Alle inzendingen over OMARMING

onbegrensde vrijheid van durven voelen en ervaren, niet te ontkennen wat werkelijk verlangen betekent, niet meer bang zijn voor onbekende heftigheid van ongekende, ongetemde emoties, want vrijheid is per definitie onbegrensd en vergt absolute moed, maar ik heb nog steeds niet het lef gevonden om deze ultieme vrijheid warm te omhelzen, te omarmen…

ontstaat beheersing aanvaarding en indringendheid langzaam ontstaat er balans herkenning van het doorstane samensmelting met de geliefden zij blijken echt in en met jou te zijn hoe was de uitleg en het begrijpen hoe anders de geestelijke werkelijkheid hoe moet je de aangeleerde emoties onderdrukken hoe geef je jezelf over aan de liefde de omarming…

druppel in een bloemkelk gedachten weerkaatsen op het doek vormen ontstaan en vullen sprekende gelijkenis in de natuur scheppende mens de heerlijke eenzaamheid tekent zich af in lichtgeel overheersende indrukken aan de eeuwigheid ontrukt om in de vorm te voleinden toekijker zijn, geen deelnemer genieten van natuur en creatie in een omarming…

lopend door de stad zie ik vele ogen uitgeblust hoopvol of met mededogen zie ik ogen vol verdriet en zij die de liefde kozen gevuld met bloeiende rozerode rozen er valt zoveel te lezen en men beseft het vaak niet zie ze radeloos – het niet meer weten ook zij die ’s werelds hart met hoop verwarmen en blijven omarmen zie sommigen het niet…

nog veel te klein Maar 26 weken Toch hielden we al van je Terwijl wij naar je keken Wat er toen gebeurde ’t Ging allemaal zo vlug En toen ik om je treurde Kwam jij niet meer terug Nooit heb ik afscheid kunnen nemen Daarvoor was geen tijd Maar het beeld van mijn kleine meisje Raak ik, nog steeds niet kwijt Ik wilde je graag nog eens omarmen…

De deur is open, hij blaast in mijn gezicht de muren omarmen mij de vloer ondersteunt mij het plafond onderdakt mij het gekraak van de vloer ‘ik hou het bijna niet meer’ het plafond is zwanger, hangend naar benee de muren zijn bejaard, ze krimpen een beetje de deur blaast mij in het gezicht, spiksplinternieuw is de deur met een koude grijns…

helpen, doe jezelf daarin niet tekort, want daarna kan het misschien weer, ook al zul je mij wegpoetsen uit je leven, omdat ik te dichtbij kwam, dichterbij, ik offer zelfs mijn verlangens op, als het jou maar goed gaat, ook al maak ik er geen deel vanuit, tot mijn grote zielsverscheurende pijn, hoop dat we elkaar eens bij God duurzamer omarmen…

In d'omarming van oktober is de zomer reeds voorbij Door schemer zijn straten verlaten Het wordt een frisser jaargetij Bomen raken bonte bladeren kwijt De laatsten bereiken gracieus de wegen Regen valt neer op het gekleurd tapijt Zonnestralen zijn als een zegen 't Hemelse schouwspel in de lucht zorgt dat de natuur wordt belicht Vogels…

staal ook lang genoeg om bij het inwikkelen van het stervende zonlicht roestig de rust te zoeken ongebarsten slingeren de glazen paden door polders en beekdalen elke minuut door het licht verschillend gevormd zoals zwierige linten in een zomerbries onophoudelijk onverwachte danspassen zetten de statige boerenhoeve ligt in de innige omarming…

geboren zonder je het wist in een streek of land, waarin ook ongewild bent gestrand, niemand verlaat z’n eigen huis vrijwillig uit een gesloten labyrint van angst, geweld, op die vlucht bestaat een kind die ongewild van de ouders scheidt verloren op een helse tocht, bestaans- recht wordt betwist het recht om te zijn, die te omarmen…

daartegen de strijd voeren met alles wat zij hebben en vermogen moeten wij door ramen elkaar spreken opdat de deuren gesloten kunnen blijven in stormende eenzaamheid zont ons de lente zo stengels van hoop die naar het licht reiken opdat wij kunnen uitzien naar de betere tijd waarin de regenboog van het kleurrijk leven de wereld weer liefdevol omarmen…

Zo'n dag, dat je zenuwachtig ja waarvoor, want je verheugt je je kijkt naar die deuren, naar die omhelzingen sommigen langdurig, je verblijdt je dan zie je zijn ogen ja ze zijn het, jouw beurt om te omarmen, lijf te voelen dat je al zo lang niet zag te kijken in de ogen, te zitten te luisteren op de kaart zien waar hij overal was dat hij…

Weet ook aan hun kleeft nevel naast ook weer die zonnestralen, leven is alles omarmen en eruit halen.…

zich volhardend wortelen in passie voor liefde en leven dat jij en jou zo graag bemint het zout schreiend verdriet van het schier onverslaanbare laten zich langzaam verjagen door de tranen van vreugde nu jij het te overtroeven lijkt meer dan ooit vieren wij nu met jubelend hoofd en hart de poëzie van het volle leven die wij samen wild omarmen…

Alleen is geen gemankeerde twee Alleen staat niet gelijk aan zielig Alleen zijn is op avontuur gaan langs achtbanen en draaimolens balanceren tussen vangnet zijn en vragen zoeken naar de zin van in je eentje de ongevraagde stilte in je huis omarmen jezelf bij je haren uit het moeras trekken en doorgaan met kunstig leven Kruip uit die…

