Alle inzendingen over blijven

Een man met een moestuin te Sloten Jaagt daar op konijnen, liefst grote Maar soms heeft ie pech Dan blijven ze weg En heeft ie slechts wortel geschoten…

grenzen blijven achter het veld ligt open je ademt ruimte elke stap geeft tijd om verder te lopen dan je eigen horizon…

woorden ik schil ze af een voor een ontfutsel de weerbarstige huid ik schaaf en schuur ik schrap tot op het bot als we uitgevochten zijn blijven we naakt achter…

morgen ga ik er weer voor, mens helpen vegen, kloppen, zuigen ik zou er bij willen blijven maar ik moet achterlaten dat is mijn lot ik doe mijn ding en toch gaat er iets kapot…

door een wervelwind gestruikeld tot zuchtens toe bedenk dan is de stilte die alles weegt wat te zwaar of te licht is in het leven denk vooruit de levenswind heeft je gebracht die zal je blijven dragen…

murw geslagen staar je in het niets adem je de kilte terwijl stilte je omarmt wordt die lieflijk als een deken om je heen gedrapeerd blijven ogen nog lang ontroostbaar…

Ik heb een groot verlangen , Die altijd aan mij zal blijven hangen. Ik wou dat mijn vader er niet meer was. Zodat ik mijn zusje mee kon nemen naar nederland, veilig en verstopt achter mijn blauwe winterjas.…

Ik ben waardig in het leven maar met rust moet ik gaan komen tot een beslissing in dit lot het is geen tijd om te blijven dromen.…

op beter blijven we hopen en de deur staat altijd voor je open…

Om middernacht zit ik te schrijven, eigenlijk hoor ik in mijn bed, maar eerst nog een sonnet, daarvoor wil ik wakker blijven. Gedichten.nl zegt hoe het moet, dus pas maar op, jullie hebben wat te goed...…

Kon dat mooie moment altijd maar blijven bestaan.…

Zoek telkens naar je blijven, bloei de winter zo eventjes door jezelf in de vrieskou als een geiser De drang om open te zijn naar het licht komt van de wortels die groeien uit je spreng.…

jong en beklemd vinden handen elkaar sprakeloos en onberoerd blijven de lippen voorlopig foto: sybe bakker http://bit.ly/pd0723…

loze woorden ledige verzen een holle frase verzwegen zinnen als het gestapeld niets ontoegankelijk voor onbevoegden zo blijven de ongeschreven gedichten vooralsnog ongelezen…

Hoogopstrevende zonneblom, Uw sterke stralenschijven Wendt gij naar de hemel om, Weet zon en bloem te blijven. Zonneblom in zonneschijn, Zal mijn ziel ooit anders zijn?…

Huilen wil ik Toch komen de Tranen niet M'n bovenkamer Overlopend van Gestold verdriet Zie je nu Mijn tranen niet Wie weet blijven Ze naamloos liggen In 't verschiet…

Rijk blijven! Dagelijks geld tellen meer op het mijn letten dan op het dijn Armen? Behoeftigen? Potverdrie-eurootjes hadden ze zelf maar zo rijk moeten zijn!…

Nooit zal altijd blijven duren. Altijd wordt immer ooit, in jaren, maanden, uren.…

Vandaag werd ik door Rutte opgebeld Over geruchten in de wandelgangen Dat ik bereid was Weekers te vervangen Ik heb geaarzeld maar hem toch verteld Dat ik voorlopig op mijn post moet blijven Wie moet er anders al die versjes schrijven.…

Mijn hoofd is te vol Ik kan niet meer denken Mijn handen bibberen te erg Ik kan niets meer vasthouden Mijn benen zijn te zwak Ik kan ze niet meer laten staan Mijn voeten zijn te moe Ik kan niet meer blijven staan Kortom……

Aardig blijven, voor wie chagrijnig is. Glimlachend wakker schudden, wie met het verkeerde been is opgestaan. Verwonder je en zie hoe ijs ontdooit!…

vandaag zal ze de inkt uit haar pen laten stromen ze zal dichtbij zichzelf blijven vandaag zal ze de woorden omhelzen ze verdragen waar het moet zal ze haar rug rechten vandaag…

tanig eelt in palmen van handen herbergt korrels zand al jaren aangedroogd in plooien vastgeloogd verjaren gaat per dag steeds korreliger tijden troebel lijfljk ingeteerd traan zout hand op lijnen vingers aangebrand onthand tasten mis mens in 't verband hitte heilig vuur de doofpot schrijnen de ziel de strot zachte lach ogen glinsteren…

Wat is nu nog een wonder vandaag Continu word ik omvangen door melancholie in mijn maag Mijn geest reikend naar zielen in mijn omgeving Met nog altijd last van een aardbeving Bevind mezelf gewoon stilletjes prozaïsch discreet Op een lijn met mezelf, zo nuchter alleen Wie kijkt er in, om of op, mee met mij Niemand durft en ik geef je groot…

De korte broek zat heel de zomer fijn Maar ’s-avonds dringt de kou zich in je benen (Wie kou lijdt of juist niet, zit in de genen) De jongeheren worden wél wat klein Doch levensvreugd zit - eerlijk waar - van boven Al willen jonkies dát nog niet geloven…

Het voelt niet verstikkend en we kunnen blijven drijven, omdat belangrijk is dat wij ook jij en ik kunnen blijven. Zware donkere wolken hingen boven ons hoofd, maar wij hebben altijd in onzelf geloofd. De zon schijnt weer in ons beider leven en ik hoop dat hij ons veel warmte zal gaan geven.…

Wanneer verdwijnt die pijn wanneer is alles voorbij die vragen blijven kwellen geloof dat maar van mij. Je zult het blijven dragen je hele leven lang het zal nooit echt verdwijnen want altijd blijf je bang.…

Mijn tactiek is je bekijken leren hoe je bent houden van hoe je bent Mijn tactiek is tegen je praten en naar je luisteren met woorden een onverwoestbare brug bouwen Mijn tactiek is in je herinnering te blijven ik weet niet hoe of met welk voorwendsel maar te blijven in jou Mijn strategie is eerlijk te zijn en weten dat jij eerlijk…

en hoewel ze vervagen, toch blijven de details nog goed bewaard komt dan de uitbarsting of blijft het smeulen en werkt het zich naar binnen op weg naar een langzame aftakeling?…

Verder hoef ik niet te gaan Ik heb mijn plek gevonden Gevangen door jouw armen Vervlochten diep verbonden Verder hoef ik niet te gaan Al dat moois is zo dichtbij Jouw liefde zo heerlijk warm Ik hou van jou….jij van mij Verder hoef ik niet te gaan Nu wij blijven vergroeien Elke nieuwe dag in liefde hult Harten elkaar blijven boeien…