Alle inzendingen over blik

Niets meer te zeggen hebben is praten zonder woorden is met lege ogen en een niets ziende blik in de ruimte staren. Niets meer te zeggen hebben geeft van die dode stiltes nooit doorbroken door een enthousiaste opmerking of lach. Niets meer te zeggen en dus is het oorverdovend stil want er valt niets meer te zeggen!…

Ze sluit de deur laat achter wat eens was de zon glimlacht in haar kamer werpt een schaduw van zijn silhouet op de muur terwijl hij haar In zijn armen sluit eindelijk thuis blikken twee paar ogen hazelbruin door liefde bevangen…

het heelt pas nu ik weet hoe jij de vrouwen zag of wat je voor hen voelde het paste pas na een paar jaar toen ik bij anderen dezelfde blikken zag nu ik tot in detail heb leren kijken door jouw ogen begrijp ik wat verleiding was…

kleur mij kleur mijn dag mijn lippen in rood schilder mij schilder mijn blik mijn ogen minder dood schets mij schets me dan mijn leven mijn zijn in roze met rode rozen en ik ik beloof je leer je zweven over de wegen tot aan de hemel tot aan het blauw…

Ze vormden steeds een eenheid met hun beiden: Dezelfde kop, dezelfde stuurse blik, Dezelfde nurkse stem - en dus kon ik De beide broers De Boer nooit onderscheiden, Maar dat is nu verleden tijd goddank: Die ene met dat lintje dat is Frank.…

Die blik, die duist`re gloed, waarin ik mijzelf ontmoet en duidelijk kan zien dat er heel diep in mij nog een vonkje blijheid smeult dat ooit weer aanwakkert misschien...…

Dit zijn geen dagen voor een leuk sonnet Nu alle nieuwsberichten zijn vervuild Verbijstering en woede; Holland huilt Want veiligheid en onschuld zijn besmet En zoveel lieve woorden blijken schijn Je kijkt zelfs met een scheve blik naar Nijn.…

Je kunt je ziekte niet ontlopen dus, moet je straight doorlopen ontsnap je die ziekte...maybe blijven staan is geen optie je vraag...toch niet onterecht een kans in de tijd, die voor je ligt blik vooruit, vertrouw, en zie ja doorgaan is je enige optie!…

Elke blik die ik werp is een vlinder die jij mag vangen... Elke hoop die ik koester is als een juweel door jou verlicht...…

In verwilderd achterland plukte hij ooit voor haar de allermooiste kleuren vandaag plant hij zwart zaad met een duistere blik gedreven door intense haat ruikt hij alleen nog de geur van vers bloed het boeket is hij allang vergeten…

in het voorbijgaan schuilen alle namen in stilte noem ik ze de doden spreken niet meer voor zichzelf maar jij, hoewel nu aan de grens gekomen jij bent nog wie je bent je blik, je stem de tijd is even nog aan jou wat komen moet is voor de nabestaanden…

Schoonheid ademt grootsheid En smeekt mijn blik weg Van velden leeg en wijd Totdat ik in amen kijk De stilte spant zich als een boog Een zucht snijdt als zonde Door deze holle monoloog Een trein, een dag, een wonder…

Een korte blik, afgewend. Nakijken? Wat als je je verkijkt? Toch de volgende weer bereikt.…

De goot voert af De bus rijdt af en aan Als ik er niet meer ben Mensenvlees in zinloos Blik verpakt wachtend op Een moment dat nooit lijkt Aan te breken En tot die tijd, Om in ieder geval nog Iets uit te voeren, Meet ik mijn leven uit door In de koffie te roeren…

in de veren van een dromenvanger, boven lucht er hangt gezucht de adem van de wind een kind reikt lege handen hoger blinkt een blik de valstrik van vandaag waar blijven we? het gemaakte gat sluit uit…