, de kracht is overweldigend overdenderend en overdonderend Ze sleurt je mee en laat nauwelijks los, verstrikt in haar verzuigingskracht Opgewonden en vol angst laat je je weerloos meevoeren in haar grootsheid Je voelt het tij keren en trappelt tegen, haalt adem tegen de stroom in Je wilt onnadenkend blijven waar je nu bent "Omarm…

beminnen ik lees de liefde in je ogen voel de warmte van jouw blik raak elke keer weer diep bewogen door die éne intense klik ik voel kleine zonnestralen licht en warm, soms heel dichtbij roep heel zacht, kom mij nu halen ik heb je lief schat, vrij met mij ik weet, gevangen in jouw armen dat dagen eindeloos zullen zijn nachten zullen ons omarmen…

eenzaam Stil en zwijgzaam kijkt ze toe De kille leegte maakt haar moe Ze zoekt rust in haar gedachten In haar ziel een koude stilte Niet wetend waar ze nu wil zijn Slapen doet haar teveel pijn Donker zijn haar lege nachten Lief en teder zijn haar woorden In haar hart vaak nog een kind Zo geliefd en puur bemind Niemand kan haar ziel omarmen…

eenzaam Stil en zwijgzaam kijkt ze toe De kille leegte maakt haar moe Ze zoekt rust in haar gedachten In haar ziel een koude stilte Niet wetend waar ze nu wil zijn Slapen doet haar teveel pijn Donker zijn haar lege nachten Lief en teder zijn haar woorden In haar hart vaak nog een kind Zo geliefd en puur bemind Niemand kan haar ziel omarmen…

je lach, jouw ogen stralen mijn hart huilt vanbinnen over de pijn ik had alles willen houden wat het was en dat was ook alles wat ik probeerde Zoals het lot eerder geschiedde moest ik de deur weer sluiten ik hoor hoe jij de straat uit rijdt terwijl ik hier om je sta te huilen Alleen op de bank voel ik nog de warmte van je lichaam en omarm…

Tv knipt zichzelf aan vlokjes; je handen omarmen je uitgeperste schemerogen alsof je vergeten bent te zien wat er werkelijk scheelt.…

kinderdromen tot steden heel onwerkelijk stil en bossen kreunden zwarte bomen de mensen staarden uit hun monden ’t zinloze van taal emotieloos en niets was nog te voelen ’t leken wel houten marionetten allemaal tot plots als was ’t een wonder een onwaarschijnlijk helder licht als flitsend wit zomaar uit ‘t niets greep het naar hen en warmde, omarmende…

omarm de wereld van het woord in een bondgenoot van schoonheid het leven in een nieuw licht van elegantie waar regels veranderen verwachtingen doorbreken glijdend op een golf van het hedendaagse geef toe aan datgene van jouw spectrum en laat woorden boven de massa uitstijgen…

Je flamboyante levensstijl eist nu zijn tol en leef je een teruggetrokken bestaan De wereld wordt steeds kleiner om je heen Je verleden sluiert in nevelen, heel langzaam Vandaag hoor ik je prachtige donkere stem op een verzamel cd waarop je oude nummers zingt Je woorden raken mij en ik omarm je gevoel Een heerlijke melodie die zó harmonieus…

Ik ben doodsbenauwd, ook al zeg je dat we nooit van elkaar kunnen scheiden, als een heilige mantra herhalend, toch lig ik wel een kwart jaar zonder jou en zonder kleren en woning en voedsel te verpieteren in afwachting en rillend van de kou, het is de vraag of ik jou nog eenmaal intens zal kunnen omarmen of dat je een rode roos komt brengen…

dulden Soms zie ik in een Marokkaanse zwerver die tien supergoedkope colablikjes als proviand meesleept duidelijker de Ware Christusfiguur dan in terrasjeshangers die verveeld met hun Blackberry een nieuw biertje bestellen Soms denk ik erover om naar Marokko te emigreren om de Nederlandse arrogantie te ontvluchten en het tegenbeeld te omarmen…

Kom maar zitten kind, en hoor het fluisteren tussen de keien op het strand laat je omarmen door de branding, golven die zich naast je te rusten leggen. Het wordt stil nu, de wind die is gaan liggen. Mensen zijn verdwenen, het zijn alleen nog wij, de zee, het strand en de verhalen van verlangen om te mogen dromen als een kind……

Om daarna een muziekje te componeren, harmonieus en met het gevoel van een warm onthaal; dat lucide zal klinken als een omarming en de kracht zal spreken van de liefdestaal.…

Lange sporen omarmen elkaar onder licht van de maan. De laatste trein is ratelend in de nacht gegaan. Lege wagens zuchten, schuifdeuren half open. Een droom stroomt rond de omtrek van een seinpaal, op ademhaling verstreken worden wissels nagerekend.…

reiken kunnen zacht of oorverdovend hard ieder op zijn eigen sterkte zingt of neuriet het bekende lied dat wij nooit alleen lopen zullen door welke storm dan ook dat wij nooit alleenstaand zijn zelfs niet in donkerst donker want als dit alles voorbij is zal een zoet en zilveren lied van leeuweriken en pure liefde ons als voorheen weer omarmen…