Alle inzendingen over kunst

Daar staand, overuigd van de waarde schaterlachen om hem, de ander doneer mijn ziel en maak een god in bleke dromen over zand breken stormen door in mijn wil wetend wat ik kan geef ik niet mee niets meer dan mijn ziel ik ben het, de zoon, de redder.…

je bezitsdrang was de gom waarmee ik je uit mijn leven w i s t e heldere plekjes wit waar jouw voetstappen ooit hadden gestaan de contouren van kubisme vervagen ik aquarelleer ze tot absurd realisme ~…

Nadenken over geluk geeft geen garantie, 't geluk beleven is juist dan, wanneer je 't beseft.…

Gelijk de trotse ziel ik ben gedragen in een donker verleden door lafheid die ik herken voor driften, mij eigen die ijdelheid ontstijgen breinspinsels dwingen tot zwijgen klim ik omhoog, bestijg de beugels rijdend op de wind haar vleugels neergestreken in stormen gelegen geknield op lege bladzijden wegen heb ik gebeden tot de woordenregen…

Bij Dudok dronken we koud bier met uitzicht op de macht. Na een dag vol slenterpas en toeristenogen. Noordeinde en Binnenhof, hup Holland hup, de schouwburg en Lange Poten. Natuurlijk indisch eten en het ijspaleis 's nachts in de Passage hoorden we eenzame stappen onvast en hol. 's morgens katerig bij Mesdag en daar pas schoten mijn ogen…

Stokken strijken stille snaren tonen lijken gegeven als een breuk in het leven de trillingen die steeds dieper doordrongen het levenslied moeilijk te beschrijven laat staan te bespelen op vier snaren toch strijken stokken de vier snaren en voel ik tranen komen vanuit de bodem van mijn hart merk ik hoe het verleden zich met…

achter de lens leg je vast wat je los wilt laten verbeeld je het weerloze vang je de onzichtbaarheid teken je de koestering droom je in bewogenheid sta je stil in beweging schep je tegenstrijdigheid achter de lens laat je los wat je vast wilt houden je ziet niet wat je ziet…

meer dan vierduizend jaar in duisternis fier in de houding voor qin shi huangdi ik en mijn achtduizend manschappen onder doodse stilte en in eeuwige rust de goddelijke dode keizer dienend we zijn gedolven uit ’t midden der aarde bevrijd uit zand en dikke lagen verf sta ik hier onaantastbaar en verheven boven een dagelijks schimmenleger…

dit wordt vast een draak van een gedicht kijk maar eens goed wellicht vliegt straks op eigen kracht een monsterkind hier opgewekt de wolken in schraapt het later zwavelsteen met een bek vol spitse tanden bespuugt het dier ooit echt een eigen vurig nest verhittend met zijn vlammen of briest daar juist wat koelte in omwille van…

O ja, al had ik potten verf dat maakte mij geen schilder Al had ik 't beste instrument, de stem die ik zou willen dan nog zou ik geen kunstenaar zijn Mijn gedichten schieten ook tekort en toch, ik kan niet zonder want bij iedere poging lukt het steeds mijzelf de kunst van leven aan te praten…

Hoe simpel kon u rijmpjes maken? Hoe moeilijk kon het zijn? Wanneer beschrijft u mooie knaken? Als het ware guldens zijn? Een echte dichter praat niet Hij laat woorden voor zich spreken Echte schrijvers schrijven niet Als hun gedachten breken Hoe schreef u toch uw mooiste zinnen? Welke muze sprak u aan? Wat wilde u beminnen? Wat liet…

Water en pigment juist geplaatst op het papier Zie... jij kijkt mij aan.…

Verdriet is mijn inspiratie Tranen de verf Mijn gedachten het doek waarop ik mijn gevoelens in landschappen ontwerp Velden van groen hebben een betekenis Rozen staan voor liefde en zorgzaamheid Die soms uit de zon worden gehouden door hekken die in het veld staan Seizoenen zijn de tijden die bepalen wat sterft en blijft Terwijl de zon…

ik zag een landschap en schreef het zwart op wit nu heb ik een landschap maar het is er niet ik zag een doek vol eenvoud en oorsprong over de seizoenen een landschap vertellen over de onmacht van een dichter…

Creatie is het uitdrukken van je geliefde bezigheid. Een woord, een schets ze betekenen veel meer dan het geheel. Het is echt waardevol als het niet in je schuif blijft liggen. De enige voldoening is dat juist iemand het kan zien.…

