Alle inzendingen over woonoord

(de zomer van 2006) we zwolgen zomer in het Westbroekpark de zon was gul en uiterst vastberaden de picknickmand was mee en overladen met stokbrood, rode wijnen, verse kwark en kazen uit het land van Jeanne d’ Arc een glas cognac was ook niet te versmaden de Franse slag en zalig zonnebaden La Haye als de Provence of de Camarque de rozen…

De iele duinenrij beschermt de huizen, die sober zijn geschapen door één hand. Een steile trap geeft toegang tot het strand en altijd klinkt een onheilspellend ruisen. Het dorp is voor de zee een onderpand, zij kan naar lust en willekeur beschikken, met overmacht of slechts met speldenprikken. De slapersdijk is voor het achterland. Een dorp…

de straat bloedt huilend haar stenen hart ligt open en bloot als de eerste dag haar prilste fundament gelegd beklaagt ze het gebrek aan respect voor een weg die zij elke dag weer aflegt de rotzooi aan haar randen verdrijft de droge geuren steriele zachtheid ten dienste van wel zeker iedereen maar niet de sluikse storter haar witte stukjes…

Papier, een pen, hier buiten schrijven het marmer van de tafel koel en zo geschikt als onderblad de straatlantaarn geeft licht genoeg om koelte vast te leggen want vóór de buien uit vakantieland wordt alle warmte weggeduwd dus alleszins aanvaardbaar is mijn glas pastis met ijskoud water en wel: binnen mijn handbereik over de Singel klinkt…

smalle straten en steegjes verbeelden een sober en trager verleden verstilde hofjes binnen bemoste muren ademen een wereld van verschil…

Huis in ruste haar op het kussen zachte zuchtjes van welterusten Stilaan loop ik heen en weer tussen de kamers van jou en mij mijn en jouw huis in ruste…

Als eens zijn moeders schoot is hem het huis vertrouwd waar hij zijn dromen bouwt tot aan de deur. Over de drempel ruikt hij een andere geur, treft hem intens de kleur van tuin en weg. Nog even is de straat van het gehucht voldoende voor zijn jonge zucht naar avontuur. Vlug kent hij de geluiden van elk uur. Achter de 'gelagen' zal…

Jij was een avond in mijn tuin. Regen deed vogels zwaarder vliegen, grassen en mossen sneller groeien, mijn huis een vreemde schuilplaats zijn. De kamer onherkenbaar, kromp; geruisloos vielen deuren dicht, de tafel, waar de kat op sliep, verschoof - heel langzaam - maar verschoof. Een bloempot in de hand, stond, ongemerkt veranderd, ik…

Ik voelde me een vreemde eend in het dorp waar ik geboren ben waar ik allemaal mensen zag en er maar weinig meer van ken. Velen zijn er net als ik vertrokken vonden het geluk op een andere plek de ouderen zijn vaak al gestorven en de jongeren zitten nu op mijn stek. Ja, ook de straten zijn veranderd met nieuwe huizen die er zijn gebouwd…

Geluk, te lang gehoopt, wendt steeds in leed. Toen wij ’t eerst landmerk: Cintra’s heuvels zagen, Werd Heitor ook naar ’t achterdek gedragen En gleed in zee van onder ’t rood-groen kleed. Toen kwam, dwars door de kim, de blauwe Taag en De bruine heuvlen weken, hemelsbreed: Of ’t vaderland zijn armen opendeed, Ons weergekeerden aan zijn hart…

Wat gaat er allemaal om in dat kleine hoofd. Je kan dat kind uit de ellende halen maar die gedachtes worden daardoor niet gedoofd. Het is op gegroeid in armoede en oorlog. Haal het kind naar Nederland maar in zijn hoofd dwalen die beelden nog. Laat het kind lachen en leven. Luister naar het verhaal van het kind naar wat voor vreselijks het heeft…

in een huis in monnickendam van de familie stam & zoon is de liefde echt uitgewoond het kraakt kreunt steunt klinkt rheumatisch is pneumatisch van dril en boor bij geen gehoor de buren deden niet meer open de stammetjes zijn afgedropen…

‘t Getingel van een vroege tram deemsterend schel achter de square waar een fontein met halo-kam het zondaglicht in kleur titreert. Jong eikeloof, goudgeel doorstraald, rimpelend bij de ochtendbries : de zoelte woelt weg door de straat langsheen ‘t huis met Horta-fries. Kragende arduinkorbelen torsen fier het sierbalkon waar geraniums…

De stad dompelt zich in plezier tassen en winkelende etalages terrassen vol riet van lentebomen het plein met overvolle kraampjes de straat bezaaid in volle glorie badend in zonlicht en opgejaagd ik zie vrouwen met holle ogen de begeerte is hen voorbij geraasd mannen met vergadergezichten witte hemden en grijze sokken op het bankje aan de…

de dreiging is passé, de vrede won het westen heeft geen oostenwind te duchten lawaaierige vogels staakten vluchten hun landingsbaan werd los- en laadperron de nieuwe tijd kent andere geruchten het monotone heien is bon ton de voertaal is een zwierig bouwjargon er groeit een prille wijk met laaglandluchten een hof van Eden zonder wrange…

duizend jaar weg langs molenlei en trage heuvels zand, waar het vlakke schootsveld de stad naar zuid deed heersen, daar hield het leven stand en ging men altijd door op dat mooie stukske Brabant, waar de bunzing sloop, de vogels floten en kinderen argeloos speelden aan de waterkant het terrein was bondgenoot of vijand de groene…

