3301 resultaten.
Heipaal
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 371 Menig heipaal
Schopt het verder dan wij
Want als zo'n paal de grond in gaat
Staat daar meestal een burgemeester bij.…
Eindelijk eindeloos...
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 429 Ik heb je losgelaten
zodat je eindelijk
eindeloos kunt stralen
Maar in mijn hart
houd ik je vast
voor eeuwig en altijd
En met mijn ogen dicht
is het weer even zoals toen
geniet ik in stilte van je
en houd ik je vast
in m'n armen
zoals toen
Dank je wel
dat je in m'n leven was…
Kerker
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 184 Ik schonk jou je lichaam
een tempel voor je ziel
die tempel werd je kerker
Je hebt je kerker verlaten
de deur achter je dicht geslaan
en bent weg gegaan
Je ziel is weer vrij
niet langer geketend
van de geleden pijn onwetend…
De stilte die je achterliet
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 480 De stilte die je achterliet
Is oorverdovend
Ik verdwijn in de stilte
En in de verstilling
Kom ik je weer tegen
En dan ineens
Moet ik weer lachen
Om iets grappigs dat je zei
Ook al ben je niet meer hier
Je leeft voort in mij
Dan verbreek ik de stilte
En fluister ik je naam
De wereld zal nooit vergeten
Dat jij ooit hebt bestaan…
De crematie.
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 785 je ligt werkelijk keurig opgebaard
beste kostuum is je aangetrokken
donkerblauw; je lievelingskleur, met grijze sokken
familie en vrienden om de kist geschaard
het laatst ritje vangt straks aan
kist wordt reeds door je zonen gesloten
deksel werkelijk overgoten
met bloemen, kleurige linten en harten van cellofaan
afscheid doet pijn voor zo…
Vertrekken
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 264 De huiskamer
een jasje met revers gescheurd
over een kapotte stoel gehangen
schoenen volledig afgetrapt
De keuken
bordjes opgestapeld
al weken niet afgewassen
de koelkast al lang niet geleegd
De slaapkamer
het bed keurig opgemaakt
de nachtkastjes keurig afgestoft
het enige vertrek waar niet is geleefd.…
Lege ochtendstond
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 366 liefde is in mij gevangen
als de bloem in zijn knop
niets kan dat vervangen
bron droogt nimmer op
dromen drijven in duister
passie is slechts een lust
niets vlucht weg in luister
als jij mijn lippen kust
als alles is vergeven
tijd om weg te gaan
niets om voor te leven
blijf ik nog even staan
verstervend in de verte
ontvlucht de overkant…
Ze kwam, zag en ging
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 536 Ze kwam ooit in mijn leven, 'k was amper veertien,
ze had veel zo niet meer van de wereld gezien,
dan ik dat ooit deed.
Ze kwam ooit in mijn leven als echte reddingsboei
kon bij haar schuilen, kon bij haar huilen
ze stond aan het hoofd van een prachtig gezin.
En toch maakte ze ruimte en tijd voor mij,
ze kwam ooit in mijn leven, als…
Bedroefd
gedicht
3.0 met 4 stemmen 7.107 Mijn geest leeft met de handen boven water
die zoeken omderwille van het licht
dat aan zijn hoofd onthouden wordt.
Soms duikt hij even op, kijkt naar zijn handen
en glimlacht om die bezigheid;
dan zuigt de klei over zijn kruintje dicht.
------------------------------------------
uit: 'Overkomst dringend gewenst', 2012.…
HIJ HAD GEEN TALENT
gedicht
3.0 met 4 stemmen 6.025 Hij had geen talent voor tragiek,
verdonkeremaande rampspoed
bij het leven, meanderde
door een landschap tot aan
een toevallige stad
waar hij plotseling zag:
hier kom ik vandaan.
Af en toe viel hem in
dat hij misschien wel bestond.
Ook zag hij een vrouw
van wie het bestaan
met geen pen
te ontkennen.
Ze paarden en hadden geluk.
