Alle inzendingen over Verbondenheid

met handenvol regen gaf ik jou de zegen na jij draaide je om en ving een opkomende zon ieder zijns weeg nog steeds wappert de lach als vrijheidsvlag voorzichtig rol ik de rode draad van verbondenheid uit stuur jou gedachten wensen en dromen om toch even bij je te zijn reken af met gebroken structuren gewoontes die te…

't is steeds 't zelfde liedje in de schemer van dit stukje leven : 't regent, 't zegent de pannen worden nat van mij mogen ze als ik maar droog blijf nu even geen droge draad meer aan m'n lijf want wind en regen hebben een verbond zo draait 't wiel van jaargetijden rond en zal na regen wel zonneschijn komen laat…

aan zij staan ze wachtend op de stoep vlak bij de halte van lijn zeven de een ziet er verpaupert uit de ander puilt het leven beiden geuren kwalijke vertering een paar is snel te zien maar steelse blikken kleven aan het grijze en het groen ik schaam me voor ze als ik hen daar zo verlaten zie wetend dat zij innerlijk aan mij verbonden…

met een handvol woorden loop ik richting zee ze borrelen in mijn handen maar ik sluit mijn vuisten stevig, zo stevig dat ze stikken zonder zuurstof aan de kust laat ik ze los zo dood als de pier waar ik net nog liep om levenslijnen te tellen dwarrelen ze in het schuim waar ze zinken zonder zinnige verbondenheid onbewogen staar ik…

Een Vaticaanse priester, verbonden aan de Congregatie voor de Geestelijkheid bekende in alle eerlijkheid niet zijn broekje te zijn buiten gegaan. De handelingen die hij verrichtte bleven in de anonimiteit omtrent de homoseksualiteit waar men de priester van betichtte.…

met lange vingers steel jij op een blauwe maan dagdromen van geest verlaten gronden en dood gewaande bomen je vliegt door open staande deuren laat voeten zakken in de grond vlecht meterslange draden en sluit zonder knopen een verbond je wilt de groene lakens delen huid en haar met handen boeien over spelen tot de haan kraait en met het…

Eén ding zullen ze gelukkig nooit kunnen digitaliseren, De onzichtbare navelstreng verbonden met moeder…

zacht klinken je vingers zich vast aan mijn hand bij het ontladen van de spanning in mijn hart in energetisch verbonden zijn delen wij liefde en het lijden van pijn waarbij warmte weldadig en helend kan zijn juist daar zijn de banden met leven omgeving en bestaan in een voortdurende uitwisseling van gegevens ontstaan heerlijk…

in het bos en gloeiende liefde meer nog dan wuivend gras in de kleurende zomer we kijken ons rijk jonggeliefden in de zwoele avond onder hemelsbrede sterren slapen in een wereld alleen voor twee vroeg in de morgen de geluiden van buiten ver van de stad de scharrelende egel bij de dauwnatte tent het zijn de zintuigen zo intens verbonden…

dan raar als ik je wang streel Vrolijk van je wordt met jou emoties deel Vind je het vreemd dat ik veel om je geef Je zorgen de mijne zijn steeds met je meeleef Vind je het bijzonder dat ik veel van je hou Nee het is er gewoon verwevenheid met jou Het is meer dan geluk dat wij elkaar vonden Door dik en dun trouw In vriendschap verbonden…

Jij was mijn ochtenstond geopenbaard in blond gesmeed leven in elkaar gekruld versiert verbond van boven met al wat het recht van rond met al wat zacht is onder mij,gevat in water, diepe grond en stil gevaar. Je lachte als mijn verwondering.Ik lag te wachten of de tijd zou vergaan.…

Veelzeggende lichtjes Schitteren aan de hemel De nacht als een donker laken Gespreid met veel liefde Zonder een greintje spijt We begonnen aan een reis En voelden de warmte Uit het hart van de aarde Met het witte licht van de sterren Voelen wij ons verbonden Met elkaars ziel Na 33 jaar niet uitgeblust Maar één persoon geworden.…

het leven in balans houden ontstijgen gouden momenten onverwacht het bestaan als zwart en wit bij gelegenheden samengaan straalt soms de gloed van een stukje hemel ons tegemoet tussen diepe stilte en overdonderend applaus bloeit de saamhorigheid in wederzijds respect en trouw zij zijn niet weg maar aangelicht door eeuwigheid in verbonden…

En als de aarde de kleuren heeft uitgedaan om een bad te nemen in zwart en grijs gaan de dagen een verbond aan met de nacht en zal het een vroege winter zijn. Zal ik de lampen vullen met olie de kruiken met water en vragen om wijn. Of zal ik vertrouwen en hopen dat er morgen sneeuw zal zijn.…

Blijf moedig ouwe dichter drijf je pen niet stuk, blijven boeken zonder lezers, achter - gelaten onder stof, bijeengebracht tot schimmel van gedachten, die je deelde met een zielspartner op een ander halfrond, wachtend op alle woorden die je stak in het schrijven van een verbond, waarin een nog niet geboren kind rust in z’n chromosomen,…

