Alle inzendingen over literatuur

ik voer eerst de adresgegevens in, laat mijn route koel berekenen verheven boven braadworsttuinen hou ik vervolgens audiëntie in mijn ivoren sponde draag een stukje tekst voor, dat met wat goede wil als gedicht in menige boom na-ijlt (ooghoogte!) niet meer dan een broze putdeksel echter, van het soort ’retourvlucht in hogere sferen’…

Marjan Berk: Een boom van een vrouw een boom op leeftijd maar ook leeftijdsloos Prachtig bladerenblad roodkleurige eeuwige herfst maar de winter mag ook komen Gaat nog vele vele jaren mee als haar takken maar blijven hangen met mooi vernieuwd groen in 't voorjaar Haar boom is zelfvoorzienend genoeg op elk terrein van groei, bloei…

Denker die als Reiziger vermomd De straten van De hoofdstad van het Romeinse leven Verkent, en overduidelijk Wegvlucht uit zijn Drukke bestaan, Voor de buitenwereld Knort over wat hij ziet Maar wel fantastisch Vindt de onschuld die De stad nog rijk was…

Een ononderbroken Stroom Schone woorden Voor het plezier Op een wit vel papier Zon in de krullen Licht als een veer Ik schrijf met rode inkt een Taal die van hart tot hart wordt verstaan Laat mij gedragen worden Door een groene zee vol met dolfijnen Laat mij dobberen op golven Onder bloedkoraal bedolven Wanneer de hemel boven…

ik kijk naar al m'n boeken waar ik van hou Dostojewski ik heb het armoedige appartement gezien ik heb ook de brieven gelezen en ik schik nu romans en brieven in mijn bloedende boekenkast maar opeens schrik ik: zoveel jaren geleden is het al dat ik het las en heb het niet herlezen wie weet ben ik bijna alles vergeten en denk ik…

De puzzel is gelegd Alle stukjes aan elkaar Gehecht, het echtpaar Heeft weinig gezegd Tijdens het spel, dat Begon met een kus En op een tel van rust Met kroost daar, was Het gedaan. Onderhuids Bleef het mooi sores En nul op rekest Dat volgde op de ruis Van de koele onmin En aparte bedden Met weinig te vergeven Door muren onzin…

Dank Conny Palmen dat u wilde delen Met anderen hetgeen u hebt ervaren Het logboek dat u schreef brengt tot bedaren De dingen die in vele levens spelen De dood komt niet alleen de liefste stelen Maar ook een ik gevormd tot wij in jaren Afwezigheid daarvan kan zorgen baren Je valt uiteen en niemand kan je helen Je droeg een symbolon met een…

zoals je tegen een ziek dochtertje zegt: mijn miniatuur-mensje, mijn zelfgemaakt verdrietje, en het helpt niet; zoals je een hand op het hete voorhoofdje legt zo dun als sneeuw gaat liggen, en het helpt niet: zo helpt poëzie. -------------------------------- uit: 'Onbegonnen werk', 1984.…

Het ongelijk van een dwaling. Ploegen in een spoor van voren. Het torsen van een lastdier bij het spitten van een morgen land. Het ongelijk van een slag in de wind en het schot voor de boeg van een vluchtelingenschip, drijvend naar rustige waters, op drift waar stille gronden zoet koraal over golven smijten. Het ongelijk van zaden, uitbottend…

Die altijd zuinig Geweest is op zijn Leven, zorgvuldig Inhoud gevend aan Het menselijk tekort, Plooien effenend In zijn dagelijks bestaan, Ziet terwijl hij voortgaat Alleen nog maar de Rafelranden waarlangs Hij moet gaan…

Klokslag middernacht 15 augustus 1947 het tijdstip waarop India zelfstandig werd duizend-en-één kinderen op dat moment geboren Eén plus duizend middernachtskinderen bezitten stuk voor stuk een bovennormale eigenschap; karakter van fijnzinnigheid Eén is sterk telepathisch; in verbinding met zijn geestverwanten, maakt hij helderziend con-…

Telkens weer gebeurt het, in een klein ogenblik worden losgelaten woorden geboren, je verwacht het niet, ze komen daar waar je ze hebt verloren en waar de maan ze hebben gerijpt, gerangschikt achter glas als olijven in hun eerste persing van een beproefd ras. Als ik ze consumeer, zoals ik ze adem, beproeft in de bijmaak van de bedoelde…

Onlangs, echt, droomde ik 't verleden Clowns die zonder rode neus, maar met gehersenspoelde helften cockpits overnamen en de 'Torens van Verderf' op weg naar vele maagden in één klap met de grond gelijkmaakten Mensen die anderen willen overtuigen van iets dat naar alle waarschijnlijk- heid niets zal zijn.... ...(h)eerlijkheid..…

(Boektitelgedicht) De rivieren Eufraat en Tigris stromen echt al eeuwen IN BABYLON, tegenwoordig Irak SNEEUW dwarrelt en vaak stormt in dikke vlokken of stuif als de top van ARARAT na vermoeiende en zware dagen op zoek naar de ark van Noach eindelijk is bereikt Zelfs DE sportieve CHINEES heeft zeer scrupuleus vlag geplaatst…

