Hartenkreten

hartenkreet (nr. 52.569):

Onze gave

Wat is nu nog een wonder vandaag
Continu word ik omvangen door melancholie in mijn maag

Mijn geest reikend naar zielen in mijn omgeving
Met nog altijd last van een aardbeving

Bevind mezelf gewoon stilletjes prozaïsch discreet
Op een lijn met mezelf, zo nuchter alleen

Wie kijkt er in, om of op, mee met mij
Niemand durft en ik geef je groot gelijk

Toch zijn er enkelen, ergens dichtbij
Net als engelen schijnen ze lichtjes
op mij

Daarvoor zijn we dankbaar en we voelen geluk
Hoop, liefde, alles van het leven, zien we terug

Soms, heel soms, maak je zoiets mee
Het is ons bewijs, -van leven weltevree

Dankbaar, dat er wordt geluisterd, woorden schieten tekort
Dus als je luistert, kan het zijn dat je dit hoort

Bedankt, omdat je in mijn liefde gelooft
De liefde waarop ik zweef als het liever loopt

Pat