Je bent een vlinder, je liet je niet vangen in een web van woorden die ik hoorde en vergat terwijl je sprak, verbond de weerstand van de wereld met de morgenstond, zag de ringen om de sterren zingen in het mededogen van het innerlijke kind, las de regenbogen in de bedroefde ogen van nooit geproefde kleuren, schoonheid herneemt…

Jij snapt al mijn nukken ziet mijn onzekerheid De vragen in mijn ogen Je kent me al zo,n tijd Jij koestert en luistert heb altijd veel geduld Moet lachten om mijn humor niets blijft voor jou verhult Jij blijft met mij verbonden ook al zijn we niet bijeen Een band voor het leven zo staan we nooit alleen Jij hoeft alleen te kijken de…

Hij stopt wat voorgekauwde rijst Voorzichtig in haar kleine mond De oude man is zwaargewond Zijn ziel heeft alles ingelijst Hij voelt zich moe, vies en verreisd In zijn valies een zakje grond Een vaag portret van een verbond Dat zich naïef gelukkig prijst Geschrokken zet hij voet aan wal De havenkade heeft geen geur Het kleinkind dat hij…

Een vogel vliegt ergens heen Drijvend op de wolken Gewichtloos lijkt het wel Zo moet een leven verlopen Ongebonden zonder dwang Maar altijd verbonden Met de aarde Blijf vechten voor dit fenomeen Laat je niet dwingen Blijf je zelf Kies voor je eigen leven Zoals die vogel in volle vlucht Over grenzen heen Schuw en voorzichtig Hoog in de…

Het doet niet alsof; speelt dat spel zelden tot nooit, immer verbonden aan de waarachtigheid van haar ziel. Ze leerde haar kracht in zuivere boodschap kennen: de levenstaak die haar ten deel viel.…

Tot het einde toe...dan: vreugdevol verdrietig vredig verbonden? Een speciaal echt-paar.…

dagen wiegen in voorlopig getreuzel verdoven de pijn van het eenzaam oorverdovend langzaam ontwaken uit een zekerheid dat wellicht verlaten van ooit tedere warmte niet anders kan, verandering en het haast vaste weten dat duidelijk in mij weerklinkt ga beginnen met beminnen wat ik als landschap heb geschilderd mezelf en elk ander oneindig verbonden…

berusten onze woorden waarin wij aarzelend of blind geloven niet op iets wat we al te graag als waarheid zien of bieden zij misschien alleen maar een dak boven het hoofd als beschutting tegen het harde soms bizarre bestaan mocht dit zo zijn, laat óns dan schuilen in heilzame zinnen waarbinnen én buiten wij ons kwetsbaar verbonden…

in zwart door het bos doordrenkt van herinneringen delen wij met elkaar wat de dag met ons deed te midden van hazen en konijnen verzetten wij onze zinnen dichter bij de kern oog in oog met alerte reeën gekleurde veldboeketten brengen ons terug in Polen in langzame tred weten wij ons verbonden een laatste blik naar haar onder rozenblad…

Liefste laat me naast je zitten op de milde oktoberbank je handen zoeken, je vingertoppen rakend met de hartslag van ons verbond omsloten Je oogt naar rustige einder je glimlacht met je wangen je lippen wil ik sieren met het tederst woord langs je ranke hals toegefluisterd liefde kan deze stonde beklijven vrij van leugen en belang…

Het zacht klingelend geluid van oesterschelpen dicht tegen elkaar hangend de wind speels vangend, doet mijn ogen sluiten en raakt een snaar Ik ruik weer even de zilte zee in mijn tuin Heb een stukje van haar mee genomen Een schat vanaf het wad, nu slingerend verbonden tussen druivenrank en bes Een pareltje op zich…

jij in al mijn vele gedachten van liefdes bij tot moeder spin het spel van al je oerkrachten geeft mijn leven liefdeszin geen dromen noch felle regen houden mijn verliefdheid tegen snak naar jouw welwillendheid als jij je mooie benen spreidt geen leven wil ik geven aan de goddelijke zegen die ons heeft verbonden in het samenspel der zonden…

En telkens sta ik weer in pyjama voor het oude raam en controleer de auto's die in die jaren even voor het gewijde uur naar de kant van de weg zwenken en stoppen lijken mijn vader en moeder in zichzelf verzonken verbonden met iets dat groter is dan zij gedachten waar ze goed naar moeten luisteren die het waard zijn om telkens terug…

dat ene moment toen twee harten samen beseften dat ze nooit alleen zijn geweest nooit alleen zullen zijn vanwege verbondenheid waaruit hun kracht schuilt stroomden verlichtende tranen als een stortvloed vol emoties uit hun ogen ze namen hen mee van dat ene stukje blauw naar veel meer hemel waar liefde leven en nog zoveel meer beheerst…

Met handen en voeten spreken ...met mijn vuisten, met regen, en woedende storm in paswoorden dicht ik wie ik ben ...met armslagen en gestamp, zonder na te denken wie ik ben, wie als jij met mij vecht ...wanneer het stormt in ons bloed en ook jij je dansend vrij huilt ...mijn ziel verbonden met jouw hart de hemel gevonden in elkaars hand…