6149 resultaten.
Decembermeisje
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 536 wanneer de prille sneeuw
vluchtig nog
langs mijn wangen strijkt
het gras witter oogt
dan zwanen
op een bevroren plas
mijn koude handen
december vegen
en tijd verder wijkt
zie ik, heel even maar
mijn meisje
in haar rode winterjas…
JEUGDWONDER
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 252 Het beleven vol verrassing
van de kinderjaren
blijft in ieders denken
Venus _ standvastig blinkend
aan de nachtelijke hemel
zonder wolkenflarden
maar wil soms
weer ware ervaring zijn
lang vergeten vuurbollen
uit een pril heelal
komen opeens aansuizen
treffen rijpe mensen
spreken tot hen
gelijk
luchtgemurmel tussen struiken
jonge vrolijke…
Lees me
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 296 lees me in de wolken
in de haren op jouw arm
door de vele regendruppels
in het haardvuur lekker warm
lees me in jouw dromen
in de golven van de zee
door sneeuw te ontcijferen
neem je mij voor altijd mee
lees me in de Lente
in het ontluiken van de natuur
door mijn uitdagende oogopslag
in de kleuren van ieder uur
zo blijf ik voor altijd…
Egotripper
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 423 Helaas heb ik weer moeten zien
hoe je eigenlijk bent
Zoals eigenlijk mijn hele leven
heb je je “ik” alleen aan jezelf gegeven
Ver weggestopt en het niet willen weten
was ik het vergeten
De herinneringen komen weer boven
al wilde ik het niet geloven
Nu doe je niet alleen mij pijn
maar ook iemand die op je leunde
en je door dik en dun…
Wandeling door,,,
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 653 Ik heb een wandeling gemaakt
waar ik herinneringen tegenkwam
de één wat mooier dan de ander
maar die ik in mijn hart meenam
Een paadje met afgebrokkelde randen
waar ik meer dan eens mijn voet verzwikte
omdat ik nooit toegaf aan "niet kunnen"
en het elke keer gewoon wéér flikte
Waaróm zou ik niet op dat randje lopen
ik was toch goed…
ALLES GAAT VOORBIJ
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 210 niets is blijvend
alles gaat voorbij
in een ademzucht
zijn verdwenen
de woorden
en gedachten
tussen jou en mij
verworden tot
een spoor
in het geheugen
niet meer dan
een leugen
in de tijd
de herinnering verkleurd
alsof er niets is gebeurd
alles gaat voorbij…
VROEGER
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 483 Als ik door mijn verleden tijden loop
zie ik van het licht, af en toe, het begin
Traag gelijk een voortglijdende stroop
glijd ik er stap voor stap mijn leven in
Duizend vraagtekens tekenden zich af
onder zachte, schone toekomstmuziek
Denken aan het nu was veler maatstaf
morgen bleef verborgen in het mystiek
Onmetelijk langzaam vergleed de…
Morgen
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 192 Morgen zal ik mij onderdompelen
in de stroom van herinneringen
meedeindend op de rust
van beeldende gedachtengangen.