Toen…
Codicil
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 249 ik schenk
m'n hart
aan wie mij
lief heeft
mijn pens
is voor
de hond
verkoop
m'n laatste
gedachten
& gevoelens
aan elke gek
die er iets
om geeft…
Herinnering
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 603 Twee sterfdagen te gaan
het gaat om mijn ma en pa
vier het leven zei pa een jaar geleden nog
natuurlijk doe ik dat ja, ja
24 oktober en 9 november
voor altijd in mijn geheugen opgeslagen
het waren lieve, sociale,trouwe mensen en nu
een speciale gebeurtenis op zomaar twee dagen
Het laatste woord, de laatste adem
van je ouders, de laatste…
Verlies vindt
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 281 Nauwelijks nog het gezicht
herkennen, verschrompeld
in de dood, bleek en koud
als ijs, lange haren ingekort
Voorbij droefheid en pijn
het lichaam achtergelaten
de ziel vindt zijn plekje
wel tussen hemel en hel
Misschien even terugkomen
als een voor- of achternaam
valt in een gesprek, genoemd
in boek, tijdschrift of krant…
nu ik je niet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 284 terug kan halen
je bent immers dood
val ik
tandenknarsend stil
ik heb je niet gezocht
waar was je
in dat ongeziene gezin
hoe kan ik je vinden
wie was je
ik heb je niet gekend
ik weet niet
wie wij waren
op papier teken ik je uit
verder reik ik niet
nu ik je niet
terug kan halen…
Veel te jong gestorven
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 402 Maar wie ben ik oh heer,
te zeggen te jong,
wie ben ik te beweren
dat dit niet kon?
Wie ben ik oh heer
als ongelovig persoon,
te beweren dat dit niet goed was,
heel gewoon,
wie oh wie ben ik om te zeggen
oh heer, deze vrouw nog niet,
heb je enig idee oh heer,
wat ze achterliet?
Vast wel of doet dat er niet toe?
34 jaar en een hartstilstand…
Wil het ooit weer wat zijn
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 394 Het is teveel:
De leegte van de bladeren in de winter
Het teveel aan sneeuw dat
onbeschreven de velden
en de wereld uitwist
tot niets
Daar kan ik tot komen; tot niets,
want niets van mijn verlangen
komt meer tot mij
Ik wijs de winter af; de dood;
de stilte, de leegte daarbij
Deze witte winter, dit blanco blad
ik zal haar moeten…
De stoel en de klok
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 233 De stoel die plotseling leeg is
De leuning en het zitvlak;
alsof 'ie eerder leven kon.
Zo bewegingloos, eenzaam en stil
Vergiste de klok zich maar.…
Ome Joop
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 267 Ik ken mijn oom van vroeger
van sporthal zuid en van Ookmeer
daar speelde ik als kind handbal
die tijd komt nimmer weer
Hij groette met een grote zwaai
als altijd enthousiast
speelde het liefst nog
met ons mee
de graag geziene gast
Nu is hij in zijn hemel
kijkend op ons neer
vertelt ons
het is goed geweest
al doet het afscheid zeer…
Voor Ietje overleden op 18/9 2015
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 581 Ietje Heermina
GEB. 06-09- 1954 overleden 18-09-2015
Daar lig je dan,
terwijl het niet zou mogen,
daar rust je dan
terwijl het niet zo mag zijn,
daar ben je
terwijl wij met zijn allen
zo intens verdrietig zijn.
