Netgedichten

netgedicht (nr. 46.280):

Maanlicht

De winterlucht,
in maanlicht badend,
dwaalt om ons heen
in de diepe stilte
van middernacht.
We verzamelen sneeuwvlokken
en het zachte licht
van sterren en maan.

Herinner je dit
als niemand meer weet
waar de weg van liefde is.
Herinner je dit
als niemand meer weet
waar de weg van leven is.

We lopen samen,
een allerlaatste keer,
bij maanlicht,
om middernacht.
Niets is voor eeuwig,
nog niet.
Zelfs het sterrenlicht,
zelfs het maanlicht niet.