Om als een kind
mij te nestelen in de schoot
van het leven, voedend
in het eeuwige groeien.…
De vraag wie ze is
gedicht
3.0 met 29 stemmen 19.215 Intussen huist ze al zo lang in mijn hoofd
en al zo bijna overal - maar wie ze is
een zinloze vraag, je zoekt in je herinneringen
naar iets onvoorstelbaars, ik weet het, maar
ook zinloze vragen vragen een antwoord
eigenlijk is ze nog steeds die jonge vrouw
die ik ooit voevallig ergens tegenkwam
- maar wie ze is - in mijn hoofd
vind ik haar…
ALS JE TOCH EENS WIST
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 877 Als je nu warempel eens wist
hoe ik iedere nacht lig te wenen
Sinds jij je van bed hebt vergist
heeft mij geen zon geschenen
Als je nu warempel eens wist
hoe ik naar jou kan verlangen
En hoe ik je direct al heb gemist
jij houdt mij eeuwig gevangen
Als je nu warempel eens wist
hoe ik ’s nachts lig te wachten
Dromend dat jij vlug herbeslist…
melancholie
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 308 het dorp waar ik kort na de oorlog geboren ben
is niet meer wat het ooit was, verloor van jaar
tot jaar zijn vertrouwde glans
oude huizen lijken nu droefgeestig gestemd
alsof zij moeizaam leunend tegen elkaar naar
lang vervlogen tijden te hunkeren staan
naar geluiden van rinkelende flessen op de kar
van de melkboer achter zijn stapvoets…
moeder
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 348 ons laatste uur
samenzijn verging
zwijgzaam - zacht
ontslapen herinnering -
in mijn keel
sloeg je hart
traag
moeizaam
trager
tot aan je laatste slag
zucht van verlichting…
zoals het toen begon
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 145 als de dag de einder naakt
de laatste groeten van de zon
aan mij gericht wat harten raakt
en in het felle tegenlicht
het zichtbaar wordt
wat eens verloren ging
in schaamteloos evenwicht
zoals het toen begon
dan belooft de nacht
zacht fluisterend dat
de vroege ochtend wacht
en droom ik weg
al luisterend…
heiligman
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 1.232 vandaag denk ik terug
aan een man, een zwaargewicht
op lichte vleugels danst de gedachte
aan zijn zachte blik, de bril wat schuin
geschikt
rondt welgebogen zicht
zijn licht glanst tussen rood en goud
geplooide charme
waar de maan de bomen raakt
schuilt zijn lach in kleine kinderogen…
The lark ascending
gedicht
2.0 met 2 stemmen 13.914 Hier stijgt ze op met de laatste lieferink mee, ze kan het
niet tegenhouden, zang zingt de rouw
onder haar kapotte nagels vandaan was jij de zoom
uit haar rok, ze trilt maar staat as een standbeeldje
in deze schitterbare lucht in deze laag is het moeilijk
ademhalen ze zoekt het verdwijnen terug en waar
het verschijnen begon precies hier precies…
Ik denk aan u
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.466 De zomer ging, de goud-doorschenen uren
Verkorten hunne loop; de nacht wordt lang...
Hoe eindloos zal me ook déze winter duren,
Hoe bang is 't hart, dat u verloor, hoe bang!
Ik denk aan U, als in de blanke vaarten
De blauwe schijning van de hemel valt,
Door 't nevelblank de Lente-morgen-klaarte
Goudglanst der weiden welig esmerald.
Ik denk…
De Straat
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 110 Zomaar, op een donderdag
ik hoefde enkel toe te geven
werd ik, half bewust, als hij toverslag
het verleden ingedreven
het was niet nodig dat ik zocht
ik wist hoe er te komen
toch liep de weg bij elke bocht
heel anders in mijn dromen
ik stapte uit, niet ver vanwaar
ik heen wou gaan
verbijsterd bleef ik daar
minuten staan
ik kende…
De Straat
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 102 Zomaar, op een donderdag
ik hoefde enkel toe te geven
werd ik, half bewust, als hij toverslag
het verleden ingedreven
het was niet nodig dat ik zocht
ik wist hoe er te komen
toch liep de weg bij elke bocht
heel anders in mijn dromen
ik stapte uit, niet ver vanwaar
ik heen wou gaan
verbijsterd bleef ik daar
minuten staan
ik kende…
Kind
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 314 Het kind dat ik was
stapte door bossen en gras
rook de geuren
zag de kleuren
droeg zijn kindervreugden
en -tranen
van gehucht tot gehucht.…
Antwoorden
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 196 zij klinken door mijn hoofd
soms zeer zacht
dan weer harder
stellen steeds dezelfde vraag
weet je het nog?
de stemmen van ’t verleden
vermeerderen mettertijd
evenals de plaatsen
in memorie opgeslagen
weet je het nog?