We weten,
dat je geen pijn meer hebt,
we weten
dat je daar bent
waar we allemaal weer
samen komen,
maar het…
Na mij
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 418 Na mij is er niemand meer
die nog wil weten wie ik was
daarom geen foto’s meer
ik houd het liever vast
en ga terug
naar het blauwe jurkje in het gras
lachende tanden met een spleetje
stukje bij beetje
begrijp ik dat dankzij en ondanks
soms tot hetzelfde kunnen leiden
dat toenadering niet altijd meer betekent
dan vermijden
en dat de…
Gemis
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 398 het zijn niet de dagen
die zo leeg zijn
het zijn de nachten
eenzaam koud
daar waar jij ooit lag
ligt nog je afdruk
waar ik precies in pas
soms krul ik me even op
en laat me dragen
door een kuil
in het matras…
Joost Zwagerman
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 493 Hij heeft de sluier opgetrokken van z'n verleden
dat als een knellend koord
littekens van verborgen pijn en verdriet
op z'n ziel achterliet
In z'n laatste interview
vertelt hij alles
met bevlogenheid
dat gaf hem lucht
en is nu in z'n zelf gekozen "stilte van het licht" gevlucht…
hier sta ik dan
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 303 hier sta ik dan
en vragen stel ik
met jou
waarom moeten mensen dood
waarom - waarom nu
waarom deze mens
vragen
duizend-en-een
keer op keer
het antwoord
weet ik
zal niet komen
nooit
hier sta ik dan
zonder antwoord
zoals jij hier staat
in de donkerste dagen
aan het mens-zijn verbonden
en sluit verslagen aan
in de stilte
van het…
Naar de stilte van het licht
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 617 Hoe erg moet het lijden voor hem geweest zijn
om te leven met onzichtbare pijn
in een wereld
waarin hij niet meer wilde zijn
Zijn innerlijke kompas was in nood
daarom koos hij voor z'n eigen dood
Nu leeft hij in z'n eigen "stilte van het licht"
Maar wat hij achterliet
gaat nooit uit het zicht...
In memoriam Joost Zwagerman, moge hij rusten…
Handen (3)
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 451 Mijn handen zijn het
Die kiekeboe spelen
Met de dochter van je broer.
Dol als ze is op dat gekoekeloer.
Schaterlach in de box.
Mijn handen zijn het
Die haar de lucht in gooien,
Keer op keer, telkens weer.
Verlangend naar steeds meer.
Paardenstaart in haar nek.
Mijn handen zijn het
Die plotseling beseffen
Nooit jouw kind te zullen…
Verstild moment
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 365 Dit is zo'n moment dat de klokken even stilstaan
dat alle bomen hun bladeren verliezen
dat kinderen wenen en niet buiten gaan spelen
het is zo'n moment
dat niemand weet hoe het te stoppen
de bodem is drijfzand
je grijpt je geliefde bij de hand
drukt hem stevig vast
maar hij lijkt weg te glippen
het is zo'n moment
dat de wereld verstild…
Hoe intens verdrietig Joost KON niet meer
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 382 Depressies werden hem fataal,
hij kon niet meer,
sprak soms nog een taal:
ben blij als ik tien over tien nog haal.
Hoe open was hij,
hoe intens ziek en moe.
Hoe triest is het te weten,
dat eigenlijk iedereen en
niemand echt heeft geweten,
dat hij uit puur zelfbehoud,
de laatste stap moest zetten.
Ik hoop oprecht,
intens dat…
Straatrumoer
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 205 Joost Zwagerman; 1963-2015
Als één van de Maximalen* streefde hij naar meer
vitaliteit in onze poëzie
levenskracht die van de strofen mocht
druipen, zeker en immer voor eeuwig in het licht
In 't slot van jouw leven
de afronding reeds waar nabij
was jij overtuigd
steeds minder aan het wikken en het wegen
Gewaardeerde poems
in samenspel…
Joost Zwagerman
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 570 Zelfmoord? Waarom?
Eens te meer het besef
dat we 'depressie' niet begrijpen
Net een nieuw boek uitgegeven
kon hij in elk tv-programma komen
en iedereen zou weer
aan zijn lippen hangen
maar zijn lippen waren blijkbaar
al dood, hij wilde niet meer praten
zoveel heb ik van hem gelezen
in de kranten over kunst en het fascinerende…
Het afscheid
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 411 ik heb jouw laatste dagen geteld
op de vingers
van mijn hand
wij wisten wat
zou komen
verdriet groeide
met het uur
jouw stilte
werd verstikkend
en op den duur
vulde mijn stem de kamer
met het herhalen
van jouw naam…