geilheid tussen spiegel en jezelf… die abrupt wordt afgebroken wanneer je de spiegel de rug toekeert!…

Je veroordeelt de daad. Geen weet van de toedracht, de weg die is bewandeld, modder, keien, omgewaaide bomen met gaten zo diep als een waterput gaslagen in drijfzand, verstikkend, beklemmend. Uitkomst, een schreeuw om aandacht. Ik vertel mijn perceptie van de gruweldaad. Met grote ogen kijk je me neerbuigend aan als mijn mening niet…

Aanwezig zijn en waar mogelijk niet verlegen. Vind je weer kracht voor een nieuwe start. Worden er weer mogelijkheden aaneengeregen. Maak je weer deel uit bij een heldere dag die niet verwart. Presentie houdt de tijd niet tegen. Levensdrang drijft voort langs de wijzers van de klok. Je voelt die drang bij wind en regen. Een weervrouw of…

het fijne in je eigen hart ontmoeten dan de wereld ontrafelen waarom ze wordt getergd, ons erfgoed geraakt door strijd gedoopt in onbalans dat ik iets van je weet, zegt me niets over dat het vandaag wel zal lukken ik doel op het stekende zonlicht dat ik als een valse entiteit in mijn bewegingen voel ik zou niets van je willen weten, mijn…

heb het dichten nagelaten aan de zondvloed waarin woorden stroomden die met vrede en strijd de richting zochten, doch telkens verwezen zinnen naar het niets, het niets waar vreemde begrippen hun oorsprong vonden in een taal die ik slechts begreep genoeg, bastaard ge hebt genoeg geletterd, tijd is geen wapen maar een hebbeding die jij ter schrift…

natuurlijk kan je afwezig zijn zonder lijfelijk afwezig te zijn zodat er in een menigte dikwijls veel meer mensen afwezig zijn dan zij die werkelijk aanwezig zijn zo ken ik iemand die volgens zijn zeggen nooit ergens echt aanwezig is geweest…

Naturel en ongekunsteld speelt het leven veelal het bühne spel. Zonder opsmuk doorgaan in het leven valt niet mee, maar normaal blijft men wel. Men tracht mee te doen, maar om mee te doen kan men ook veel van de eigenheid verstoren. Een streven naar toen gaat mee met het weer, maar gaat met iedere windzucht ook weer spoedig verstoren…

Zoveel ogen al jaren uit het hart van hen die uit je leven zijn verdwenen. Schaduwen werden zij in een steeg die je nimmer meer bezocht. Waar geen toekomst was naast een verleden. Mensen, gezichten, ze prikkelen een gevoel waar je niet meer bij lijkt te kunnen komen. Je wilt iets met hen delen van toen, maar hoe onbereikbaar zijn…

Waar dromen niet kunnen wonen. Is alleen maar plaats voor de werkelijkheid. Daar is het zaak de tijd goed te benutten. Is het zaak dat je aan jouw tijd volledig bent toegewijd. Tijd is geld is het credo van een harde realiteit. Ik wil mij in mijn tijd nuttig maken. Mij niet in mijzelf verliezen; zodat ik mij aan de taken van het leven…

Mens erger je niet. Durf te leven. Met twee dobbelstenen duurt het soms heel even. Met twee dobbelstenen gooi je altijd meer dan één. Maar bij iedere worp sleep je je steeds verder door de ronde heen. Ook al zijn de spelers zelf vaak de pionnen. Wordt door hen vaak meer verloren dan gewonnen. Niets behoeft voor een speler voor immer…

Mijn perspectief loopt tussen twee lijnen naar de horizon. Uitmondend in een stip. Zo klein geworden daar waar het eerst groot begon. Weliswaar is er perspectief. Twee vleugels tussen twee lijnen. Soms vliegt het weg heel naïef, dan van het grootte naar het kleine. Mijn perspectief houdt van het leven. En zolang het vleugels heeft zal…

Wees gerust, je wordt gekust. Schone slaapster dag en nacht. Boezem, bloesem, bloemenrust. In een rooskleur die eeuwig wacht. Verwelk niet voor de morgen, die een nieuwe levenskracht in zich heeft geborgen. Die een paar lippen naderbij brengt tot een opwekking waar ontwaking wenkt. Die zoeken en zoenen. Die rozen ontgroenen. Die leven…

Ooit gedacht een Indische oma te hebben gehad. Aan de overkant van de straat; Fries bij name. Een lieve grijze oude vrouw; altijd wenkend door haar ramen. Wanneer ik bij haar binnen mocht, op de thee bij haar privé, leek het of je in Indonesië was. De geur van scherpe specerijen werkte daaraan mee. Veelal wat goed leek te zijn ging…