Hoog boven de stadse vijf mei-braderie boven de schreeuwende scheermes-meeuwen glijden twee buizerds traag in cirkels donkerbruin afstekend tegen het blauw de dag is vrijdag, het uur half drie spiralen draaiend, hoger en hoger tot ik twee stippen nog zie waar ik kijk hun universum vermoed en hun vrijheid…

De oude straat is niet erg breed, toch splijt de avondzon 'm in twee delen: links mag het licht de wand nog strelen, maar rechts is de nacht al compleet. Dat zie je vanuit de zuidkant, maar kom je uit 't noorden wellicht, valt het omgekeerde in het zicht. Doch da's poëtisch niet relevant, want wat het meest zichtbaar wordt is het verlichte…

die éne dag, waarop het hemelblauw dwars door de toppen van de hoge peppel schijnt die éne middag wanneer alles in een grote harmonie passeert de zon, de bootjes door de Vliet voor het Archief van de Gemeente langs de kat die als een sfinx blijft zitten op een steen de hond, die schaduw zoekt en ik, in schommelstoel met plaid, die warmte…

Het koude water in de oude gracht spiegelt stil in het kille ochtendlicht. Tevergeefs wacht de kade op een vracht, zware ankers worden niet meer gelicht. Nooit doorklieft een scheepskiel nog het water, ook de brug kan zelfs niet meer omhoog. Op de gevels klinkt nu eendengesnater waar ooit de stad zich luidkeels bewoog. Hier zwalkte de zwaar…

Wat is de dageraad? vroeg Winnifred mijn tuinkabouter die niet bestaat en bleek van het huilen is omdat hij niet bestaat Een groeistuip is de dageraad kijk maar naar de statistieken van dag tot dag groeit alles aan ons uit tot een monsterkalebas op een veel te kleine fruitschaal Eindelijk glimlacht Winnifred en zegt; wat ben ik blij…

Laat hier geen twijfel over bestaan, dit huis zal bouwval worden met de grond gelijk ook dit gedicht. Omdat ik stenen met een zin en met cement elk voegwoord vergelijk, de gangen met mezelf en daar dan in verdwalen. Ramen, trappen, deuren, in en uit van kinderen die bij hun moeders blijven zwijgen, in de tuin een schrikbewind van kruid.…

Woorden vallen als fluisterende sterren in duizend ijskristallen uiteen wachtend op lang vervlogen liefdes die restanten van warmte met zich mee dragen wat bezielt de mens te verblijven in een dergelijk oord waar lichtstralen wangen breken beukend in de wind het menselijk kiemen onmogelijk gemaakt doch geboren zijn in dit helse oord is…

Naast de deur van de kerk op de Lammenschansweg schopt een jongen een bal met de punt van zijn schoen zoals jongens van elf dat op muren vaak doen het geluid stuitert mee terwijl ik hem passeer de kerk valt niet om, zelfs geen steen laat zij krenken zo rotsvast torent zij boven dit voetbalspel Waar de zon op de grond schitterde, op het beeld…

(Den Haag slechte gemeente voor kinderen) je wieg staat in een vorstelijke stad maar net geboren, kraai je om die zegen de toekomst lacht, de Heer is je genegen de zon beschijnt een hemels levenspad pas later lees je in het ochtendblad: een Haagse jeugd valt toch een tikje tegen je zit om liefde en begrip verlegen als 'eiberkuiken' heb…

vergeten verhalen vertellend verbeten vertalen versnellend verdorven vertering verbeeld verworven verkering verveeld gebonden gedichten geschreven gevonden gezichten gegeven gedeelde getoonde gevaren gespeelde gekloonde gebaren bedachte bedoeling bedreven betrachte bevoeling beleven bedrogen bebaarden bedwongen bevlogen bejaarden…

T'is beurd mit d'Olle Grieze* zien gebaaier, want klok staait al doagen op haalf vaaier. Elke moal as ik noar de wiezers kiek, löp'n dij nog nait mit buusklok** liek. Gevölg'n bint vanzulfs suuver staark: gainain is meer op tied op zien waark. K heb dizze regels nog nait schrev'n biekaans of verrek, kiek, wiezers stoan inains aans. Klok…

in zijn woorden is hij hoe zij hem bedacht : onbehoedzaam, maar dragend nabij maar draaglijk en bij haar maar niet rond haar laatse porie in zijn woorden is zij vaak onverwacht afwezig of onpeilbaar diep, en lacht ze als iemand die alles heeft gezien, in die woorden leeft een hang naar meer dan is, zo wacht hij op het leven, totdat het…

in geen tijd staan de muren blank "hulp is niet meer dan een droom" ik hou van je en van al de kleuren die je me beloofde, dit gele seizoen maakt alles zoveel gladder, laten we dit niet vergeten : het is steeds water waarvan het geluid ons verder draagt en dat alles schraagt wat wankel was en zwijgend standhield hou je sterk ook in…

trek los uit de pols vier rechte lijnen vier er loodrecht op alles evenwijdig rechts en links van het raster bomen groene sprieten met links nog - ja daar achter - een blauwe kronkel bij het tweede snijpunt vanaf links beneden binnenkant zet je een kruis met S het Gelderlandplein voor de Shopping nu nog onderop een vette rode streep…