ja ik weet het nog
grijs verleden
niet moeiteloos
beantwoord ik de stemmen…
Rinkelend zilver
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 118 Het was in de laatste dag
van die zomer
waar stilte dwaalde tussen woorden
hij naam kerfde in hout
en zocht naar voetstappen van haar
die hij droomde
in lange nachten
van samenzijn
de herinnering
aan rinkelend zilver
ragfijn
verstopt in heden van bestaan
dwaalt hij nog eenmaal
langs het maanmeer
veegt zout van zijn ranke lijf
streelt…
BLOEMEN OP MIJN GRAF
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 294 Geef ze nu maar, zei ze vaak
geef ze maar bij het leven af
Wat heb ik aan de nasmaak
van de bloemen op mijn graf
Kom nu maar, sprak zij ook
kom maar tijdens mijn leven
Wacht nu niet tot na de rook
mij wat gezelschap te geven
Zeg ze nu maar, klonk ’t stil
zeg nu maar die lieve dingen
Laat elkeen weten wat ik wil
niet als ze om ‘t graf…
EEN WAAS VAN TRANEN
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 888 Onder de waas van vele tranen
zag ik weer haar schoon gezicht
Ik zag haar als in nevel gaan en
raakte totaal uit mijn evenwicht
Onder de waas van vele tranen
schoven oude beelden voor mij
Poogden mij in gister te wanen
doch die waan was rap voorbij
Onder de waas van vele tranen
probeerde ik haar te overreden
Ik zag haar de ogen opslaan…
Zie hier
hartenkreet
5.0 met 4 stemmen 526 Hoe de herinnering het lichaam achterlaat
in staat van verbinding
met dingen nooit voltooid
En hoe mijn tranen landen in het navelmeer
dat keer op keer uitdroogt denkend aan jou
straks streef ik je voorbij
word ik net zo oud als jij
haal ik je in en loop je voorbij
zie je niet en jij mijn verdriet…
Lijn A
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 285 dat zoiets simpels
-de geur van een bus
de leren stoelen, grijs-groen
chromen stangen, waaraan
een lus, het stopknopje
de hoedjes voorin
die kletsten met de chauffeur
het tsjjjj-geluid van de
dubbele deur-
je zo lang bij kan blijven…
SINTERGLAASJE
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 937 Op vijf december in een heel ver verleden
zou Sinterklaas persoonlijk bij ons komen
Op zijn knol moest hij komen aangereden
edoch kennelijk had hij zijn auto genomen
Later en alsmaar later werd het die avond
wij de kinderen zongen ons de kelen rauw
We vreesden al dat hij het adres niet vond
en we wachtten buiten in de snijdende kou
Zeven…
Wat blijft komt nooit terug
gedicht
4.0 met 1 stemmen 4.151 Nevelverscheurend
kraait een haan
vanuit onzichtbare tuin
achter vage huizen,
het rozerood van de dageraad
al in top.
In een andere tuin
voerde ik grootmoeders kippen
nadat een andere haan
mij had gewekt
op de donkere vliering
die geurde naar appels.
Ik hoor dit nu,
ik zie dat nog.
Het blijft bij me en
ik kan het niet vasthouden…
Maanlicht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 518 Herinner je dit
als niemand meer weet
waar de weg van liefde is.
Herinner je dit
als niemand meer weet
waar de weg van leven is.
We lopen samen,
een allerlaatste keer,
bij maanlicht,
om middernacht.
Niets is voor eeuwig,
nog niet.
Zelfs het sterrenlicht,
zelfs het maanlicht niet.…
De zwerver
poëzie
5.0 met 1 stemmen 1.146 ‘Gevloden zijn de dromen eens bemind,
Verdord de wondre bloemen der gedachten,
De lach der dagen en de lust der nachten
Zij zijn verwaaid als klanken op de wind.
Ik vraag niet meer, mij kan geen vreugd meer wachten
Mijn lijf is wond, mijn ogen zijn verblind, -
Ik dwaal nu tot mijn leed de vrede vindt
Wiens teêre streling alles zal verzachten…
Groen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 325 Ik zag haar groene mantelpakje
hangen in de kast
zag haar bijpassende schoenen
met natuurlijk een klein hakje
dat was haar hele leven
geen foto, dat wilde ze nooit
ik voelde me toch wat berooid
alleen met wat kleding die ze had gedragen
we hebben haar niet uitgestrooid
ik mag niet klagen
zou ik ook nooit doen
ik heb haar urn in de…