In tegenslagen en momenten van pech valt de gemoedelijkheid weg die wij nog meenden te voelen voor het leven op zijn meest naïeve momenten. Het zijn die momenten die zoeken naar de vrucht, die rente geven op de voorpret na de koude van een winterse lucht; zoals ze in het leven een gouden zege na de regen kunnen geven. Gouden zegen vaak…

Een optimist staat steeds weer op. Ook al staat zijn wereld op zijn kop. Ook al is het leed van de wereld om hem heen als een mokerslag op een muur van steen. Voortlevend zoekt die inspiratie. Put die moed zonder de schijn van sensatie. Buigzaam is vaak de weg van de lange termijn. Een weerbarstige rietstengel voortgestuwd door de slagregens…

Ik wil het tegenovergestelde van wat ik wil ernstig is dit (maar niet precies) ik wil het tegenovergestelde zeggen - -en omgekeerd evenredig weer ontkennen van wat ik zeg ik wil het tegenovergestelde denken van wat ik denk ik wil het tegenovergestelde zijn van wat ik ben (en ook hebben) en dus wil ik niet wil ik liever niet wil ik het…

Thuis zijn is de beste plek om te zijn, want thuis zijn, is thuis zijn bij mezelf maar dan moet ik ook nog echt thuis zijn en niet met mijn gedachten elders zijn, op plaatsen waar ik misschien liever wel of niet wil verblijven of op plekken waar ik nooit of ooit geweest ben thuis zijn vergt al mijn aandacht om hier en nu werkelijk aanwezig te…

Het zoeken naar een centraal concept. Een eigen plaats om op te treden. Met eigen visie waaruit men vertrekt. Waar tijd niet stil staat en ergernis wordt bestreden. Zo'n concept lijkt ideaal. Komt op adem na een lang verhaal. Geeft woorden hun kracht terug met iets van een frisse vooruitziende blik in de tijd. Waar elke minuut spreekt in…

Varend van eiland naar land: een eenvoudig tafereel van roestig wit ijzer, splijtend beslagen groen water waar ik naar kijk kijkend zeer goed bewust ben ik mij van mijzelf in dit hier en dit nu, beide niet eeuwig maar toch duuzamer dan bijvoorbeeld een woord: ik denk omdat de dood onmerkbaar nabij is en terwijl het strijkje valencia inzet…

Ik heb een rood lint om de boom gebonden. Na al die jaren dat ik jouw brieven heb verslonden. Een teken van herkenning en verbonden zijn. Na al die jaren van gemis kan een scheiding beklemmend zijn. Het niet verder kunnen reiken dan spiritueel vraagt van een mens soms veel te veel. Wie anders kan mij nu naar die boom toe drijven.…

Dat wij allen eeuwig leven, willen we niet geloven. Dat wij moeten leven wel, met angst en beven, voor de dood. Dat ons bloed eeuwig, door onze aderen vloeit. Dat adem lucht is, die door alle longen stroomt. Dat wij stoffen wisselen. Dat legers van microben, ons egoloos beschermen. Wie vloeit? Wie ademt? Wie wisselt? Wie beschermt…

Alles heeft zijn grenzen. Vooral als het om de liefde gaat. Ieder mens vervult graag zijn eigen wensen. Ieder mens is graag tot echte vriendschap in staat. Soms kan de eenzaamheid zo sprekend wezen. Valt er innig verdriet in ogen te lezen. Blauw vervalt tot grauw en soms tot waterlanders. Hoe moeilijk kan het dan soms zijn in het gemis aan…

Je hoeft niet te praten ook geknisper van kranten komt duidelijk over of als je slikt keelschraapt een schoen uitschopt het suizen van het gas de tik van het licht uit de telefoon buiten de auto's mijn korte adem maar als je toch iets zegt zeg dan liever iets aardigs iets dat i nog eens af kan draaien als je weg bent. ------------…

De bezieling met één gedachte. Geobsedeerd zijn maakt van de gedachte een probleem. Dat probleem zorgt zo voor de nodige klachten. Iedere klacht is een aanslag op het menselijke systeem. Bezieling kan een voordeel zijn als het een leven tot blijmoedigheid inspireert. Doch iedere onmatigheid leidt niet tot passie. Is het lijden dat een…

Soms hebben geuren kleuren. Neem bijvoorbeeld mij nou: Na een bad ruik ik lichtblauw. Roze geurt mijn tante, rood ruik ik als zij mij zoent. Groen hangt om geraniums, oranje om een gepoetste schoen. Paars snoof ik eens op toen ik naast een opa stond. Wie een toverbal eet ademt gekleurde wolkjes in het rond. Uit een doos kleurpotloden…