Verstand op nul Blik op oneindig Strakke schema's Die als serpenten Mij omhangen en mijn Ik verstikken in Meedogenloze omstrengeling - Als het leven zich moedeloos, Bloedeloos, overgeeft aan De dood die mij gretig Opwacht ontdek ik dat Ik aan het leven te kort kom…

blik op oneindig en verstand op nul zwerf ik doelloos langs de vluchtlijn naar de einder: lusteloze grens tussen grijze lucht en braakland in het zand verwaait mijn spoor in de verte is de laatste luchtspiegeling reeds verzwonden tot leegte…

Jij bent de blikopener voor de ongeopende blik jij als eerste doorzag het zien twee strelende handen hebben er tien jouw voelsprieten aan je armen willen mij stevig omarmen ook met veel liefde verwarmen verkreukel mij niet heb erbarmen…

Als de zwaartekracht van de mens zo blijft hij kleven aan de aarde al wordt hij op grote hoogte gebracht zijn blik blijft op de wereld gericht! Hij durft te springen en te landen en zijn mooiste lach te tonen het leven mag geleefd worden "of er niks aan de hand is"!…

heb eindelijk de hand geschud van hem die altijd naar mij keek hij ving mijn blik in tal van situaties was uit op confrontaties ik ben hem uit de weg gegaan omdat hij te veel op mij leek leerde hem ontwijken hij bleef maar naar mij kijken volgde alles wat ik deed na al die jaren heb ik toch de hand geschud van hem die in de spiegel…

even dacht ik gevonden alsof het echt zou zijn verloren leegte gevonden door mij vervulde dromen tot een komen en gaan van wantrouwen en blikken in de leegte van zijn berichten van zijn bestaan verloren leegte als leeg zo leeg niets vind ik terug in mij…

Een oneindige blik Gedegen liefde, ontembaar Overvallen door schrik Zo mooi, fragiel, zo breekbaar Koester ik haar Geen woorden voor Een verschijning zo onbeschrijfbaar Ik bevroor Ontdooi mij Ontdooi mijn hart Aanvaard mijn liefde Laat mij ontwaken uit deze droom…

Dezelfde toon en ook een eend’re blik Op VROM, Defensie, SZW, EZ Wie goed kijkt, ziet een vleugje binnenpret Henricus blijft altijd dezelfde ik Emotieloos vervult hij trouw zijn plicht Verblikken kan hij niet met één gezicht…

mag ik even slapen dromen hoe het is je nam bloemen mee in kleuren die je pasten ik vergat de thee omdat je blikken me diepzinniger betastten ik heb je meegenomen naar de driezitsbank we wonnen daar alleen de hoofdprijs je lichaam zei bedankt…

jouw stem hoeft mij niets meer te zeggen ik hoorde je al jouw blik hoeft me niet te begrijpen dat voelde ik al jouw hand hoeft niet op mijn schouder te rusten hij lag er al jouw lippen hoeven me niet te kussen ik proefde ze al wees er en het is goed…

ik kijk je uit het dal de helling spreekt mijn echo lacht de diepte klautert hoogte ze lift je boven al je blik omhoog gericht je handen wijzen vrijheid ik ben er nog kom ken me weer ontmoet me maar geniet mijn blijheid…

Kalm grazend De dagen herkauwend bezien Samen en toch alleen Kou lijkt niet te deren En toch, daar is de zon Aanbeden door je fiere horens Berustend en sereen Spiegelend in je blik De voedende warmte gedeeld aan kalf en kind…

Aan de Grote Markt in Groningen Daar houden Drie Gezusters dag en nacht Met Groote Griet gezamenlijk de wacht Reeds vangt de Blauwe Engel aan te zingen Hun blik gericht op de Martinitoren De blijde boodschap wordt opnieuw geboren…

ik zag ze bewegen in verdichting van mensen luidere stemmen de toon boos hij verongelijkt zij was wat kwijt scheve blikken in over en weer het zinloos beschuldigen maar langs de rand van het pleintje was de vogel gevlogen de steegjes in want zakkenrollen is een groepsactiviteit…

Een rijm voor jou kost weinig tijd Een tikkeltje fantasie, de blik in jouw ogen, De gedachte aan jouw schoonheid Een rijm voor jou is zo geklaard De aanraking van jouw handen, een kus op mijn lippen En jouw liefde uiteraard…