(Stapelgedicht II) Samen met de schrijfster deelde ik die lange reis COUPÉ No. 6 Wij treinden door Siberisch landschap dat eindeloos raasde zonder kwaad te doen, zeker en beslist, geen centje pijn Wij arriveerden in hoofdstad Beijing Vele ONVOLTOOIDE LIEFDESBRIEVEN verder, kocht hij een colbertje in mooi en aantrekkelijk RUSSISCH…

DE PUPIL, SIEGFRIED, studeerde en sliep lang in DE KAMER Na een VOORVAL, eigenlijk niet eens heel erg lang geleden volgde DE PROCEDURE beslist geen sinecure De jongen, beschouwd als DE DIAMANT belandde heel spontaan TUSSEN HAMER EN AAMBEELD De klap dreunt nóg na tot in de eerder ontdekte hemel…

Bewoon het klimaat waarvan ik een slechts een fractie van beschrijf, in de kleuren waaraan ik ben gehecht, geloof in feiten en non-fictie tegelijk met een eigen dictie van de realiteit betaald, lijkt zo irreëel maar evenzo heel echt. Perfectie van papier gevonnist tot de prullenbak, mijn schrijvers loep stelt het detail in een scherper…

Vandaag op zo’n zondag onder de lijn van zonnige dijk voelde ik mij even destijds Als schrijver Jan Mens tussen ‘Griet Manshande’ Heb er niet eens ver voor hoeven slenteren omdat ik aan een dijk woon Overgelukkig genoot ik van herinneringslezen Bijna irreëel bedwelmd door temperatuur en de zon liep ik vanuit mijn ligstoel mee…

verzamel boeken die je wilt lezen niet nu maar later als je oud bent en tussen boeken leeft uitzicht op een vijver maar weet ook dat ze ongelezen zullen blijven zonder leven zwijgt elk boek…

Soms lijkt de wereld door mij beschreven geaccidenteerde wolken door de wind gedreven, in de halo van de zon en de eisprong naar de maan, gecorrigeerd door de rechte regels van de regen en de wonderlijke navigatie van de vogels om altijd terug te keren naar het punt waar het zwervende leven begon. Het zijn mijn vingers die het blad doen leven…

een woord en dan nog eentje branding, vulkaan thee, sokken, en uitzicht en ergens in een verre hoek iemand die roept: the horror maar zo dichtbij het boek…

Hij las alles aan ridderromans onder een laaiende zon. Hij verkocht hele lappen zaailand voor boeken koortsachtig. Toen kwam het moment dat hij alles deed om zelf ridder te zijn. Hij werd het ook op een oude knol en zijn hart sprong op. Cervantes bedacht toen al: je kunt wel leven als in een boek maar vooral als je te laat bent…

ze smste mij ik zit weer te studeren ik ben moe en wil slapen dat lees ik dan van haar met een beetje kippenvel denk ik daardoor aan Joyce en de oneindigheid van het heelal sneeuw die over het land valt 'all over Ireland' ging ook over een vrouw…

alle vogels zijn nog geen nest begonnen dus daarop wachten we nu ic ndha thu…

soms hang er verzwegen stilte van eeuwen in de lucht als achter de blinden van heel oude huizen... wat daarachter zoal verborgen blijft dat laat zich moeilijk raden alles wat het daglicht niet kan verdragen heeft de mystiek van geheimzinnigheid het geeft schrijvers van fictie juist dat zetje in de goede richting dat ze soms hard nodig…

De schrijver met zijn ongeschoren woede, de dichter van drie doodgeboren boeken: daar staan ze met hun doos vol slome woorden. Sterk spul of niet: de uitvaart van het boek, we naderen de uitvaart van het boek. Vannacht, ik was nog op, stond de literatuur dronken aan mijn deur. Rot op, riep ik, rot op, je hebt je kans gehad. Toen droop ze af…

die meeuwen, ze bleven krijsen verder niemand, niemand anders dan ik een eiland op een eiland ‘s nacht monkelende mannen gek, wanneer je alleen bent in zo’n verdomde depressie met niets dan meeuwen om je heen slapen, nee dat ging niet mijn goede vriend, kom laten we gaan zitten en luisteren naar muziek morgen ben ik dood…

Ach, kwam ik uit de Pruikentijd of eerder nog, de Gouden Eeuw en was ik dan een man geweest met pijp en trotse pakken, mijn hand en hoofd gedreven door een ganzenveer Was ik erkend als Hogere Poëet, mijn fraaie schrijfsels - zwaar van diepzinnige gedachten - door dikke boeken opgezogen, de omslag goud op snee, scholieren zouden…

Iedere spartelende letter als vis vaak gevangen in vertroebeld water, het wijze net met wijde mazen bleek te groot, om daarmee nieuwe alinea's in te blazen, ketter tot in de schoot. Iedere verwachting teruggevallen als afgeschoten pijl, bedoeld om doel te raken, gegrepen door de zwaartekracht van het cynisme, terug te vallen…

ARS LONGA, VITA BREVIS Waar alles hier op aarde Tot vergankelijkheid gedoemd is En elk gebouw door mensenhand Gebouwd ooit verkruim'len zal Is het beeld dat ik in mijn verzen Met eigen hart geschapen heb Bestemd voor de eeuwigheid - het Gaat duurzaam met mij mee de hemel in En geeft mij een vreemd gevoel Van onvergankelijkheid…