Het regent wederom Zijn weer is haar weer En andersom Over de wegen van het doorgaan Schildert hij en verandert zij En zodoende is er zijn bestaan Elke derde regel Uit een gevonden boek Schrijf hij over met vulpen Op een nieuw, schoon doek Daar overheen Kleuren van het leven Zoals het zijn kind Kind van haar kan wezen In zijn…

Het dwaalbegrip dat in de poëzie spontaan gevoelens moeten overspoelen, vindt zijn evenknie in de relikwie; die zou, koud moeilijk, door er aan te voelen, de pijn verzoeten van de heresie van oergevoelens die ons overspoelen.…

Ik zit in Jugendstil en wacht. Een vreemde vindt zijn plaats naast mij. Verloren mens. Dan hij..... de wachtruimte leeg en licht rode wijn en kleuren. Momenten van geluk.…

Schilders van de hoge wolkenluchten wat betekent dat blauw, dat grijs waarmee jullie je dromen saust? Dit doek kleurt zich met oneindigheid Een kleur die niet op jullie palet voorkomt Wij zeggen dat daarboven het soevereine lachen rondfladdert en de sleutel tot de mysteriën Wij zeggen dat de dichter daarboven er zijn troon heeft en zijn…

De kleuren van de regenboog, de stilte en het binnenhof, beslotenheid en inkeer. Maar ook het gaan en spetteren, het klinken en de lach, de dynamiek van alle worden in openheid en transparantie... De vrede en de rust die nergens zijn te vinden, maar die we scheppend toch vermoeden in kleur en beeld en woord, in tederheid van mededogen…

Aarde is hij, gestampte vreugde en verdriet teelt van een verleden en de toekomst op de akkers van de nog te vormen taal waarop men alleen het onkruid ziet. De gewassen woorden ontstaan in trage groei breekt de inspiratie open, gezaaid in felle tinten in de vruchtbare grond van een literair bestaan komt z'n broze pen uiteindelijk tot bloei.…

Gebeeldhouwde hand aan hoofd Eén liggend op zijn linkerknie De Denker, lezer, lijkt verdoofd Onaanraakbaar. Ongerept Zittend op een sokkel Een begaafd, breinbrekend genie Geestelijke arbeid. Handeling van Denken Vertaald in het spannen van elke Spier Filosoof. Gedachte De Denker Dante Door Rodin gehouwen Gehakt op zijn briljante manier…

vers gebakken lucht gevuld met loze zinnen hoe verkoop ik dat…

Het voelde aan als ingehouden adem. Zacht als vallende sneeuw daalde het neer. En terwijl hij met de klanken van zijn gedachten de stilte hoorde dwarrelen, gleden tranen als begeleiding langs zijn ziel weg in het oneindige. Om plaats te maken voor zijn meest diep gewortelde emotie, passie en levensdoel. De internationale cultuurdrager…

mijn mooiste woorden stop ik in je zak waar ze zich kunnen warmen aan elkaar goed gevormd worden er zinnen leesbaar die openheid schetsen op dichterlijk vlak ook wat beelden voeg ik daartussen afwachtend of ze elkaar bereiken of ze de woorden kunnen verrijken en de zichtbaarheid kunnen plussen het schilderen laat ik aan jou jij mag ze laten…

ieder mens is kunstenaar opgaand in zijn meesterwerk dat alle dagen groeit dimensies krijgt nieuwe kleuren lagen waarin gehakt gezaagd spaanders vallen die gelijmd met tranen wezenlijke diepte geven losgelaten oude vormen verder zoekend lerend al doende dichter nader definiërend de unieke eigen ik in uitvoering tot de allerlaatste…

In de nacht van de dichterlijke vrijheid, waar sterke woorden de wolken laten dalen en subtiele gedachten de dichter laten zweven, daar begint een nieuwe ster te stralen…

ik schrap de ogentroost en plant een kijkerskus op je gesloten leden pluk parels uit je wimpers in ruil voor het ontluikend blauw dat nu ongezouten schittert je oesterblik wordt een open vizier en ik lees de pas-de-deux nog voor een zwanenzang de lucht vertroebelen kan…

Mensen met gesloten ogen schilder ik het liefst dromen zij of zijn ze moe van kijken. Ook oren zijn onzichtbaar bedekt met pet of sjaal volledig onbereikbaar voor kermend hard kabaal. En bij mijn nieuw gehakte beeld ontbreekt zomaar een neus geen kans voor parfum en voor rook graniet is niet poreus. Wel duidelijk aanwezig zijn de…

twee lijnen en een lat een gom en een verfspat wit papier verfrommeld onbegrijpbaar schoon…